Αλκένια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με ενδομοριακή [[αφυδάτωση]] [[αλκοόλες|αλκανολών]] παράγονται αλκένια. Η αντίδραση ευνοείται σε σχετικά υψηηλές θερμοκρασίες, >150&nbsp;°C<ref name="ReferenceA">Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.153, §6.3.3.</ref>:

Με θέρμανση τεταρτοταγών [[αμίνες|αμμωνιοβάσεων]] (μέθοδος Hoffmann) παράγνται αλκένια. Π.χ.<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.153, §6.3.3.<name="ReferenceA"/ref>:

1. Προσθήκη [[αμμωνία|αμμωνίας]]ς (NH₃). Παράγεται πρωτοταγής [[αμίνες|αμίνη]]. Π.χ.:

Με προσθήκη [[μεθανάλη|μεθανάλης]]ς (CO + H₂) σε αλκένιο παράγεται [[αλδεΰδες|αλδεΰδη]]. Π.χ.:

Η [[διυδροξυλίωση]] αλκενίων, αντιστοιχεί σε προσθήκη H₂O₂ και παράγει [[αλκανοδιόλες]]<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 157, §6.8.9.</ref>: <br />

Με επίδραση [[όζον|όζοντος]]τος ([[οζονόλυση]]) σε αλκένια, παράγονται ασταθή [[οζονίδια]] και τελικά διασπάται το μόριο στο σημείο του διπλού δεσμού και σχηματίζονται [[αλδεΰδες]] ή και [[κετόνες]]. Π.χ.<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 157, §6.8.10.</ref>:

Κατά την επίδραση [[αλκίνια]] και [[μονοξείδιο του άνθρακα|μονοξειδίου του άνθρακα]] σε αλκένια έχουμε την ονομαζόμενη [[αντίδραση Pauson-Khand]] που στην περίπτωση αυτή οδηγεί σε παραγωγή παραγώγων [[κυκλοπεντόνη|κυκλοπεντόνης]]ς. Π.χ.:

Κατά την καταλυτική προσθήκη [[οξυγόνο|οξυγόνου]]υ σε αλκένιο σχηματίζεται [[οξιράνιο|αλκυλοξιράνιο]]. Π.χ.:

2RCH=CH_2 \xrightarrow{hv} }</math> [[Αρχείο:1 3-dialkylcyclobutane.svg||100 px]]

RCH=CH_2 + R_1CHO \xrightarrow{hv} \frac{1}{2}}</math> [[Αρχείο:2 4-dialkyloxetane.png||120 px]] <math>\mathrm{+ \frac{1}{2}}</math> [[Αρχείο:2 3-dialkyloxetane.png||120 px]]