Εθνικό Θέατρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
P.a.a (συζήτηση | συνεισφορές) |
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικού κώδικα με τη χρήση AWB (10454) |
||
Γραμμή 21:
==Διοίκηση==
Το Εθνικό Θέατρο διοικείται από επταμελές διοικητικό συμβούλιο και από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του. Υπό την εποπτεία του τελευταίου λειτουργεί η [[
==Κτίριο Τσίλλερ==
Γραμμή 38:
Ως '''Εθνικό Θέατρο''' επανιδρύθηκε με νόμο του τότε Υπουργού Παιδείας, [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] στις [[3 Μαΐου]] του [[1930]].
Οι πρώτες διαφωνίες σχετικά με το πρόσωπο που θα διοριζόταν σκηνοθέτης στο Εθνικό σημαδεύουν τις απαρχές του: ηθοποιοί και συγγραφείς, μεταξύ των οποίων και η Μαρίκα Κοτοπούλη, και η Κυβέλη, προτείνουν τον Μ. Ράιανχαρτ, επειδή έκριναν πως δεν υπήρχε κατάλληλος Έλληνας. Οι Γρ. Ξενόπουλος και Θ. Συναδινός, Κωστής Μπαστιάς προκρίνουν έναν τεχνοκράτη, όμως οι Μ.Ροδάς, Πέλος Κατσέλης, θέλουν ένα σκηνοθέτη - δάσκαλο.
Αρχικά διορίζεται ο Μ. Λιδωρίκης ως σκηνοθέτης με βοηθό τον Δ.Μυράτ, αλλά μετά τοποθετείται ο [[Φώτος Πολίτης]] (άνοιξη του 1932 - Δεκέμβριος 1934)<ref>Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ό αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α΄ τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.237-238</ref> Άλλοι ήταν οι [[Κλεόβουλος Κλώνης]] (σκηνικά), [[Αντώνης Φωκάς]] (κοστούμια) ενώ γενικός διευθυντής ο [[Ιωάννης Γρυπάρης (λογοτέχνης)|Ιωάννης Γρυπάρης]].
Τα εγκαίνια έγιναν με την παράσταση «[[Αγαμέμνων]]» του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] και τη μονόπρακτη κωμωδία «Ο Θείος Όνειρος» του [[Γρηγόριος Ξενόπουλος|Ξενόπουλου]] στις [[19 Μαρτίου]] 1932<ref name="ReferenceA">Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α΄ τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.238</ref>. Ανάμεσα στους ηθοποιούς που συγκαταλέγονταν στον πρώτο πυρήνα του Εθνικού Θεάτρου συναντώνται οι [[Αιμίλιος Βεάκης]], [[Γιώργος Γληνός]], [[Ελένη Παπαδάκη]], [[Αλέξης Μινωτής]], [[Κατίνα Παξινού]], [[Θάνος Κωτσόπουλος]], [[Δημήτρης Μυράτ]]<ref
Η περίοδος του Φώτου Πολίτη χαρακτηρίζεται από την επιθυμία του το Εθνικό να συμβάλει στη διαπαιδαγώγηση και την ψυχαγωγία του λαού, χωρίς να ικανοποιεί τις προσωπικές φιλοδοξίες των πρωταγωνιστών του. Η ρήξη του με την καλλιτεχνική επιτροπή του Εθνικού (Γρηγόριος Ξενόπουλος, Θ. Συναδινός, Παύλος Νιρβάνας), επειδή ο πρώτος ήθελε να έχει όχι απλά τη σκηνοθετική ευθύνη των έργων που ανέβαιναν, αλλά και τον τελικό λόγο για τα έργα αυτά, συνέβαλαν στην ανάδειξη του Δημήτρη Ροντήρη.<ref>Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α΄ τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.239</ref>
Γραμμή 50:
Το ελληνικό θέατρο αντιμετωπίστηκε από την πολιτεία σοβαρά και συστηματικά για πρώτη φορά το [[1932]] με την επίσημη ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου και τη στελέχωσή του με τις σημαντικότερες πνευματικές μορφές του τόπου. Όπως αναφέρει ο [[Κώστας Γεωργουσόπουλος]] ο ισόβιος τότε σκηνοθέτης του, [[Φώτος Πολίτης]] «κατόρθωσε να πείσει τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της σκηνής να έρθουν να βοηθήσουν στην πνευματική προσπάθεια αναγέννησης, που αποτελούσε το καταστατικό αίτημα της ίδρυσης του θεσμού. Και τον ακολούθησε σχεδόν σύσσωμο το θέατρο των ταλαντούχων. [[Αιμίλιος Βεάκης|Βεάκης]], [[Σαπφώ Αλκαίου|Αλκαίου]], [[Χριστόφορος Νέζερ (ξάδερφος)|Νέζερ]], [[Ευάγγελος Μαμίας|Μαμίας]], [[Αλέξης Μινωτής|Μινωτής]], [[Κατίνα Παξινού|Παξινού]], [[Ελένη Παπαδάκη|Παπαδάκη]], [[κυρία Κατερίνα|Κατερίνα]], [[Νικόλαος Ροζάν|Ροζάν]], [[Μάνος Κατράκης|Κατράκης]], [[Βάσω Μανωλίδου|Μανωλίδου]] κ.ά. Ο [[Μάριος Βάρβογλης|Βάρβογλης]], ο [[Αντίοχος Ευαγγελάτος]], ο [[Νίκος Σκαλκώτας|Σκαλκώτας]], ο [[Μανώλης Σκουλούδης|Σκουλούδης]] στη μουσική, ο [[Κλεόβουλος Κλώνης|Κλώνης]], ο [[Φώτης Κόντογλου|Κόντογλου]], ο [[Αντώνης Φωκάς|Φωκάς]] στα εικαστικά, ο [[Ιωάννης Γρυπάρης (λογοτέχνης)|Γρυπάρης]], ο [[Βασίλης Ρώτας|Ρώτας]], ο [[Γιάννης Καρθαίος|Καρθαίος]] στη μετάφραση». ([http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?entypo=A&f=16572&m=N16&aa=1 Τα Νέα, 21/10/1999])
Η συνολική αυτή προσπάθεια καθώς και η λειτουργία της δραματικής σχολής αποτέλεσαν γερές βάσεις για την ανάπτυξη της θεατρικής τέχνης. Η δραματική σχολή του Εθνικού έχει τροφοδοτήσει αλλά και τροφοδοτεί ακόμα τα θέατρα με μερικούς από τους αξιώτερους Έλληνες [[ηθοποιός|ηθοποιούς]].
[[Εικόνα:Ηλέκτρα, Εθνικό Θέατρο 1938-9.jpg|right|250px|frame|11/9/1938: '''Ηλέκτρα''', η πρώτη μετά την αρχαιότητα παράσταση αρχαίου δράματος στην Επίδαυρο]]
Γραμμή 106:
*[http://www.skai.gr/articles/news/culture/ΛαμπεράεγκαίνιαγιατολαμπερόνέοΕθνικόΘέατρο/ Λαμπερά εγκαίνια για το «λαμπερό» νέο Εθνικό Θέατρο], Σκάι Νέα, 23/10/2009
*Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.237-243
{{DEFAULTSORT:Εθνικο}}
[[Κατηγορία:Θεατρικοί χώροι στην Αθήνα]]
| |||