Θόδωρος Μάγγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επίσης, ήταν αντιπρόσωπος του κόμματος στο πέμπτο συνέδριο της [[Κομιντέρν|Κομμουνιστικής Διεθνούς]] (ΚΔ) στη Μόσχα τον Ιούνιο του 1924, μαζί με τον [[Παντελής Πουλιόπουλος|Παντελή Πουλιόπουλο]] και τον [[Σεραφείμ Μάξιμος|Σεραφείμ Μάξιμο]].<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' Τόμος (2012), σελ.149</ref> Στο Συνέδριο αυτό η ΚΔ έθεσε το θέμα για την "Ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη", το λεγόμενο "Μακεδονικό", που ταλαιπώρησε το [[ΚΚΕ]] για μια δεκαετία τουλάχιστον.

Κατά τη διάρκεια της [[Καθεστώς της 4ης Αυγούστου|δικτατορίας Μεταξά]] ο Μάγγος συνελήφθηκε από τις πρώτες κιόλας μέρες, την άνοιξη του 1937 εκτοπίστηκε στην [[Ακροναυπλία]] και το 1941 παραδόθηκε από το μεταξικό καθεστώς μαζί με τους υπόλοιπους πολιτικούς κρατούμενους στους Γερμανούς.<ref>Ιστορία της Αντίστασης 1940-45 (1979), σελ. 195-197</ref> Το Μάιο του 1942 πέθανε από πείνα, έγκλειστος στην Ακροναυπλία. Ο Μάγγος ήταν πολύ αγαπητός στους συγκρατούμενούς του για τους πολυετείς αγώνες του, την συνεπή ιδεολογία του, τον αγνό και εύθυμο χαρακτήρα του, τα χωρατά του, την κιθάρα που έπαιζε. Όλοι τον αποκαλούσαν "Μπαρμπα-Θόδωρο". Ο θάνατος του γηραιού αγωνιστή Μάγγου από πείνα συγκλόνισε τους συντρόφους του στην Ακροναυπλία.<ref name="Μανούσακας 1978, σελ. 210">Μανούσακας (1978), σελ. 210</ref>

Ο Γιάννης Μανούσακας γράφει:

"''Θυμάμαι που παρακολούθησα το θάνατο του γραμματέα της ομοσπονδίας του ηλεκτρισμού του γέρο γλεντζέ μας, του Μάγγου. Στεκόμαστε ένα γύρω από το κρεββάτι του. Ο [[Τάκης Φίτσιος|Φίτσιος]] στο προσκέφαλό του. Ο γέρος πάλευε και αγωνιούσε. Μα όταν σε λίγο αποσταμένος παραιτήθηκε, το πρόσωπό του πήρε μια ευχάριστη έκφραση, γυρόφερνε τα μάτια του τηρώντας μας ευχάριστα, όλο το προσωπό του φαινόταν να νοιώθει ευχαρίστηση, σαν να είχε κάνει το χρέος του ν' αντισταθεί του χάροντα ως το τέλος''".<ref> name="Μανούσακας (1978), σελ. 210<"/ref>

Κατά τη διάρκεια της [[Κατοχή|κατοχήςκατοχή]]ς στην Αθήνα πέθαναν επίσης από πείνα η γυναίκα του Μάγγου και οι δύο του κόρες.