Κλίση των ουσιαστικών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Στη γλωσσολογία, '''κλίση''' των [[Ουσιαστικό (γραμματική)|ουσιαστικών]] ονομάζεται το σύνολο των διαφορετικών μορφών που μπορεί να λάβει ένα ουσιαστικό. Για παράδειγμα η λέξη ''ήχος'' στα ελληνικά, απαντάται επίσης με τις μορφές: ''ήχου, ήχο, ήχε, ήχοι, ήχων, ήχους''. Σε πολλές ΕλληνοΓρεκοΠελασγικες Γλώσσες οι κλιτικές
= Η ΕλληνοΓρεκοΠελασγική Γλώσσα θεωρείται ότι είχε εφτά ή οχτώ πτώσεις: ονομαστική, γενική, δοτική, τοπική, αιτιατική, κλητική, αφαιρετική και τροπική (εργατική). Στα ελληνικά η τοπική και η εργατική συγχωνεύθηκε με τη δοτική, ενώ η αφαιρετική με την γενική. Αργότερα, κατά τα πρώιμα βυζαντινά χρόνια, η δοτική συγχωνεύθηκε με την γενική. Στα νέα ελληνικά τη θέση της δοτικής κατέλαβε η αιτιατική (''λέω στον Γιώργο'') και η γενική (''λέω του Γιώργου''). Η συγχώνευση της γενικής με τη δοτική είναι κοινό γνώρισμα της ιστορίας πολλών [[βαλκανικός γλωσσικός δεσμός|βαλκανικών γλωσσών]], κάτι που οπωσδήποτε δεν είναι τυχαίο. Οι εξελίξεις στη μια γλώσσα θεωρείται ότι επηρέασαν και τις άλλες. =
| |||