Βακχυλίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Βακχυλίδης''' ([[Ιουλίδα Κέας]] [[518 π.Χ.]] - [[452 π.Χ.]]) ήταν αρχαίος έλληναςΈλληνας συγγραφέας και λυρικός ποιητής, για το έργο του οποίου ελάχιστα ήταν γνωστά ώσπου το 1896 βρέθηκε σε αιγυπτιακό τάφο από ιδιώτες ένας μεγάλος πάπυρος με εκατοντάδες στίχους του και προσέφερε όχι μόνο γνώσεις για τον ποιητή, αλλά και πάνω από εκατό καινουργιεςκαινούργιες λέξεις της ελληνικής γλωσαςγλώσσας που μέχρι τότε δεν είχαν μνημονευτεί σε λεξικά. Παρά την ξεχωριστή του γραφή, ανάλαφρη και καλοδουλεμένη, με ιδιαιτεροιδιαίτερο λεξιλογικό πλούτο και εικονοπλαστική, είχε την τύχη και συνάμα την ατυχία να είναι ανιψιός του [[Σιμωνίδης ο Κείος|Σιμωνίδη του Κείου]] και σύγχρονος του [[Πίνδαρος|Πινδάρου]]. Ο μεν θείος του, του άνοιξε το δρόμο στην τέχνη και στις αυλές σημαντικών χορηγών, αλλά είχε και πλατιά σκιά. Ο [[Πίνδαρος]] από την άλλη, έδινε ορμή και κύρος στην ποίηση της εποχής του, όμως μαζί με το Σιμωνίδη έστεκαν πάντα σαν απειλητικά μέτρα προς σύγκριση για το Βακχυλίδη. Ακόμα και τώρα, ο Βακχυλίδης αντί να κρίνεται για αυτό καθαυτό το δημιουργικό του έργο, τον πλούτο του και το διαφορετικό του ύφος, αδιάκοπα συγκρίνεται με τους κορυφαίους και κατά κανόνα αδικείται<ref>Bacchylides, A Selection, H.Maehler, 2004 </ref>. Οι διαρκείς συγκρίσεις είχαν ως αποτέλεσμα η δουλειά του ναι μεν να αναγνωρίζεται, αλλά ως δεύτερη. Υπήρξε πάντως ιδιαίτερα δημοφιλής κυρίως στους ελληνιστικούς και μεταχριστιανικούς χρόνους. Στον κανόνα των Αλεξανδρινών αναφέρεται μεταξύ των 9 αξιομνημόνευτων ποιητών: [[Αλκμάν]], Βακχυλίδης, [[Σαπφώ]], [[Αλκαίος ο Μυτιληναίος|Αλκαίος]], [[Στησίχορος]], [[Ίβυκος]], [[Ανακρέων]], [[Σιμωνίδης ο Κείος|Σιμωνίδης]] και [[Πίνδαρος]]. Αναφέρονται όμορφες φράσεις του επίσης στα γραπτά πολλών, όπως στου [[Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς|Διονυσίου του Αλικαρνασσέως]], του [[Στράβων|Στράβωνα]], του [[Στοβαίος|Στοβαίου]], του [[Πλούταρχος|Πλούταρχου]], του [[Αθήναιος|Αθήναιου]], του [[Ηφαιστίων|Ηφαιστίωνα]], του [[Κλήμης ο Αλεξανδρεύς|Κλήμη]] της Αλεξάνδρειας -ο [[Αμμιανός Μαρκελίνος]] αναφέρει επίσης ότι "ο Βακχυλίδης άρεσε ιδιαίτερα στον [[Ιουλιανός|Ιουλιανό]]" τον Παραβάτη.

Ο Βακχυλίδης ήταν από την [[Κέα]] και η μητέρα του ήταν αδελφή του [[Σιμωνίδης ο Κείος|Σιμωνίδη]]. Ο πατέρας του λεγόταν Μαίδων ή Μείδυλος<ref>Etymologicum Magnum και [[Σούδα (λεξικό)|Σούδα]]</ref> και ο παπούς του, Βακχυλίδης κι εκείνος, ήταν γνωστός αθλητής. Υπήρξε εκπρόσωπος της [[Χορική Ποίηση|χορικής ποίησης]], και θεωρείτο αναγνωρισμένος ήδη από το 476 π.Χ. αλλά μάλλον και νωρίτερα<ref>στο "Χρονικό" του ο Ευσέβιος Καισαρείας, αναφερόμενος στο έτος 476 λέει ότι την χρονιά εκείνη ο Βακχυλίδης και ο Διαγόρας είναι ήδη αναγνωρισμένοι στην Αθήνα</ref> Έζησε<ref>Άλλοι ειδικοί θεωρούν ότι γεννήθηκε το 507 και ότι ήταν πολύ νεότερος του Πίνδαρου και άλλοι συνομήλικος. Αβεβαιότητα υπάρχει και για το έτος θανάτου, με άλλους να θεωρούν ότι έζησε μέχρι το 428. Οι περισσότεροι καταλήγουν, χωρίς βεβαιότητα, ότι ισχύει το 451 ή το 452 επειδή δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι έγραψε κάτι μετά από αυτή την ημερομηνία</ref> το [[518 π.Χ.]] - [[452 π.Χ.]].

Ο Βακχυλίδης επηρεάστηκε από το φίλαθλο πνεύμα της ιδιαιτέρας του πατρίδας που μετρούσε πολλές νίκες στους αγώνες δρόμου και στην πάλη, αλλά αναπόφευκτα και από τη μεγάλη σκιά του θείου του. ΟτανΌταν γεννήθηκε ο Βακχυλίδης, ο Σιμωνίδης ήταν ήδη προστατευόμενος του [[Ίππαρχος ο τύραννος|Ίππαρχου]]. Τον συνέστησε σε πλούσιες οικογένειες της Θεσσαλίας και στον τύραννο της [[Σικελία]]ς [[Ιέρων Α΄ των Συρακουσών|Ιέρωνα]]. Γύρω στο 490 π.Χ. φέρεται να έχει αρχίσει να γράφει, αφού συνέθεσε ωδή για τη Δήλο <ref>17η Ωδή και απόσπασμα 20Β από πάπυρο</ref> αλλά και εγκώμιο για ένα συμπόσιο στη [[Μακεδονία]] προς τιμή του νεαρού τότε πρίγκιπα [[Αλέξανδρος Α΄ της Μακεδονίας|Αλέξανδρου Α]]. Σύντομα άρχισε και ο ανταγωνισμός με τον [[Πίνδαρος|Πίνδαρο]], με αποκορύφωμα το 476 π.Χ. όταν και οι δύο συνέθεσαν Επινίκια για την πρώτη νίκη του Ιέρωνα στους αγώνες της Ολυμπίας<ref>Επίνικοι του Βακχυλίδη, Ωδή ή Επινικος 5 και Πυθιονίκαι 1.1 ο Πίνδαρος</ref> Δεν είναι απίθανο ο Βακχυλίδης να έγραψε την ωδή του με καθαρά δική του πρωτοβουλία, ενώ του [[Πίνδαρος|Πίνδαρου]] ήταν παραγγελία. Πάντως ο ήδη αναγνωρισμένος Πίνδαρος στον επίνικο εκείνο είχε περιλάβει και νύξεις παραινετικές για μεγαλύτερη ανοχή εκ μέρους του τυράννου. Το 470 ο Ιέρωνας ζήτησε από τον Βακχυλίδη να συντάξει Επίνικο για τη νίκη του στα Πύθια, για την οποία συνέταξε αντίστοιχο και ο Πίνδαρος -αυτή τη φορά με ακόμα πιο έντονες συστάσεις για επίδειξη σύνεσης προς τον Ιέρωνα. Το 468 ο Ιέρωνας νίκησε στους αγώνες της Ολυμπίας αλλά αυτή τη φορά δεν ζήτησε από τον Πίνδαρο να γράψει τον επίνικο -απεναντίας το ζήτησε από τον Βακχυλιδη.<ref>ο υπ αριθμόν 3 επίνικος</ref> Πιθανόν το αντικίνητρο του Ιέρωνα να μην ήταν αποκλειστικά η άσκηση κριτικής από τον βαθυστόχαστο Πίνδαρο, αλλά απλά η προτίμησή του στην πιο γλαφυρή, κατανοητή, προσιτή και απλή γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Βακχυλίδης.