Κολοσσός της Ρόδου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με τον [[Θρύλος|θρύλο]], τον [[4ος αιώνας π.Χ.|4ο αιώνα π.Χ.]] ο [[Θεός|θεός]] [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιος]] έσωσε τον λαό της [[Ρόδος|Ρόδου]] από μία επίμονη πολιορκία του [[Μακεδονία|Μακεδόνα]] [[Στρατηγός|στρατηγού]] [[Δημήτριος Πολιορκητής|Δημητρίου του Πολιορκητή]]. Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον [[Προστάτης|προστάτη]] τους, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, ένα [[γίγαντας|γιγαντιαίο]] [[Μπρούντζος|μπρούντζινο]] [[άγαλμα]], που υψωνόταν περίπου 33 μέτρα<ref>Reynold Higgens, "[http://books.google.com/books?id=vGhbJzigPBwC&pg=PA130 The Colossus of Rhodes]", The Seven Wonders of the Ancient World, edited by Peter A. Clayton and Martin Jessop Price. Psychology Press, 1988, p. 130. ISBN 9780415050364</ref> πάνω από το [[Μάρμαρο|μαρμάρινο]] βάθρο του, δηλαδή ήταν δυόμισι φορές υψηλότερο από το [[Άγαλμα του Ολυμπίου Διός|άγαλμα του Δία στην Ολυμπία]], το έργο του [[Φειδίας|Φειδία]].

Οι συνθήκες, όμως, που οδήγησαν στη δημιουργία του Κολοσσού ήταν εξίσου θαυμαστές με το ίδιο το άγαλμα. Το [[305 π.Χ.]], ο [[Αντίγονος ΙΑ΄ ο ΜακεδώνΜονόφθαλμος|Αντίγονος Α΄]], που φιλοδοξούσε να κυριαρχήσει στην [[αυτοκρατορία]] του νεκρού πλέον [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρου]], έστειλε τον γιο του [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριο]] να τιμωρήσει τους Ροδίους, επειδή αρνήθηκαν να εκστρατεύσουν μαζί του κατά του [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίου]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]]. Οι δύο αντίπαλοι, που κάποτε ήταν [[στρατηγός|στρατηγοί]] του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρου]], διεκδικούσαν τον έλεγχο του εμπορίου στο [[Αιγαίο πέλαγος]], στο οποίο διέπρεπαν οι Ρόδιοι.<br /><br />

Ο [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]], ο γλύπτης και μηχανικός στον οποίο είχε να ανατεθεί ο σχεδιασμός και η κατασκευή του μνημείου του [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιου]], ήταν μαθητής του γλύπτη [[Λύσιππος|Λύσιππου]], που ήταν γνωστός για τις ρεαλιστικές προτομές του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρου]]. Αν και ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο [[Χάρης ο Λίνδιος|Χάρης]] είχε δώσει στο πρόσωπο του Κολοσσού τα χαρακτηριστικά του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρου]], ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την ακριβή όψη του αγάλματος, ενώ οι αντικρουόμενες αρχαιολογικές ενδείξεις δυσχεραίνουν τις απόπειρες αναπαράστασης του Κολοσσού. Σε πολλά ελληνικά νομίσματα ο θεός φέρει συμβατικά ηλιακά σύμβολα, όπως στεφάνι από ηλιαχτίδες γύρω από το κεφάλι του, αλλά σε άλλα νομίσματα αυτές οι ηλιαχτίδες απουσιάζουν.<br /><br />

Το 1932 ανακαλύφθηκαν στη [[Ρόδος|Ρόδο]] τα θραύσματα ενός αναγλύφου με το πάνω μέρος του σώματος [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιου]] ή του [[Απόλλων|Απόλλωνα]]. Το ανάγλυφο αυτό, που συνέβαλε στην αναπαράσταση του Κολοσσού, απεικόνιζε τον στεφανωμένο με ηλιαχτίδες θεό, να σκιάζει με το δεξί του χέρι τα μάτια και να ακουμπά το αριστερό χέρι στο ισχίο. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο θεός κρατούσε στο δεξί του χέρι πυρσό. Σε αυτή τη σύλληψη στηρίχτηκε και η στάση του [[Άγαλμα της Ελευθερίας|Αγάλματος της Ελευθερίας]]. Τελικά, το μαρμάρινο ανάγλυφο απεικόνιζε έναν αθλητή που αυτοστεφανώνεται.<br /><br />

Το άγαλμα ήταν μια ευφυής «διαφήμιση» της πόλης που το ανήγειρε, απτή απόδειξη του πλούτου και της τεχνολογίας της. Δυστυχώς, όμως, γύρω στο [[226 π.Χ.]], μόλις 60 χρόνια μετά τα αποκαλυπτήρια, ο Κολοσσός κατέρρευσε, καθώς τα γόνατά του τσακίστηκαν από ένα σεισμό.<ref>[[Στράβων]], ''[[Γεωγραφικά]]'' [[s:Γεωγραφικά/ΙΔ|ΙΔ 2.5]] «ἄριστα δὲ ὅ τε τοῦ Ἡλίου κολοσσός͵ ὅν φησιν ὁ ποιήσας τὸ ἰαμβεῖον ὅτι ἑπτάκις δέκα Χάρης ἐποίει πηχέων ὁ Λίνδιος. κεῖται δὲ νῦν ὑπὸ σεισμοῦ πεσὼν περικλασθεὶς ἀπὸ τῶν γονάτων· οὐκ ἀνέστησαν δ᾽ αὐτὸν κατά τι λόγιον. τοῦτό τε δὴ τῶν ἀναθημάτων κράτιστον (τῶν γοῦν ἑπτὰ θεαμάτων ὁμολογεῖται)»</ref> Πέφτοντας λέγεται ότι γκρέμισε 30 σπίτια!. Χρησμός μαντείου λέει σχετικά με την πιθανή επανατοποθέτησή του «μην κίνει τα κείμενα» και ο Κολοσσός δεν στάθηκε ποτέ πια όρθιος.<ref>[http://web.archive.org/20020808052912/www.geocities.com/sfetel/gr/metals_g.htm#kolossos μέταλλα, ορυχεία, κοσμήματα, επιμετάλλωση, τόρνος, δερας, μπαταρία, αλχημεία<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref><br /><br />

Παρά την ολέθρια πτώση του, το άγαλμα δεν έπαψε να συγκαταλέγεται στα [[Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου|μεγάλα θαύματα του κόσμου]]. Το μπρούντζινο σώμα του βρισκόταν ήδη πάνω από εκατό χρόνια σωριασμένο στο έδαφος, σαν [[Τιτάνες|Τιτάνας]] που τον γκρέμισαν από τον ουρανό, όταν ο [[Αντίπατρος ο Σιδώνιος|Αντίπατρος της Σιδώνας]], συγγραφέας ελληνοφοινικικής καταγωγής, συμπεριέλαβε τον Κολοσσό στον κατάλογό του με τα [[Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου|επτά θαύματα]]. Ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]] ανέφερε χαρακτηριστικά: «...ακόμα και σωριασμένο στο έδαφος, παραμένει ένα θαύμα. Λίγοι άνθρωποι μπορούν να αγκαλιάσουν με τα μπράτσα τους τον αντίχειρα αυτής της μορφής, που τα δάχτυλά της είναι μεγαλύτερα από τα περισσότερα αγάλματα».<br /><br />

Ο Κολοσσός της Ρόδου δεν ήταν μόνο ένα έργο απαράμιλλης τέχνης και αισθητικής. Χτίστηκε ως ευγνωμοσύνη προς τον Θεό [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιο]], προστάτη του νησιού, και συμβόλιζε την ελευθερία και ανεξαρτησία των Ροδίων. Παρ`όλο που το έργο καταστράφηκε 60 μόλις χρόνια μετά την κατασκευή του, η φήμη του πέρασε τα όρια της [[Αρχαία Ελλάδα|Ελλάδας]], και έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα [[επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου]]. Ως εκ τούτου, μέχρι σήμερα η λέξη «Κολοσσιαίο» σημαίνει στα [[Ελληνική Γλώσσα|Ελληνικά]] ένα εντυπωσιακό, μεγάλο σε μέγεθος, έργο και έχει υπεισέλθει με την ίδια σημασία σε όλες τις Λατινογενείς γλώσσες. Έτσι, το [[θέατρο]] της Αρχαίας [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμης]] ([[80 π.Χ.]]), λόγω του μεγέθους του και της μεγαλοπρέπειάς του, ονομάστηκε [[Κολοσσαίο]] (Colosseum).<br /><br />

1.* National Geographic Society, «Τα Θαύματα του Κόσμου», Ελληνική Έκδοση, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 1998<br />