Στο βιβλίο "Ιστορίες" του [[Γάιος Κορνήλιος Τάκιτος|Τάκιτου]] γράφει ότι "ο στρατός του Βεσπασιανού περίμενε τον Βιτέλλιο στη θέση Mevania. Οι όροι της παραίτησης είχαν πράγματι συμφωνηθεί με τον Μάρκο Αντώνιο Primus, τον διοικητή της έκτης λεγεώνας που υπηρετούν στην Παννονία και έναν από τους κύριους υποστηρικτές του [[Βεσπασιανός|Βεσπασιανού]], αλλά οι πραιτωριανοί αρνήθηκααρνήθηκαν να του επιτρέψειεπιτρέψουν να πραγματοποιήσει την συμφωνία, και τον ανάγκασαν να επιστρέψει στηνστο παλάτι, όταν ήταν στο δρόμο του για να καταθέσει το έμβλημα της αυτοκρατορίας στο Ναό της Ομόνοιας [[Concord]]. Με την είσοδο των στρατευμάτων του Βεσπασιανού στη Ρώμη που εισήλθαν από κάποια κρυψώνα, ο Βιτέλλιος οδηγείται στις θανατηφόρες Gemonian σκάλες, όπου και χτύπησε εκεί κάτω. Το σώμα του ρίχτηκε στον Τίβερη, σύμφωνα με τον Σουητώνιο. Ο συγγραφέας Κάσσιος Δίων γράφει ότι τα τελευταία λόγια του Vitellius ήταν ''«Κι όμως ήμουν κάποτε αυτοκράτορας σας",'' τελικά ''"αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του το παρέλασαν γύρω από τη Ρώμη, και η σύζυγός του παρακολούθησε την ταφή του. Ο αδελφός και ο γιος του σκοτώθηκαν επίσης"''. Ο θάνατός του επήλθε στις 22 Δεκεμβρίου του 69 μ.Χ. σε ηλικία 54 ετών. Ο πίνακας ζωγραφικής του [[Housez Charles Gustave]] "La Mort De Vitellius" αναπαριστά με γλαφυρότητα τη βίαιη σκηνή της δολοφονίας του Βιτέλλιου.
