Χημικό στοιχείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ιστορία της ανακάλυψης και της χρήσης των χημικών στοιχείων άρχισε μαζί με τις πρωτόγονες [[άνθρωπος|ανθρώπινες]] [[κοινωνία|κοινωνίες]] που έβρισκαν κάποια φυσικά χημικά στοιχεία που υπάρχουν στη φύση, όπως ο χαλκός, ο χρυσός και ο [[σύντηξη|συντηγμένος]] σίδηρος και λἰγα άλλα μέταλλα από τα [[ορυκτό|ορυκτά]] τους. Αρχικά οι [[αλχημεία|αλχημιστές]] και οι [[χημεία|χημικοί]], μεταγενέστερα, ταυτοποίησαν πολλά περισσότερα, με σχεδόν όλα τα φυσικά υπάρχοντα χημικά στοιχεία να είναι ήδη γνωστά μέχρι [[1900]]. Οι ιδιότητες των χημικών στοιχείων συχνά συνοψίστηκαν με τη σταδιακή ανάπτυξη του [[Περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων|περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων]], που οργανώνει τα χημικά στοιχεία κατά αύξοντα ατομικό αριθμό σε [[περίοδος (περιοδικού συστήματος)|περιόδους]] και [[Ομάδα περιοδικού πίνακα|ομάδες]] που μοιράζονται ορισμένες «περιοδικές» φυσικές και χημικές ιδιότητες. Με εξαίρεση κάποια ασταθή και βραχύβια ραδιενεργά χημικά στοιχεία, όλα τα υπόλοιπα χημικά στοιχεία είναι (πλέον) διαθέσιμα [[βιομηχανία|βιομηχανικά]], τα περισσότερα σε υψηλούς βαθμούς καθαρότητας.

 

 

Όταν [[2 (αριθμός)|δύο (2)]] ή περισσότερα διακριτά χημικά στοιχεία ενώνονται χημικά, με τα άτομά τους να συγκρατούνται μαζί με [[χημικός δεσμός|χημικούς δεσμούς]], το αποτέλεσμα είναι μια [[χημική ένωση]]. Τα 2/3 των χημικών στοιχείων που βρίσκονται με φυσικό τρόπο στη Γη, μπορούν να βρεθούν στη φύση μὀνο με τη μορφή χημικών ενώσεών τους, αλλά και στο υπόλοιπο 1/3, συνήθως είναι πιο συνηθισμένο να βρεθούν και πάλι με τη μορφή χημικών ενώσεών τους. Οι χημικές ενώσεις αποτελούνται από χημικά στοιχεία που συνδυάζονται μόνο σε αναλογίες [[φυσικός αριθμός|φυσικών αριθμών]], όπως στο [[νερό]], στο [[χλωριούχο νάτριο|μαγειρικό αλάτι]] και σε ορυκτά, όπως ο [[χαλαζίας]] και ο [[ασβεστίτης]]. Αυτό επιτρέπει την εξαγωγή [[χημικός τύπος|χημικών τύπων]] που αντιπροσωπεύουν αυτές τις χημικές ενώσεις. Ωστόσο, οι χημικοί δεσμοί ανάμεσα σε πολλούς τύπους χημικών στοιχείων έχουν ως αποτέλεσμα σε ορισμένα [[κρύσταλλος|κρυσταλλικά]] [[στερεό|στερεά]] και σε ορισμένα μεταλλικά [[κράμα|κράματα]], οι αναλογίες ατόμων τους να μη δίνουν συγκεκριμένους χημικούς τύπους. Σχετικά καθαρά δείγματα ελεύθερων χημικών στοιχείων είναι ασυνήθιστα στη φύση. Σχετικά καθαρά δείγματα απομονωμένων στοιχείων είναι ασυνήθιστα στη φύση. Ενώ όλα τα [[94 (αριθμός)|94]] φυσικά υπάρχοντα χημικά στοιχεία έχουν ταυτοποιηθεί σε δείγματα ορυκτών προερχόμενα από το γήιινο φλοιό, μόνο μια μικρή μειοψηφία των χημικών στοιχείων είναι αναγνωρίσιμα, ως σχετικά καθαρά χημικά στοιχεία. Ανάμεσα στα πιο συνηθισμένα από αυτά τα «εγγενή στοιχεία» είναι ο χαλκός, ο [[άργυρος]], ο χρυσός, ο άνθρακας (σε τρεις αλλομορφές: [[γαιάνθρακας]], [[γραφίτης]] και [[διαμάντι]]), το [[θείο]] και ο υδράργυρος. Όλα αυτά, εκτός από λίγα από τα πιο αδρανή χημικά στοιχεία, όπως τα [[ευγενή αέρια]] και μερικά από τα [[ευγενή μέταλλα]], συνήθως βρίσκονται στη Γη στη μορφή χημικών ενώσεών τους. Ενώ περίπου [[32 (αριθμός)|32]] από τα χημικά στοιχεία υπάρχουν στη Γη σε μορφή (ελεύθερου) χημικού στοιχείου, τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται σε [[μίγμα|μίγματα]]. Για παράδειγμα, ο [[ατμόσφαιρα|ατμοσφαιρικός αέρας]] (της Γης) αποτελείται κυρίως από ένα μείγμα [[άζωτο|αζώτου]], οξυγόνου και [[αργό|αργού]], και τα εγγενή στερεά στοιχεία βρίσκονται σε κράματα, όπως ο σίδηρος με το [[νικέλιο]].

* [[Πιερ Κιουρί]] και [[Μαρία Κιουρί]]

* [[Γκλεν Σίμποργκ]]

 

== Δείτε επίσης ==