Ανθέμιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Διαδέχθηκε τον [[Λίβιος Σεβήρος|Λίβιο Σεβήρο]], ενώ μετά τη δολοφονία του, τον διαδέχθηκε ο [[Γλυκέριος]]. Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας με τη βοήθεια του Ρωμαίου στρατηγού με γερμανική καταγωγή [[Ρικίμερος|Ρικίμερου]] (ηγέτη των Σουνιβών) και την υποστήριξη του αυτοκράτορα του Βυζαντίου [[Λέων Α'|Λέοντα Α´]]<ref name="Πάπυρος Λαρούς">Πάπυρος Λαρούς</ref>.

Ο Ανθέμιος είχε ισχυρή οικογενειακή παρακαταθήκη όντας απόγονος του γένους της αρχαίας Ρώμης των Προκόπιων, εγγονός του σημαντικού βυζαντινού αξιωματούχου [[Ανθέμιος (αξιωματούχος)|Ανθέμιου]] και γαμπρός του αυτοκράτορα [[Μαρκιανός|Μαρκιανού]].<ref> name="Πάπυρος Λαρούς<"/ref> Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] περίπου το 420. Πήγε στην [[Αλεξάνδρεια]] για να σπουδάσει στο σχολείο του [[νεοπλατωνισμός|νεοπλατωνικού]] φιλόσοφου [[Πρόκλος|Πρόκλου]]. Ανάμεσα στους συμμαθητές του ήταν ο Μαρκελίνος (κυβερνήτης της Ιλλυρίας), ο Φλάβιος Ιλλούστριος (νεοπλατωνικός φιλόσοφος) και ο [[Παμπρέπιος]], φιλόσοφος ποιητής και ψευδομάντης.<ref>O'Meara, Dominic, ''Platonopolis: Platonic Political Philosophy in Late Antiquity'', Oxford University Press, 2003, ISBN 0-19-925758-2, p. 21.</ref>

Η στέψη του ήταν αποτέλεσμα ενεργειών του Ρικίμερου ο οποίος είχε αποκτήσει εκ των πραγμάτων την εξουσία να τοποθετεί και να καθαιρεί στην ουσία εγκάθετους από τον ίδιο αυτοκράτορες.<ref>Ricimer had deposed Avitus and Majorian and supported the election of Libius Severus.</ref> Επιπροσθέτως ο Ανθέμιος για να αποκτήσει εύνοια στη βασιλεία του, πάντρεψε την κόρη του Αλυπία με τον Ρικίμερο με λαμπρές τελετές και γιορτές στη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]], με συμμετοχή από όλες τις κοινωνικές τάξεις και με υπονοούμενα από συγγραφείς της εποχής ότι η νύφη δεν επιθυμούσε ιδιαίτερα το γάμο με έναν βάρβαρο.<ref>Sidonius Apollinaris, ''Epistulae'', i.5.10–11.</ref> Η βασιλεία του Ανθέμιου χαρακτηρίζεται από καλές διπλωματικές σχέσεις με την ανατολική αυτοκρατορία. Ως αποτέλεσμα είναι ο τελευταίος αυτοκράτορας της δύσης που καταγράφεται από το δίκαιο της ανατολής<ref>''[[Ιουστινιάνειος Κώδικας]]'', I.11.8, issued on July 1 472, cited in Mathisen.</ref>. Συμμετείχε μαζί με τον αυτοκράτορα της ανατολής Λέοντα και τον μετέπειτα αυτοκράτορα [[Βασιλίσκος (αυτοκράτορας)|Βασιλίσκο]] σε δύο τουλάχιστον εκστρατείες κατά των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]], έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την αυτοκρατορία, στη βόρεια Αφρική. Το αποτέλεσμα της δεύτερης εκστρατείας ήταν ολέθριο για τους Ρωμαίους, με τεράστιες απώλειες σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό (κατεστράφη ο μισός ρωμαϊκός στόλος). Όσο ο Ανθέμιος δεν κινούνταν ενάντια στον τοποτηρητή του (Ρικίμερο), διατηρούσε την έστω περιορισμένη και παρηκμασμένη εξουσία του. Η σύγκρουσή του με τον Ρικίμερο, δρομολόγησε το τέλος του, όταν ο Γερμανός στρατηγός απέστειλε άμεσα στρατό για να τον εκθρονίσει.