Γιώργος Λιάνης (καθηγητής): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε το 1926 στη [[Νάουσα]].<ref> name="forth.gr">https://www.forth.gr/index_main.php?l=g&c=28&i=62</ref> Σπούδασε μηχανολόγος - ηλεκτρολόγος μηχανικός στο [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο]] (ΕΜΠ) και συνέχισε τις σπουδές του στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]], όπου και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το [[Πανεπιστήμιο του Λονδίνου]].<ref> https://www.name="forth.gr"/index_main.php?l=g&c=28&i=62</ref>

Διακρίθηκε διεθνώς ως ερευνητής, ιδιαιτέρως στην δύσβατη περιοχή της μαθηματικής περιγραφής της συμπεριφοράς ιξωδοελαστικών υλικών και της θερμοδυναμικής θεμελιώσεως αυτής. Έφτασε στον βαθμό του τακτικού καθηγητή (1961) της Αεροναυπηγικής και Αστροναυπηγικής του Πανεπιστημίου Purdue στην Ινδιάνα των [[ΗΠΑ]], ενώ κατά καιρούς δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά άλλα αμερικανικά πανεπιστήμια. Από το 1975 υπήρξε τακτικός καθηγητής της Τεχνικής Μηχανικής στην Πολυτεχνική Σχολή του [[ΑΠΘ| Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] (ΑΠΘ).<ref> https://www.name="forth.gr"/index_main.php?l=g&c=28&i=62</ref>

Έλαβε ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή του τόπου. Την περίοδο της δικτατορίας ήταν μέλος του [[ΠΑΚ]] Αμερικής, ενώ μεταπολιτευτικά εντάχθηκε στο [[ΠΑΣΟΚ]] και επί κυβερνήσεων [[Ανδρέας Παπανδρέου|Ανδρέα Παπανδρέου]] διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (21 Οκτωβρίου 1981 - 5 Ιουλίου 1982), υπουργός Έρευνας και Τεχνολογίας (5 Ιουλίου 1982 - 5 Ιουνίου 1985) και πρέσβης της Ελλάδας στο [[Τόκυο]] (1985 - 1990).<ref> https://www.name="forth.gr"/index_main.php?l=g&c=28&i=62</ref>

Ως υπουργός Έρευνας και Τεχνολογίας ο Γιώργος Λιάνης είχε τη διορατικότητα και τη σθεναρή βούληση να εγκρίνει και υποστηρίξει εμπράκτως τη δημιουργία και την ανάπτυξη νέων Ερευνητικών Ινστιτούτων σε στρατηγικώς επιλεγμένες πόλεις της περιφέρειας, συγκεκριμένα: του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ (ΙΗΔΛ), του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας (ΙΜΒΒ), του Ινστιτούτου Πληροφορικής (ΙΠ) καθώς και του Ινστιτούτου Υπολογιστικών Μαθηματικών (ΙΥΜ) στο [[Ηράκλειο]], του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών (ΙΜΣ) στο [[Ρέθυμνο]], του Ερευνητικού Ινστιτούτου Χημικής Μηχανικής και Χημικών Διεργασιών Υψηλής Θερμοκρασίας (ΕΙΧΗΜΥΘ) στην [[Πάτρα]] και του Ερευνητικού Ινστιτούτου Χημικών Διεργασιών (ΕΙΤΧΗΔ) στη [[Θεσσαλονίκη]].<ref> https://www.name="forth.gr"/index_main.php?l=g&c=28&i=62</ref>

Το 1987 αυτά τα 7 Ερευνητικά Ινστιτούτα συνενώθηκαν με Προεδρικό Διάταγμα και συναποτέλεσαν το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) με έδρα το Ηράκλειο της Κρήτης. Σήμερα, πλέον, το μετεξελιγμένο ΙΤΕ αναγνωρίζεται ως το πλέον επιτυχημένο και διεθνώς καταξιωμένο Ερευνητικό Κέντρο της χώρας.<ref> https://www.name="forth.gr"/index_main.php?l=g&c=28&i=62</ref>