Γεώργιος Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γεώργιος Α. Μέγας''', γιος του συγγραφέα και εκπαιδευτικού [[Αναστάσιος Μέγας|Αναστασίου Μέγα]], γεννήθηκε στη [[Μεσημβρία Ευξείνου Πόντου|Μεσημβρία]] της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]] στις 13 Αυγούστου του [[1893]] και πέθανε στην [[Αθήνα]] στις 22 Οκτωβρίου το [[1976]] σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα<ref name="ReferenceA">Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.210</ref>.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Σιάτιστα απ΄όπου καταγόταν ο δάσκαλος πατέρας του, ήλθε στην Αθήνα όπου σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με υποτροφία του εκ Κρήτης Α. Παπαδάκη<ref>Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.3</ref>.Το [[1913]] έλαβε το πτυχίο του με άριστα.<ref>Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.4</ref> Στην αρχή διορίστηκε το [[1914]] τριτοβάθμιος ελληνοδιδάσκαλος στη [[Σιάτιστα]] απ΄ όπου και προήχθη σε Σχολάρχη υπηρετώντας στο [[Αχαρνές|Μενίδι]], στην [[Αθήνα]] και στη [[Θεσσαλονίκη]] ως το [[1920]]. Με πρόταση δε του λαογράφου Δ. Πολίτη αποσπάσθηκε στο Λαογραφικό Αρχείο<ref>Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.210<name="ReferenceA"/ref>. Το [[1925]] αναγορεύθηκε Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,με θέμα της διατριβής του '''Βιβλίον ωμοπλατοσκοπίας εκ κώδικος της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών'''<ref>Ανώνυμος, «Μέγας Γεώργιος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό,Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.6 (1987) Εκδοτική Αθηνών, σελ.109 Δημοσιεύεται στη Λαογραφία τομ. 9 (1925), σελ.3-51 Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.4, υποσ.3</ref> Τον επόμενο χρόνο συνέχισε σπουδές στη [[Γερμανία]], ([[Λειψία]]-[[Βερολίνο]]), στην Κλασική Φιλολογία και τη Λαογραφία. Επανερχόμενος το [[1930]] ανέλαβε καθηγητής γυμνασίων Αθηνών και από το [[1936]] μέχρι το [[1955]] Διευθυντής του Λαογραφικού Αρχείου της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]]<ref>Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.211, Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.5</ref>. Το [[1947]] εκλέχτηκε καθηγητής της [[Λαογραφία|Λαογραφίας]]ς στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το [[1952]] τακτικός καθηγητής και το [[1969]] τακτικό μέλος στην Ακαδημία Αθηνών. Το [[1960]] ανέλαβε πρόεδρος της [[Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία|Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας]].

Αντικείμενο της Λαογραφίας θεωρεί την εθνική παράδοση, και ακολουθώντας τις γερμανικές θεωρίες του 19ου αιώνα, «τη γνώση της ψυχικής ιδιοσυγκρασίας του λαού»<ref>Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.213</ref> Έτσι επέμεινε στη ''συνέχεια'' κάτι που τον οδήγησε στο να συμπεράνει τις επιβιώσεις στοιχείων της αρχαίας ελληνικής λατρείας σε λαϊκά έθιμα (π.χ. λατρεία Ασκληπιού). Για' αυτό εντάσσεται στους συνεχιστές της παραδοσιακής Λαογραφίας ([[Νικόλαος Πολίτης]] και [[Στίλπων Κυριακίδης]]).<ref name="ReferenceB">Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.216</ref> Επίσης δεν του λείπει και μια κοινωνική ή κοινωνιολογική θεώρηση κάτι που «τον τοποθετεί στην πρωτοπορία των σύγχρονων λαογράφων»<ref>Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.11</ref> Μελετά τη λαϊκή αρχιτεκτονική και τη σχέση της με το περιβάλλον.<ref>Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.214</ref> Έδωσε νέα πνοή στην ''Εθνική Μουσική Συλλογή'' την ιδρυμένη από το [[1914]] και ενταγμένη από το [[1927]] στο Λαογραφικό Αρχείο, όταν με δικές του ενέργειες αποσπάστηκαν εκεί οι μουσικοί [[Σπύρος Περιστέρης (μουσικός)|Σπύρος Περιστέρης]] και [[Σπύρος Σκιαδαρέσης]] και αγοράστηκαν για πρώτη φορά φωνοληπτικές μηχανές.<ref>Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.7</ref>

Η [[Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος]] του καταλογίζει εθνοκεντρική νοοτροπία στην εργασία του για το '''Τραγούδι του Γιοφυριού της Άρτας''' επειδή επιχείρησε να «δείξει την ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού στον βαλκανικό χώρο»<ref>Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.216<name="ReferenceB"/ref>