Το βλέμμα του Οδυσσέα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Τόνοι. Τόνοι. Τόνοι. |
||
Γραμμή 3:
== Πλοκή ==
Ένας Έλληνας σκηνοθέτης γυρίζει από την εξορία και αρχίζει ένα ταξίδι στα Βαλκάνια, αναζητώντας τρεις χαμένες μπομπίνες φιλμ των [[Αδελφοί Μανάκη|αδελφών Μανάκη]], των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών που έφεραν τον κινηματογράφο στα Βαλκάνια στις αρχές του 20ου αιώνα. Η αναζήτηση των φιλμ μεταφορικά απεικονίζει την αναζήτηση μιας κοινής ιστορίας των Βαλκανικών χωρών. Στο δρόμο της αναζήτησης, ο σκηνοθέτης περνάει από τη Φλώρινα, την αγαπημένη πόλη του Αγγελόπουλου, όπου πραγματοποιούνται διαδηλώσεις και αντι-διαδηλώσεις με αίτια την προβολή μιας ταινίας του.
Μετά τη Φλώρινα, ο σκηνοθέτης μπαίνει σε ένα ταξί, για να πάει στα Βαλκάνια, σε αναζήτηση των ανέκδοτων έργων των αδελφών Μανάκη. Όταν το χιόνι αρχίζει να πέφτει βαρύ, ο ταξιτζής σταματάει και λέει:
«''Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.Και πεθαίνουμε.... Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο..''.»▼
Η διαδρομή του πρωταγωνιστή είναι μεγάλη. Από την Αλβανία στα Σκόπια, μετά στη Φιλιππούπολη, μετά στο Βουκουρέστι και στο Βελιγράδι για να καταλήξει στο Σεράγιεβο. Στη διαδρομή αυτή έχουμε κάποιες μνημειώδεις σεκάνς, με εκείνη του αγάλματος του Λένιν επάνω στη φορτηγίδα να είναι επικυρίαρχη. Οι τρεις μπομπίνες είναι τελικά στο Σεράγιεβο, στα χέρια του επιμελητή της ταινιοθήκης, που είχε προσπαθήσει αρκετές φορές να τις εμφανίσει, έχει κάνει πρόοδο, αλλά δεν έχει ολοκληρώσει την εμφάνιση.
▲«Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.Και πεθαίνουμε.... Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...»
| |||