Συνέδριο της Βερόνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Πηγές: + |
|||
Γραμμή 38:
===Ζήτημα των Ελλήνων===
Το ζήτημα των Ελλήνων, ή Γραικών, ή Ανατολικό ζήτημα ήταν αυτό ακριβώς που δημιούργησε η [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση των Ελλήνων]] που είχε ξεκινήσει από τις παραδουνάβιες χώρες, υπό τον πρίγκιπα [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Αλέξανδρο Υψηλάντη]] και είχε εξαπλωθεί πλέον στη νότια εσχατιά της [[Βαλκανική]]ς διάγοντας ήδη το δεύτερο έτος. Σημειώνεται ότι την εποχή της συζήτησης αυτού του ζητήματος είχαν προηγηθεί τόσο η [[άλωση της Τριπολιτσάς]] που είχε συκοφαντηθεί από ανθελληνική προπαγάνδα, με συνέπεια να φρενάρει τον τότε ευρωπαϊκό [[φιλελληνισμός|φιλελληνισμό]], αλλά και η [[καταστροφή της Χίου]] που αντίθετα είχε συγκινήσει τους Ευρωπαίους.<br>
Παρά ταύτα, σε αντίθεση με τα παραπάνω δύο ζητήματα, που αιτήθηκαν και εισήχθηκαν προς συζήτηση από τους ίδιους τους ηγεμόνες των χωρών, (Ισπανίας και Ιταλίας), το ζήτημα των Ελλήνων δεν εισήχθηκε από τον Σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που το θεωρούσε ως ανταρσία, αλλά από τον ίδιο τον Τσάρο της Ρωσίας και τούτο προκειμένου να δοθεί μια τελική και σαφής στάση της Συμμαχίας απέναντι σ΄ αυτό. Υπενθυμίζεται ότι ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄|Γρηγόριος ο Ε΄]] είχε ήδη αφορίσει όλους όσους συμμετείχαν στην επανάσταση, γεγονός που είχε υποχρεώσει τον Τσάρο να αποστασιοποιηθεί του ζητήματος τουλάχιστον δημόσια. Ο απαγχονισμός όμως του πατριάρχη και οι διώξεις των χριστιανών που ακολούθησαν τάραξαν τις ρωσοτουρκικές σχέσεις όπου μετά και από το σχετικό ρωσικό διάβημα του Ιουλίου με διακοπή διπλωματικών σχέσεων η κατάσταση οδηγείτο σε πολεμική αναμέτρηση. Έτσι ο καθορισμός της στάσης της Συμμαχίας απέναντι στο ρωσο-τουρκικό ζήτημα που ήταν το κυρίαρχο αλλά και στον αγώνα των Ελλήνων φερόταν άμεσα απαιτητός. Η δε αγγλική επικυριαρχία στα Επτάνησα ήταν η μόνη που είχε σαφώς στραφεί κατά του κινήματος των Ελλήνων κατά το χρόνο του συνεδρίου.
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ότι την εποχή εκείνη το όνομα '''ραγιάς''' δεν σήμαινε σκλάβος αλλά χριστιανός νομοταγής υπήκοος στον Σουλτάνο υπόχρεος στην οθωμανική φορολογία. Γενικά οι χριστιανοί υπήκοοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία λέγονταν '''ρωμιοί''', όρος που είχε επιβληθεί από τους [[Φαναριώτες]] σε ιστορικό απόηχο του Ρωμαίου, τον οποίο είχε υιοθετήσει και το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Αντίθετα η ονομασία '''Έλληνας''' που είχε μεταλαμπαδεύσει στη Δύση ο [[Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων]] την εποχή αυτή είχε υιοθετηθεί - αναγεννηθεί από τον λεγόμενο [[ελληνικός διαφωτισμός|ελληνικό διαφωτισμό]] που όμως βρισκόταν σε σύγκρουση με την [[Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία]]. Εν τούτοις ως ''Ελλην πολίτης'' υπέγραφαν πολλοί αγωνιστές του 1821 με συνέπεια στην Ευρώπη ο όρος να ταυτιστεί με τους αγωνιστές της Επανάστασης και μόνο, ο οποίος και συνήγειρε τον εκδηλούμενο φιλελληνισμό. Συνεπώς όταν ο Μέτερνιχ υποστήριζε ότι δεν υφίσταται ελληνικό έθνος ή λαός εν μέρει είχε δίκιο.<br>
| |||