Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα γεγονότα των [[ΝαπολεόντιοιΝαπολεόντειοι Πόλεμοι|ΝαπολεοντίωνΝαπολεοντείων Πολέμων]] που ακολούθησαν ανήκουν στη γενική ιστορία της Ευρώπης, αλλά η συμπεριφορά του Τσάρου είναι προσωπική για τον ίδιο, αν και εγκυμονούσα θέματα παγκοσμίου σημασίας. Αντιπαρατιθέμενος στο Ναπολέοντα Α΄, «τον καταπιεστή της Ευρώπης και διαταρακτή της παγκόσμιας ειρήνης», ο Αλέξανδρος στην πραγματικότητα ήδη πίστευε ότι εκπληρούσε μία θεία αποστολή. Στις οδηγίες του προς το Νοβοσιλτσώφ, τον ειδικό απεσταλμένο του στο [[Λονδίνο]], ο Τσάρος φώτισε τα κίνητρα της πολιτικής του με γλώσσα που απευθυνόταν τόσο ελάχιστα στην κοινή λογική του πρωθυπουργού, [[Γουλιέλμος Πιτ ο Νεότεροςνεότερος|Πιτ]], όσο αργότερα η συνθήκη της [[Ιερά Συμμαχία|Ιεράς Συμμαχίας]] προσείλκυε τον υπουργό εξωτερικών, [[Λόρδος Κάσλρη|Κάσλρη]]. Ωστόσο το κείμενο είναι μεγάλης σπουδαιότητος, καθώς σε αυτό βρίσκουμε σχηματοποιημένα για πρώτη φορά με επίσημο τρόπο εκείνα τα ιδανικά της διεθνούς πολιτικής που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις κατά το τέλος της επαναστατικής εποχής και οδήγησαν κατά το τέλος του 19ου αιώνα στον περιορισμό του [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικολάου Β΄]] και τη διάσκεψη της [[Χάγη|Χάγης]]. Το αποτέλεσμα του πολέμου, επιχειρηματολογούσε ο Αλέξανδρος, δεν θα έπρεπε να είναι μόνον η απελευθέρωση της Γαλλίας, αλλά ο παγκόσμιος θρίαμβος των «ιερών ανθρωπίνων δικαιωμάτων».