Κωνσταντίνος Τσιούλκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αφαίρεση κατηγορίας σύμφωνα με συζήτηση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 21:
Ο '''Κωνσταντίνος Τσιούλκας''' ([[1845]]-terminus post quem [[1907]]) ήταν εκπαιδευτικός και συγγραφέας καταγόμενος από τη [[Δυτική Μακεδονία]].
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε το 1845 στην [[Κορησός Καστοριάς|Γκορέντση Καστοριάς (Κορρησό)]]. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είχαν σλάβικη μητρική γλώσσα, αλλά ο ίδιος ίσως είχε την ελληνική.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=2}}</ref> Μετά την αποφοίτησή του από το βασικό σχολείο του χωριού του συνέχισε τις σπουδές του ως υπότροφος του [[Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Καστοριάς|Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Καστοριάς]] στο Γυμνάσιο [[Καστοριά]]ς και έπειτα δίδαξε στο «ελληνικό σχολείο» της γενέτειράς του. Αντιτάχθηκε στις προσπάθειες των [[Βουλγαρική Εξαρχία|Εξαρχικών]] να τελείται η [[θεία λειτουργία]] στα [[βουλγαρικά]]<ref name="Dragati">{{harvnb|Δραγάτη|2010|p=69}}</ref> και το 1871 κατάφερε μαζί με άλλους την εκδίωξη από την Γκορέντση (Κορησό) του Κωνσταντίνου Δαρζιλοβίτη, που, κατά τον Τσιούλκα, ήταν ο πρώτος που δίδαξε στους σλαβόφωνους ότι είναι [[Βούλγαροι]], λίγο πριν ανοίξει ένα βουλγαρικό σχολείο στο χωριό.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=2-3}}</ref> Το [[1875]] στάλθηκε με υποτροφία από το [[Κωνσταντίνος Βέλλιος|Βελλίειο]] κληροδότημα στην [[Αθήνα]], όπου φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Εθνικού Πανεπιστημίου]]. Το 1879 πήγε στο [[Μπίτολα|Μοναστήρι (Μπίτολα)]], όπου έγινε ο πρώτος γυμνασιάρχης του ελληνικού γυμνασίου για μια δεκαετία, μέχρι το 1889, όταν απολύθηκε λόγω των γεγονότων των [[Πηχιωτικά|Πηχιωτικών]].<ref name="Dragati"/>
 
Το [[1907]] εξέδωσε στην [[Αθήνα]] το 350 σελίδων πόνημά του «Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της σλαυοφανούς μακεδονικής γλώσσης προς την ελληνικήν»,<ref name="Tsioulkas">{{harvnb|Τσιούλκας|1907|}}</ref> για να πολεμήσει τη [[Βουλγαρία|βουλγαρική]] και [[πανσλαβισμός|πανσλαβιστική]] προπαγάνδα στην περιοχή της Μακεδονίας. O Τσιούλκας, που ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε καμία σλαβική γλώσσα, προσπάθησε διαστρέφοντας την [[ιστορική γλωσσολογία]] να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβοφώνων της Μακεδονίας δεν ήταν βουλγαρική, αλλά [[αρχαία ελληνική γλώσσα|αρχαιοελληνική]] διάλεκτος.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=4}}, {{harvnb|Ioannidou|1999|p=56}}</ref> Ετσι, δεν επικεντρώθηκε στη [[φωνολογία]], τη [[σύνταξη (γλωσσολογία)|σύνταξη]], ή τη [[Μορφολογία (γλωσσολογία)|μορφολογία]], στην οποία αφιέρωσε μόλις 11 σελίδες,<ref name="Mackridge 2011 5">{{harvnb|Mackridge|2011|p=5}}</ref> αλλά αποκλειστικά στο λεξιλόγιο, όπου εύκολα βρίσκονται λέξεις με κοινή, [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδοευρωπαϊκή]], ετυμολογία με τα ελληνικά, ώστε να δείξει ότι βασικά στοιχεία του [[σλαβομακεδονική γλώσσα|Μακεδονικού]] λεξιλογίου δεν ήταν σλαβικά, αλλά προέρχονται από τα ελληνικά.<ref name="Mac2009">{{harvnb|Mackridge|2009|p=255}}</ref> Για να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβόφωνων βρισκόταν εγγύτερα στα αρχαία ελληνικά απ' ό,τι τα νέα ελληνικά, παρέθεσε κατάλογο {{πηγή|περισσότερων από 4.000}} [[Ομηρικά Έπη|ομηρικών]] λέξεων και συνέκρινε πόσες εξ αυτών επιβιώνουν στη ''λαϊκή'', δηλαδή τη [[Δημοτική γλώσσα|δημοτική]], (650) και πόσες στη "σλαβοφανη" ''Μακεδονική'' (1260).<ref name="Mackridge 2011 5"/> Το συμπέρασμα, για τον Τσιούλκα, ήταν ότι η "σλαβοφανής Μακεδονική ήταν Μακεδονική και αδερφή της ελληνικής" και ο "Μακεδονικός λαός" αυτόχθων και καταγόμενος από τους αρχαίους Μακεδόνες.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=4}}</ref>