Εμβοές: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Εμβοές''' (Tinnitus) είναι ακουστοί ήχοι που παράγονται από το σώμα μας, και ο ασθενής τους ακούει. Σίγουρα δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει νιώσει κάποτε να βουίζουν τα αυτιά του. Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι το να ευθύνονται οι εμβοές για σοβαρή διαταραχή της ποιότητας ζωής του, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Περίπου το 1% των ενηλίκων στην Αγγλία, έχει τόσο σοβαρές εμβοές. Ένα 8% αναφέρει ότι εξαιτίας των εμβοών δεν μπορεί να κοιμηθεί εύκολα ή το θεωρεί πρόβλημα που τον ενοχλεί ιδιαίτερα. <ref name="ReferenceA"> Σάββας Καζάνας, Iατρός ΩΡΛ, Θεραπευτήριο «Υγεία»: Eμβοές, περιοδικό Θεραπευτηρίου Υγεία, 1998</ref>.

2) σε αυτές που παράγονται από το ίδιο το αυτί μας. Φυσιολογικά δεν ακούμε τους ήχους που παράγει το σώμα μας. Αυτό συμβαίνει διότι ο θόρυβος του περιβάλλοντος, που ακόμα και σε ένα ήσυχο δωμάτιο υπάρχει, είναι αρκετός για να τους καλύψει. Όμως σε ένα πολύ ήσυχο χώρο είναι δυνατόν να ακούσουμε ένα βόμβο ή το σφυγμό μας. <ref> Σάββας Καζάνας, Iατρός ΩΡΛ, Θεραπευτήριο «Υγεία»: Eμβοές, περιοδικό Θεραπευτηρίου Υγεία, 1998<name="ReferenceA"/ref>.

Ενας πλήρης πίνακας όλων των αιτίων των εμβοών κατά ομάδες έχει δημοσιευθεί από τον [[Χαράλαμπος Γκούβας|Χαράλαμπο Γκούβα]] και έχεις ως εξής:

* 12) Παραγαγγλίωμα = όγκος του Μέσου Ωτός. Προκαλεί συνήθως σφύζουσες ρυθμικές εμβοές.<ref> name="ReferenceB">Χαράλαμπος Γκούβας: "Αίτια Εμβοών", πανελλήνιο Ορθοπεδικό Συνέδριο, Αθήνα 1990, paper 276</ref>

* 7) Λανθάνοντα Ψυχικά νοσήματα (Νευρώσεις και Ψυχώσεις).<ref> Χαράλαμπος Γκούβας: name="Αίτια ΕμβοώνReferenceB", πανελλήνιο Ορθοπεδικό Συνέδριο, Αθήνα 1990, paper 276</ref>

* 8) Χρόνιες δηλητηριάσεις από διάφορες χημικές ουσίες και βαρέα μέταλλα.<ref> Χαράλαμπος Γκούβας: name="Αίτια ΕμβοώνReferenceB", πανελλήνιο Ορθοπεδικό Συνέδριο, Αθήνα 1990, paper 276</ref>

Είναι γεγονός ότι η διαφορική διάγνωση των αιτίων των εμβοών είναι κάτι το πολύπλοκο, χρονοβόρο αλλά και ψυχοφθόρο γιά τον ασθενή και γιά τον γιατρό. Συχνά οι ιατροί ΩΡΛ παραπέμπουν ασθενείς με εμβοές σε ιατρούς ορθοπεδικούς με το ερώτημα "μήπως φταίει ο αυχένας". Βεβαίως είναι τεκμηριωμένο ότι οι συνήθεις παθήσεις του αυχένος, δηλαδή η αυχενική δισκοκήλη, η εκφυλιστική δισκοπάθεια και η εκφυλιστική σπονδυλαρθρίτις, προκαλούν πονοκέφαλο αλλά ΟΧΙ εμβοές. Μέχρι σήμερα δεν έχει τεκμηριωθεί εργαστηριακά ή επιδημιολογικά μιά τέτοια συσχέτιση<ref name="ReferenceC">Reisshauer A, Mathiske-Schmidt K, Kuchler I, Umland G, Klapp BF, Mazurek B.: Klinik fur Physikalische Medizin und Rehabilitation, Universitatsmedizin Berlin, Charite Campus Mitte. «Functional disturbances of the cervical spine in Tinnitus». Medscape, 2008</ref>.Υπάρχει μιά Γερμανική μελέτη των Reisshauer A, και συνεργατών από το Βερολίνο σχετικά με το θέμα, αλλά το τελικό πόρισμά της είναι αμφίβολο.<ref>Reisshauer A, Mathiske-Schmidt K, Kuchler I, Umland G, Klapp BF, Mazurek B.: Klinik fur Physikalische Medizin und Rehabilitation, Universitatsmedizin Berlin, Charite Campus Mitte. «Functional disturbances of the cervical spine in Tinnitus». Medscape, 2008<name="ReferenceC"/ref>. Σαν τελικό conclusion οι ερευνητές γράφουν: CONCLUSION: ''"Our results corroborate the clinical significance of manual therapeutic findings as part of the diagnostic workup for tinnitus. They show that a uniform and standardized examination protocol is needed, and that appropriate physical therapeutic measures should be incorporated into the interdisciplinary therapeutic management of patients with tinnitus"''.ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ''"Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την κλινική σημασία των θεραπευτικών ευρημάτων ως μέρος της μελέτης διάγνωσης για τις εμβοές. Δείχνουν ότι ένα ενιαίο και τυποποιημένο πρωτόκολλο εξέτασης είναι απαραίτητο, και ότι η κατάλληλη Φυσικοθεραπεία θα πρέπει να ενσωματωθούν στη διεπιστημονική θεραπευτική διαχείριση των ασθενών με εμβοές"''.<ref>Reisshauer A, Mathiske-Schmidt K, Kuchler I, Umland G, Klapp BF, Mazurek B.: Klinik fur Physikalische Medizin und Rehabilitation, Universitatsmedizin Berlin, Charite Campus Mitte. «Functional disturbances of the cervical spine in Tinnitus». Medscape, 2008<name="ReferenceC"/ref>.Ομως, δυστυχώς η κλινική εμπειρία έδειξε ότι σχεδόν ουδείς ασθενής με εμβοές έγινε καλά με Φυσικοθεραπεία αυχένος, και δυστυχώς οι γιατροί θα πρέπει να επικεντρώσουν την προσοχή τους στό έσω ους και στόν εγκέφαλο. Εκεί εστιάζεται το πρόβλημα.<ref> Χαράλαμπος Γκούβας: name="Αίτια ΕμβοώνReferenceB", πανελλήνιο Ορθοπεδικό Συνέδριο, Αθήνα 1990, paper 276</ref>

* 9) Ψηφιακή Aγγειογραφία Εγκεφάλου (Γίνεται μόνο σε σπάνιες ειδικές περιπτώσεις)<ref> Χαράλαμπος Γκούβας: name="Αίτια ΕμβοώνReferenceB", πανελλήνιο Ορθοπεδικό Συνέδριο, Αθήνα 1990, paper 276</ref>

* 5. Ψυχολογική υποστήριξη , ατομική Ψυχοθεραπεία, και πιθανώς φάρμακα υπνωτικά, αγχολυτικά ή αντικαταθλιπτικά <ref> Χαράλαμπος Γκούβας: name="Αίτια ΕμβοώνReferenceB", πανελλήνιο Ορθοπεδικό Συνέδριο, Αθήνα 1990, paper 276</ref>

Οι εμβοές μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικές, αλλά δεν είναι επικίνδυνες, εφ' όσον ο ειδικός έχει προβεί σε εξετάσεις και έχει αποκλείσει κάθε σοβαρή αρρώστια. Άνθρωποι με λίγες ασχολίες είναι αυτοί που υποφέρουν περισσότερο. Γι' αυτό να ασχολείσθε με οτιδήποτε άλλο εκτός από τις εμβοές. Είναι πολύ σημαντικό το σταμάτημα το κάπνισμα. Δεν είναι σκόπιμη η κατανάλωση καφέ, τσαγιού, tonic water, sprite, ή seven-up, γιατί περιέχουν ουσίες που επιδεινώνουν τις εμβοές. Υπάρχουν ειδικοί ψυχολόγοι, οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.<ref> Σάββας Καζάνας, Iατρός ΩΡΛ, Θεραπευτήριο «Υγεία»: Eμβοές, περιοδικό Θεραπευτηρίου Υγεία, 1998<name="ReferenceA"/ref>.

Οι εμβοές μόνες τους ή μαζί με βαρηκοΐα μπορεί να αποτελέσουν μόνιμες καταστάσεις. Ένα σημαντικό αίτιό τους αποτελεί η επανειλημμένη έκθεση σε δυνατούς ήχους. Ήχοι έντασης πάνω από 80-90 &nbsp;dB για 6 τουλάχιστον ώρες την ημέρα θεωρούνται επιβλαβείς για την ακουστική λειτουργία και μπορεί να προκαλέσουν εμβοές και βαρηκοΐα. Έτσι συστήνεται η εφαρμογή ωτοασπίδων και ειδικών καψών σε εργαζόμενους σε βιομηχανία με υψηλό θόρυβο. Στους μουσικούς, που είναι εκτεθειμένοι σε δυνατή μουσική, συστήνεται η χρήση ειδικών ωτοασπίδων και στους νέους, που ακούν μουσική με φορητές συσκευές μουσικής, προτείνεται η ένταση να είναι μικρότερη του μέγιστου της συσκευής.