Μακεδονικό Μέτωπο (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Εν τω μεταξύ, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν περίπλοκη. Επισήμως, η Ελλάδα ήταν ουδέτερη αλλά ο βασιλιάς [[Κωνσταντίνος Α' της Ελλάδας|Κωνσταντίνος Α']] ήταν φιλογερμανός, ενώ ο πρωθυπουργός [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] ήσανήταν με το πλευρό της Αντάντ. Αρχικά, η Ελλάδα υποστήριξηυποστήριξε τη δράση των Γάλλων και των Βρετανών που αφορούσε τηστη διάσωση του σερβικού στρατού, αλλά άλλαξε πολιτική μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Συμμάχους.{{sfn|Falls|1933|pp=71–81}} Ενώ η στάση του βασιλιά οδήγησε τον Βενιζέλο σε παραίτηση, η βασιλική κυβέρνηση τάχθηκε επισήμως κατά της παραμονής των συμμαχικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη αλλά δεν ήταν σε θέση να αλλάξει κάτι. Οι Γερμανοί, οι οποίοι ήθελαν να διατηρήσουν την ελληνική ουδετερότητα, ήταν προσεκτικοί στο να μην περάσουν τα ελληνικά σύνορα.{{sfn|Falls|1933|pp=107, 130}}

Τον Μάη του 1916, ο Σαράιγ ζήτησε την αποστράτευση του ελληνικού στρατού. Αν και η ελληνική κυβέρνηση συμμορφώθηκε, αυτή η πράξη την οδήγησε πιο κοντά στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων. Γνωρίζοντας πως η [[Βασίλειο της Ρουμανίας|Ρουμανία]] ήταν έτοιμη να εισέλθει στον πόλεμο με το πλευρό της Αντάντ, ο Σαράιγ ξεκίνησε τις προετοιμασίες για μια επίθεση κατά των Βουλγάρων.{{sfn|Falls|1933|pp=104–111}} Οι Γερμανοί, χάρη στη βοήθεια Έλληνων φιλογερμανών, ετοίμασαν μια δική τους επίθεση. Η γερμανική επίθεση ξεκίνησε στις 17 Αυγούστου, 3 μέρες πριν την αναμενόμενη αρχή της γαλλικής επίθεσης. Στην πραγματικότητα, η επίθεση ήταν βουλγαρική, καθώς ο αυστροουγγρικός στρατός βρισκόταν στην ΑλβάνιαΑλβανία ενώ οι Γερμανοί είχαν μονάχα μια μεραρχία στα σύνορα με την Ελλάδα. Οι Βούλγαροι επιτέθηκαν σε δύο μέτωπα. Στα ανατολικά, κατέλαβαν με ευκολία ολόκληρη την ελληνική επικράτεια στα ανατολικά του [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]] (βλ. [[μάχη του Στρυμόνα]]). Στα δυτικά, οι βουλγαρικές δυνάμεις (αν και είχαν αρχικά το πλεονέκτημα) δεν κατάφεραν να νικήσουν τις συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες έστησαν αμυντικές γραμμές. Στις 12 Σεπτεμβρίου, έχοντας απωθήσει όλες τις βουλγαρικές επιθέσεις, οι Σύμμαχοι πέρασαν στην αντεπίθεση.{{sfn|Falls|1933|pp=152–184}} Η συμμαχική προώθηση ήταν αργή και συνεχίστηκε τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο. Οι Γερμανοί έστειλαν δύο μεραρχίες για να ενισχύσουν τους Βούλγαρους, αλλά στις 19 Νοεμβρίου, οι Σέρβοι και οι Γάλλοι [[μάχη του Καϊμακτσαλάν|κατέλαβαν]] το [[Βόρας|Καϊμακτσαλάν]] και ανάγκασουν τις Κεντρικές Δυνάμεις να παραχωρήσουν το [[Μπίτολα|Μοναστήρι]] στους Συμμάχους. Οι Σύμμαχοι έχασαν περίπου 50.000 στρατιώτες, ενώ οι Βούλγαροι και οι Γερμανοί έχασαν περίπου 60.000 στρατιώτες (νεκροί ή αιχμάλωτοι) και το μέτωπο προωθήθηκε κατά 40 χιλιόμετρα.{{sfn|Falls|1933|pp=172–196 234–240}}