Ιωάννης Γρυπάρης (λογοτέχνης): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η οικογένειά του ήταν κρητικής καταγωγής, από τα Χανιά. Μετά την πτώση της Κρήτης οι Γρυπάρηδες εγκαταστάθηκαν στη Ζάκυνθο και άλλοιστις Κυκλάδες. Ο πατέρας του, Νικόλαος Ι. Γρυπάρης γεννήθηκε στον Αρτεμώνα της Σίφνου το 1832 και πέθανε το 1910, ήταν δάσκαλος και κατόπιν βιβλιοπώλης. Η μητέρα του Ελένη (1847-1910) καταγόταν από την οικογένεια Φραγκουλιάδη. Ο Ιωάννης Γρυπάρης γεννήθηκε στον Αρτεμώνα της Σίφνου στις 17/29 Ιουλίου 1870, όπου είχαν πάει για διακοπές οι γονείς του, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Εκεί άλλωστε μεγάλωσε και σπούδασε στη [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]] απ' όπου αποφοίτησε το 1888 με άριστα<ref>Ιωάννης Χατζηφώτης, «Ιωάννης Γρυπάρης. Τριάντα χρόνια από τον θάνατό του», Εικονογραφημένη Ιστορία, τχ.52 (Οκτώβριος 1972), σελ.132</ref>. Αργότερα βέβαια φοίτησε και στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστήμιο Αθηνών]], παίρνοντας πτυχίο [[φιλολογία]]ς. Στην Κωνσταντινούπολη επέστρεψε ως δάσκαλος. Εκεί έκανε την πρώτη λογοτεχνική του εμφάνιση, το [[1895]], εκδίδοντας<ref>Εγκυκλοπαίδεια ''Δομή'', τόμος 4, σελ. 326, Αθήνα 1971</ref>, μαζί με την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, τον Φιλήντα και άλλους, το πρωτοποριακό αλλά βραχύβιο περιοδικό ''Φιλολογική Ηχώ''. Ταυτόχρονα έγραφε σε λογοτεχνικά περιοδικά μέχρι το 1897, που θα επανέλθει στην Αθήνα και θα αριστεύσει τελικά στις πτυχιακές εξετάσεις Φιλολογίας. Από τότε θα εργαστεί ως καθηγητής σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Το 1898 ιδρύει μαζί με τους [[Κωνσταντίνος Χατζόπουλος|Κώστα Χατζόπουλο]] και [[Γιάννης Καμπύσης|Γιάννη Καμπύση]] το προοδευτικό [[περιοδικό «Η Τέχνη»]], το οποίο θα προκαλέσει μεγάλη αίσθηση. Το 1911 παντρεύεται και φεύγει με υποτροφία στην Ευρώπη, όπου και θα διαμείνει ως το 1914. Επανέρχεται στην Ελλάδα και στην εκπαίδευση ως γυμνασιάρχης, έπειτα ως επιθεωρητής και αργότερα ως υψηλόβαθμος υπάλληλος του [[Υπουργείο Παιδείας|Υπουργείου Παιδείας]] (Τμηματάρχης Α΄ στο Τμήμα Γραμμάτων και Τεχνών και Διευθυντής Επιστημών και Τεχνών). Το 1925 θα αρνηθεί θέση καθηγητή Μεσαιωνικής & Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο, ενώ από το 1930 μέχρι το 1935 θα οριστεί πρώτος διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.

Κατά τον [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940]] ο Ιωάννης Γρυπάρης μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την «Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου», με την οποία αφενός μεν καυτηριαζόταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα. Λίγο καιρό μετά θα τον βρει ο θάνατος από πείνα κατά την περίοδο της [[Κατοχή|κατοχήςκατοχή]]ς (1942).

Ο Γρυπάρης συνέβαλε τα μέγιστα στην αναβίωση του αρχαίου [[δράμα|δράματος]]τος με τις θεωρούμενες πλέον ως κλασικές μεταφράσεις του των αρχαίων τραγωδιών και για αυτόν τον λόγο έγινε γνωστός περισσότερο ως μεταφραστής. Στην περίοδο μάλιστα των σπουδών του και στα πλαίσια φροντιστηριακού μαθήματος υπέβαλε μετάφραση της Ιφιγένειας του [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]] <ref> Αν και ο διδάσκων το μάθημα σταπλαίσα του οποίου είχε υποβάλει τη φροντιστηριακή εργασία καθηγητής Πανταζίδης, καθαρευουσιάνος, την εκτίμησε, οι συμφοιτητές του τον άποδοκίμασαν Ιωάννης Χατζηφώτης, «Ιωάννης Γρυπάρης. Τριάντα χρόνια από τον θάνατό του», Εικονογραφημένη Ιστορία, τχ.52 (Οκτώβριος 1972), σελ.133-134</ref> Μετέφρασε επίσης έργα ξένου ρεπερτορίου αλλά και άλλους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Στην ποίηση επηρεάστηκε από τον [[συμβολισμός|συμβολισμό]] και τον [[παρνασσισμός|παρνασσισμό]] και θεωρείται ότι εντάσσεται στα πλαίσια της [[Νέα Αθηναϊκή Σχολή|Νέας Αθηναϊκής Σχολής]].