Πέτρος Δημάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Επιμέλεια |
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικού κώδικα με τη χρήση AWB (10454) |
||
Γραμμή 1:
Εθνικός Ευεργέτης και ιδρυτής της Σχολής Μελέ με το όνομα "ΔΗΜΑΚΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ".
== Η καταγωγή του Π. Δημάκη ==
Ο Εθνικός ευεργέτης Πέτρος Δημάκης, γεννήθηκε στο χωριό Μικρή Αναστάσοβα, σήμερα [[Πηγές Καλαμάτας|Πηγές]] στο δ. διαμέρισμα Πηγών του Δήμου [[Καλαμάτα]]ς, στον [[Νομός Μεσσηνίας|Νομό Μεσσηνίας]].<br>
Το χωριό [[Πηγές Καλαμάτας|Πηγές]], βρίσκεται μεταξύ των χωριών [[Αλαγονία Καλαμάτας|Αλαγονίας]] και [[Αρτεμισία Καλαμάτας|Αρτεμισίας]] και απέχει 3 χλμ. από την [[Αλαγονία Καλαμάτας|Αλαγονία]], 2 χλμ. από την [[Αρτεμισία Καλαμάτας|Αρτεμισία]] και 23 χλμ. από την [[Καλαμάτα]].
Το σπίτι που γεννήθηκε βρίσκεται δίπλα στον ιερό ναό της Αγίας Βαρβάρας. Κοντά στο σπίτι του βρίσκεται το σπίτι του φίλου του και κατά πολύ νεώτερού του Γρηγόρη Παπαδέα και του Παναγιώτη Παυλίκου, καθώς και των οικογενειών Θεοδωρακόπουλου καθώς και των Αθανασίου και Παναγιώτη Κουτσούρη. Αργότερα, κοντά στο σπίτι του Πέτρου Δημάκη, έζησαν οι οικογένειες Αλεξανδράκη, Κακαρέα, Βαρελά, Αθανασουλάκη και Λιακουνάκου.
Ο Πέτρος Δημάκης, είχε και δεύτερο σπίτι στο κάτω μέρος του χωριού με γείτονες τις οικογένειες Χριστοδουλόπουλου.
Γραμμή 49 ⟶ 48 :
== Διαθήκη Π. Δημάκη ==
Στις [[14 Νοεμβρίου]] του έτους [[1854]], με το συμβολαιογραφικό έγγραφο με αριθμό 1.004 του συμβολαιογράφου Αθηνών Δημητρίου Χ. Σούτσου (οδός Πλούτωνος αριθ. 96 κάτοικος Αθηνών στην οικία του Δήμα Γεωργούλα στην ενορία Αγίας Ειρήνης), με επίσκεψη στην οικία του Πέτρου Δημάκη με μάρτυρες τον Ε. Νικολαϊδη, κλητήρα του Υπουργείου Δικαιοσύνης κάτοικο στην οικία του Πέτρου Δημάκη στην ενορία Αγ. Γεωργίου Καρύτση, όπου ήταν τα καταστήματα των υπουργείων Δικαιοσύνης και Ναυτικών. Επίσης μάρτυρες παρέστησαν και οι Παναγιώτης Μαυριδόγλου, οινοπώλης και Ανδρέας Τζοβανάκης ζαχαροποιός.
=== Κληρονόμοι του Πέτρου Δημάκη ===
Γραμμή 74 ⟶ 73 :
== Θάνατος του Π. Δημάκη - Διαμάχες μεταξύ κληρονόμων και Ελληνικού Δημοσίου ==
Τον Ιούλιο του έτους [[1864]], ο μεγάλος ευεργέτης της περιοχής [[Αλαγονία Μεσσηνίας|Αλαγονία]]ς, Πέτρος Δημάκης, πέθανε. Σύμφωνα με τα «Αλαγονιακά» του Αντώνη Μασουρίδη, πέθανε στο μοναστήρι της Σιδερόπορτας.
Μετά από τον θάνατο του Πέτρου Δημάκη, το Δημόσιο συνέχισε να καταβάλλει στους εκτελεστές, το ετήσιο επίδομα (ενοίκιο) των 5.000 δραχμών. Επειδή όμως δεν υπήρχε η φροντίδα για την συντήρηση των σχολείων, πήρε πίσω τα μοναστήρια με τα κτήματά τους και εισέπραττε τα εισοδήματα. Παράλληλα, έκαμε αγωγή κατά των εκτελεστών της Διαθήκης και των κληρονόμων και ζητούσε να καταβάλλουν αυτοί από την περιουσία του διαθέτη στην Εθνική Τράπεζα, 90.000 δραχμές, έτσι ώστε από τους τόκους τους να εισπράττεται ποσό 3.650 δραχμών, το οποίο μαζί με τις 5.000 δραχμές που έδινε το δημόσιο σαν ενοίκιο, να κάλυπτε τα ετήσια έξοδα λειτουργίας και συντήρησης των δύο σχολείων. Ταυτόχρονα το Δημόσιο έκανε κατάσχεση των 30.000 δραχμών που βρισκόντουσαν στην Εθνική Τράπεζα από την κληρονομιά του διαθέτη.
Γραμμή 86 ⟶ 85 :
Σωματείο «ΠΕΤΡΟΣ ΔΗΜΑΚΗΣ»
Το έτος [[1923]], οι Αρτεμίσιοι Ελευθέριος Ν. Γεωργίλης, δικηγόρος, ο Νικόλαος Γ. Μασουρίδης και Νικόλαος Αριστ. Στούμπος, προκειμένου να εξασφαλίσουν την έδρα των σχολείων στην Αρτεμισία ίδρυσαν σωματείο με την επωνυμία «Πέτρος Δημάκης» με αποκλειστικό σκοπό την με κάθε νόμιμο τρόπο ανοικοδόμηση των καμένων διδακτηρίων στο Μελέ ή την ανέγερση νέων στην [[Αρτεμισία Καλαμάτας|Αρτεμισία]].
Το σωματείο μετά από την εκλογή του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου έκανε έκκληση προς όλους τους συμπατριώτες, απανταχού της γης να ενισχύσουν την προσπάθεια. Υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση και άρχισε η κατεδάφιση των καμένων διδακτηρίων στο Μελέ και η ανοικοδόμηση νέου διώροφου διδακτηρίου στην [[Αρτεμισία Καλαμάτας|Αρτεμισία]], το οποίο αποπερατώθηκε με χρήματα που διέθεσε το Ελληνικό δημόσιο. Στο διδακτήριο αυτό στεγάστηκαν το Δημοτικό και το Ημιγυμνάσιο.
Τον Οκτώβριο του [[1934]] καταργήθηκε το ημιγυμνάσιο λόγω έλλειψης μαθητών, παρά το γεγονός ότι συντηρείτο από τα Δημάκεια κληροδοτήματα και δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να καταργηθεί ανεξάρτητα από το πλήθος των μαθητών. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες, το ημιγυμνάσιο λειτούργησε ξανά τον επόμενο χρόνο, για να κλείσει οριστικά και αμετάκλητα το έτος [[1941]] λόγω έλλειψης μαθητών εξ αιτίας της Γερμανικής κατοχής και το [[1943]] πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς.
== Τερματισμός διεκδικήσεων ==
Οι κληρονόμοι του Πέτρου Δημάκη συνέχισαν τις διεκδικήσεις τους για πολλά χρόνια μετά από τον θάνατό του. Όπως αναφέρεται από τον Σπύρο Ι. Ρουσσάκη στην έκδοση του Συλλόγου Καρβελαίων στην [[Καλαμάτα]] το [[1984]] στο βιβλίο με τον τίτλο «ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΣΙΔΕΡΟΠΟΡΤΑΣ», στις απαιτήσεις των κληρονόμων και στην προσπάθειά τους να πάρουν τις εισπράξεις του μοναστηριού, στις [[23 Αυγούστου]] [[1934]], απάντησε δυναμικά ο παπά Γιώργης Λαδάς, εφημέριος της μονής της Σιδερόπορτας της [[Καρβέλι Μεσσηνίας|κοινότητας Καρβελίου]], δίνοντας τέλος στην υπόθεση των διεκδικήσεων και από τότε δεν παρουσιάστηκε τέτοια απαίτηση από κανέναν.
Παρόμοιες διεκδικήσεις κληρονόμων, υπάρχουν και στην περίπτωση της Αγίας Ελεούσας.
== Σχολείο Αρτεμισίας ==
Το σχολείο της Αρτεμησίας, κτίστηκε σαν αποτέλεσμα των υποχρεώσεων του ελληνικού δημοσίου από την δωρεά και την διαθήκη του Πέτρου Δημάκη.
Η λειτουργία του σχολείου αρχικά σαν Δημοτικό και Γυμνάσιο και αργότερα σαν δημοτικό, διατηρήθηκε μέχρι την δεκαετία του 1970, οπότε σταμάτησε και ο τελευταίος δάσκαλος.
Έκτοτε, το κτίριο του σχολείου στεγάζει τα γραφεία της κοινότητας, πινακοθήκη και λαογραφικό μουσείο.
Μετά από τις πυρκαγιές του 2007, με χρηματοδότηση δωρεάς από την Κύπρο, το ισόγειο του σχολείου διασκευάστηκε για να χρησιμοποιηθεί σαν κέντρο υγείας της περιοχής.
Γραμμή 118 ⟶ 116 :
[[Κατηγορία:Μεσσήνιοι]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1864]]
[[Κατηγορία:Έλληνες ευεργέτες]]
| |||