|
Η '''θερμοδυναμική''' είναι η μελέτη της μετατροπής ενέργειας από μηχανική ενέργεια -έργο- σε [[θερμότητα]] και αντίστροφα, μέσα από τη μελέτη θερμικών διεργασιών.<ref>http://science.howstuffworks.com/heat-info2.htm http://science.howstuffworks.com/heat-info2.htm</ref> Με τον όρο διεργασία εννοούμε την μετάβαση από τη μια κατάσταση ενός συστήματος σε μια άλλη. Η θερμοδυναμική ασχολείται μόνο με μακροσκοπική απόκριση των συστημάτων που την αποτελούν, την οποία και μπορούμε να υπολογίσουμε πειραματικά.<ref>[http://www.grc.nasa.gov/WWW/K-12/airplane/thermo0.html http://www.grc.nasa.gov/WWW/K-12/airplane/thermo0.html]</ref> Η θερμοδυναμική σήμερα αποτελεί έναν βασικό κλάδο φυσικής, και διδάσκεται σαν προπτυχιακό μάθημα σε μηχανικούς σε όλο τον κόσμο.<ref>Cengel, Yunus A.; Boles, Michael A. (2005). Θερμοδυναμική για μηχανικούς [http://www.tziola.gr/gr/PreviewBook.asp?ID=194 ISBN Α Τόμος: 960-7219-65-1]</ref>
== <u>Εισαγωγή</u> ==
<u>Η'''KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK<code>)) <sub>8762891648712398478723164870164</sub></code>'''</u>
Η επιστήμη της θερμοδυναμικής έχει τη βάση της σε 3 θεμελιώδεις νόμους. Μέσα από τους νόμους εισάγονται δύο κεντρικές της έννοιες, η [[ενέργεια]] και η [[εντροπία]]. Κεντρικές στη μελέτη της θερμοδυναμικής είναι οι έννοιες του συστήματος και του περιβάλλοντος. Αν και η συστηματική μελέτη της θερμοδυναμικής ξεκίνησε από την κατασκευή των πρώτων κινητήρων στα τέλη του 17ου αιώνα, σήμερα έχει αποκτήσει ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών σε άλλες επιστήμες πλην της μηχανικής και των εφαρμογών της όπως η χημεία, η βιολογία και η επιστήμη υλικών <ref>Smith, J.M.; Van Ness, H.C., Abbott, M.M. (2005). Introduction to Chemical Engineering Thermodynamics. McGraw Hill.[http://www.amazon.com/Introduction-Chemical-Engineering-Thermodynamics-Mcgraw-Hill/dp/0073104450/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1262995145&sr=8-1 ISBN 978-0-07-310445-4 ]</ref>
= '''<u>fadfhIUshgdguzsagcaHIBf gzewalcjbf79qü83z4r 0e8´3914wqdqd</u>''' =
== Ιστορία και εξέλιξη ==
Η ιδέα για τη χρήση της θερμότητας για τη μετάδοση κίνησης υπάρχει από την αρχαιότητα, εντούτοις οι θερμικές μηχανές εκείνης της περιόδου δεν είχαν πρακτική χρήση. Η πρώτη θερμική μηχανή είναι ο ''αιολικός κινητήρας'' του Ήρωνα. Ο Ήρωνας περιγράφει και ένα σύστημα που έκλεινε τις πόρτες ενός ναού με χρήση της θερμότητας από τη φωτιά που άναβε το βωμό του ναού.<ref>Ανδρέα Δημαρόγκωνα. (1979). Μαθήματα Ιστορίας της τεχνολογίας [http://www.papasotiriou.gr/product.gbook.asp?pfid=397756&prid=86181&deid=0 ISBN 960-319-210-4]</ref> Το μοντέρνο ενδιαφέρον για τη θερμοδυναμική σαν επιστήμη ξεκινά με την κατασκευή του πρώτου κινητήρα ατμού από τον Τόμας Σέιβερι (Thomas Savery) το 1697 και τον Τόμας Νιουκόμεν (Thomas Newcomen) στην [[Αγγλία]] το 1712. Έκτοτε, η ιστορία της θερμοδυναμικής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εικόνα που είχε ο άνθρωπος για τη θερμότητα. Αρχικά υπήρχε η αντίληψη ότι η θερμότητα ήταν ένα είδος ρευστού, και η θέρμανση ενός σώματος δεν ήταν παρά η μεταφορά αυτού του ρευστού από το ένα σώμα στο άλλο. Εντούτοις, αυτή η αντίληψη δεν απέτρεψε τον [[Σαντί Καρνό]] (Sadi Carnot), τον "'' πατέρα της θερμοδυναμικής''" να αντιληφθεί τους φυσικούς περιορισμούς της μετατροπής αυτού του "θερμικού ρευστού" σε έργο, και να διατυπώσει, μόλις το 1824, αυτό που σήμερα αποκαλούμε δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. Θα έπρεπε να περάσουν άλλα 18 χρόνια μέχρι να ανακαλύψει ο R. J. Mayer την ισοδυναμία έργου και θερμότητας, και να διατυπώσει την αρχή διατήρησης της ενέργειας.<ref>Thermodynamics Enrico Fermi [http://www.amazon.comThermodynamicsEnricoFermidp048660361Xref=sr_1_1ie=UTF8&s=books&qid=1263051781&sr=8-1#reader_048660361X ISBN 048660361X ]</ref> Ο όρος θερμοδυναμική χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1849 από τον λόρδο Κέλβιν, ενώ το πρώτο σύγγραμμα πάνω στο αντικείμενο γράφτηκε το 1859 από τον καθηγητή [[Ουίλιαμ Ράνκιν]] (William Rankine).
saöeofhiiuqgwufvwesrg ergbedfb
== Νόμοι της θερμοδυναμικής ==
@yihad`lucas.
Ο [[Πρώτος θερμοδυναμικός νόμος|πρώτος νόμος της θερμοδυναμικής]] είναι μια διατύπωση της αρχής διατήρησης της ενέργειας, και ορίζει την ενέργεια σαν μια ακόμα θερμοδυναμική ιδιότητα. Δηλώνει ότι η ενέργεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί, ούτε να καταστραφεί, μπορεί μόνο να μετατραπεί από τη μια μορφή στην άλλη.
Για το [[Δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος|δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής]] υπάρχουν διάφορες διατυπώσεις. Μια από τις πρώτες προήλθε από τον [[Ρούντολφ Κλαούζιους]], ο οποίος είπε ότι ''είναι αδύνατο να κατασκευαστεί μια συσκευή η οποία να λειτουργεί σε κύκλο και να έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα την αφαίρεση θερμότητας από ένα σώμα σε μια [[θερμοκρασία]] και την απορρόφηση ίσης ποσότητας θερμότητας από ένα σώμα υψηλότερης θερμοκρασίας'',<ref>DOE FUNDAMENTALS HANDBOOK THERMODYNAMICS, HEAT TRANSFER,AND FLUID FLOW [http://www.hss.energy.gov/NuclearSafety/ns/techstds/standard/hdbk1012/h1012v1.pdf DOE-HDBK-1012/1-92]</ref> δηλαδή υπαγορεύει ότι το αδύνατο κατασκευής ενός αεικίνητου.
Ο [[Τρίτος θερμοδυναμικός νόμος|τρίτος νόμος της θερμοδυναμικής]] ορίζει ότι η εντροπία ενός συστήματος σε απόλυτη θερμοκρασία (Τ = 0 Κ) είναι μηδέν (δηλαδή S = 0). Η φυσική ερμηνεία αυτού του νόμου, υποδεικνύει ότι είναι αδύνατον η θερμοκρασία ενός συστήματος να φτάσει μέσω μιας διεργασίας στο απόλυτο μηδέν της κλίμακας Κέλβιν σε πεπερασμένο αριθμό βημάτων.
== Δείτε επίσης ==
* [[Ύλη]]
* [[Κινητική θεωρία]]
| 