Ιωάννης Καστριώτης (15ος αιώνας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ιωάννης Καστριώτης''' (; - περί το 1437 έως 1440) ([[αλβανική γλώσσα|''αλβανικά'']] Gjon Kastrioti, αποδίδεται Γκιον Καστριότι) ήταν [[Αλβανοί|Αλβανός]] άρχοντας<ref name=Fine422>Fine 1994, σελ. 422, 556</ref>, πατέρας του εθνικού ήρωα των [[Αλβανία|Αλβανών]], [[Σκεντέρμπεης|Σκεντέρμπεη]] και παππούς του [[Γκιόν Καστριότι ο νεώτερος|Γκιόν Καστριότι του νεώτερου]] ([[ιταλική γλώσσα|''ιταλικά'']] Giovanni Castriota).

Το 1430, μετά την πτώση της [[Θεσσαλονίκη]]ς, ο σουλτάνος [[Μουράτ Α΄|Μουράτ]] αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την εκ νέου ανοιχτή δίοδο προς τα δυτικά για να επιτεθεί εναντίον της Ηπείρου της οποίας ο ηγεμόνας [[Κάρολος Τόκος|Κάρολος Τόκο]] είχε μόλις πεθάνει. Ωστόσο, ο Μουράτ διέθετε αρκετές ακόμη δυνάμεις οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της γειτονικής Αλβανίας, καταλαμβάνοντας το Δυρράχιο. Επίσης κατέλαβε και το μεγαλύτερο μέρος των κτήσεων του Καστριώτη, με τον οποίο ήταν έντονα εξοργισμένος, λόγω των στενών σχέσεών του με τους Βενετούς. Στις περιοχές του Καστριώτη, οι Τούρκοι εγκατέστησαν φρουρές σε δυο οχυρά και λεηλάτησαν την υπόλοιπη χώρα.<ref name="Fine 1994, σελ. 527">Fine 1994, σελ. 527</ref> Στη συνέχεια, μοίρασαν τη χώρα σε τιμαριούχους από την Ανατολία, όπως είχαν πράξει και το 1420. Το ένα τέταρτο των τιμαρίων το έδωσαν σε πιστούς τους Αλβανούς άρχοντες, από τους οποίους κάποιοι είχαν ήδη προσηλυτιστεί στον [[Μουσουλμανισμός|μουσουλμανισμό]]. Μεγάλο μέρος των υπόλοιπων αρχηγών κατέφυγε στα βουνά, ιδιαίτερα γύρω από το [[Τεπελένι]], συνεχίζοντας την αντίσταση κατά των Τούρκων.<ref> name="Fine 1994, σελ. 527<"/ref>