Συνέδριο της Βερόνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Προσθ. |
|||
Γραμμή 37:
===Ζήτημα των Ελλήνων===
Το ζήτημα των Ελλήνων, ή Γραικών, ή Ανατολικό ζήτημα ήταν αυτό ακριβώς που δημιούργησε η [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση των Ελλήνων]] που είχε ξεκινήσει από τις παραδουνάβιες χώρες, υπό τον πρίγκιπα [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Αλέξανδρο Υψηλάντη]] και είχε εξαπλωθεί πλέον στη νότια εσχατιά της [[Βαλκανική]]ς διάγοντας ήδη το δεύτερο έτος. Σημειώνεται ότι την εποχή της συζήτησης αυτού του ζητήματος είχαν προηγηθεί τόσο η [[άλωση της Τριπολιτσάς]] που είχε συκοφαντηθεί από ανθελληνική προπαγάνδα, με συνέπεια να φρενάρει τον τότε ευρωπαϊκό [[φιλελληνισμός|φιλελληνισμό]], αλλά και η [[καταστροφή της Χίου]] που αντίθετα είχε συγκινήσει τους Ευρωπαίους.<br>
Παρά ταύτα, σε αντίθεση με τα παραπάνω δύο ζητήματα, που αιτήθηκαν και εισήχθηκαν προς συζήτηση από τους ίδιους τους ηγεμόνες των χωρών, (Ισπανίας και Ιταλίας), το ζήτημα των Ελλήνων δεν εισήχθηκε από τον Σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που το θεωρούσε ως ανταρσία, αλλά από τον ίδιο τον Τσάρο της Ρωσίας και τούτο προκειμένου να δοθεί μια τελική και σαφής στάση της Συμμαχίας απέναντι σ΄ αυτό. Υπενθυμίζεται ότι ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄|Γρηγόριος ο Ε΄]] είχε ήδη αφορίσει όλους όσους συμμετείχαν στην επανάσταση γεγονός που είχε υποχρεώσει τον Τσάρο να αποστασιοποιηθεί του ζητήματος τουλάχιστον δημόσια. Αλλά και η αγγλική επικυριαρχία στα Επτάνησα είχε σαφώς στραφεί κατά του κινήματος των Ελλήνων.
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ότι την εποχή εκείνη το όνομα '''ραγιάς''' δεν σήμαινε σκλάβος αλλά χριστιανός νομοταγής υπήκοος στον Σουλτάνο υπόχρεος στην οθωμανική φορολογία. Γενικά οι χριστιανοί υπήκοοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία λέγονταν '''ρωμιοί''', όρος που είχε επιβληθεί από τους Φαναριώτες σε ιστορικό απόηχο του Ρωμαίου, τον οποίο είχε υιοθετήσει και το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Αντίθετα η ονομασία '''Έλληνας''' που είχε μεταλαμπαδεύσει στη Δύση ο [[Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων]] την εποχή αυτή είχε υιοθετηθεί - αναγεννηθεί από τον λεγόμενο ελληνικό διαφωτισμό που όμως βρισκόταν σε σύγκρουση με την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Εν τούτοις ως ''Ελλην πολίτης'' υπέγραφαν πολλοί αγωνιστές του 1821 με συνέπεια στην Ευρώπη ο όρος να ταυτιστεί με τους αγωνιστές της Επανάστασης και μόνο ο οποίος και συνήγειρε τον εκδηλωμένο φιλελληνισμό. Συνεπώς όταν ο Μέτερνιχ υποστήριζε ότι δεν υφίσταται ελληνικό έθνος ή λαός εν μέρει είχε δίκιο.<br>
Επίσης όσον αφορά για τις μεγάλες ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης: Ελευθερία - Ισότητα - Αδελφοσύνη φέρονταν με διαφορετική αντίληψη στους επαναστατημένους Έλληνες από εκείνη στην Ευρώπη, όπως επίσης και το σύνθημα "Λα Λιμπερτέ ου λα Μορ" που βεβαίως είναι παλαιότερο της Γαλλικής Επανάστασης, για τους Έλληνες σήμαινε ουσιαστικά "Ανεξαρτησία ή Θάνατος". Κατά μετάφραση όμως "Ελευθερία ή Θάνατος" για τον Μέτερνιχ αποτελούσε ενάντιο σύνθημα στην αρχή της νομιμότητας που συνιστούσε η [[Ιερά Συμμαχία]] μη αντιλαμβανόμενος ίσως την διαφορετικότητα.
== Αποφάσεις ==
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου λήφθηκαν δυο σημαντικές αποφάσεις.
α) κατόπιν αιτήματος του βασιλέα της Γαλλίας [[Λουδοβίκος ΙΗ' της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΗ΄]] παρασχέθηκε άδεια στη χώρα
β) δεν πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη επέμβαση στη λατινική Αμερική, λόγω άρνησης της [[Αγγλία]]ς να προσυπογράψει την άδεια.
| |||