Χιου Ντάουντινγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 15:
== Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ==
[[Αρχείο:Battle of britain air observer.jpg|right|thumb|200px|Παρατηρητής του Βασιλικού Σώματος Παρατηρητών. Λονδίνο, 1940]]
Το [[1939]] ο Ντάουντινγκ επρόκειτο να αποστρατευτεί. Του ζητήθηκε να παραμείνει ως τοτον Μάιο του 1940, λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατούσε στην [[Ευρώπη]] (η Βρετανία είχε κηρύξει πόλεμο, μαζί με τη Γαλλία, στη [[Ναζιστική Γερμανία]] αν και μεταξύ τους δεν υπήρχαν ακόμη εχθροπραξίες). Όταν πραγματοποιήθηκε η εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία και το κύριο εκστρατευτικό σώμα των Βρετανών παγιδεύτηκε στη [[Δουνκέρκη]], η ηγεσία ζήτησε από το Ντάουντινγκ όχι μόνο να παραμείνει, αλλά να υποστηρίξει με όσα μέσα διέθετε αρχικά το Βρετανικό εκστρατευτικό σώμα στη Γαλλία και στη συνέχεια τη διάσωση των Βρετανών στρατιωτών από τη Δουνκέρκη ([[Επιχείρηση Ντιναμό]]). Ο Ντάουντινγκ, συνεργαζόμενος με τον άμεσο προϊστάμενό του Σερ Σύριλ Νιούαλ (Sir Cyril Newall), Αρχηγό του Επιτελείου, προέβαλε ισχυρές αντιρρήσεις: Έπρεπε άραγε να θυσιάσει αεροσκάφη και, κυρίως, πιλότους, προορισμένους για την άμυνα της χώρας, για να υποστηρίξει, αρχικά, και να σώσει, στη συνέχεια, τους άνδρες του Λόρδου Γκορτ και τους ηττημένους Γάλλους; Ο Τσώρτσιλ ήταν κατηγορηματικός: Η RAF έπρεπε να υποστηρίξει όσο μπορούσε τις πολεμικές προσπάθειες των Γάλλων και του Βρετανικού εκστρατευτικού σώματος. Αν και η επέμβαση της RAF στις εχθροπραξίες ήταν υποτονική, ο Ντάνουντινγκ συνεργαζόμενος στενά με τον επικεφαλής της 11ης Ιπτάμενης Ομάδας Κιθ Πάρκ (Keith Park), οργάνωσε την κάλυψη των σκαφών που στέλνονταν στη Δουνκέρκη για την εκκένωσή της. Η επέμβαση της RAF υπήρξε αποφασιστική: Ο [[Χέρμαν Γκέρινγκ]], επικεφαλής της Λουφτβάφφε είχε ζητήσει από τοτον Χίτλερ να "αφεθεί η Δουνκέρκη στην αεροπορία του". Με την επέμβαση των 200 σκαφών που έστειλαν ο Ντάουντινγκ με τον Παρκ, ο Γκέρινγκ "αναγκάστηκε να ομολογήσει την αποτυχία του: Η Λουφτβάφφε αποδείχτηκε ανίκανη να αιχμαλωτίσει μια Στρατιά".<ref name="Καρτιέ, ό.π">Καρτιέ, ό.π.</ref>
 
{{κύριο|Μάχη της Αγγλίας}}
 
Το καλοκαίρι του 1940 η γερμανική Αεροπορία προσπάθησε να εκμηδενίσει τη RAF με τελικό σκοπό την υλοποίηση του σχεδίου της [[Επιχείρηση Θαλάσσιος Λέων|επιχείρησης "Θαλάσσιος Λέων"]] (Seelowe), που προέβλεπε απόβαση των γερμανικών στρατευμάτων στις Βρετανικές νήσους. Ο Χίτλερ ήταν κατηγορηματικός: Η εκτέλεση του σχεδίου θα ήταν δυνατή μόνον εφόσον εκμηδενιζόταν η RAF. Παρά τις επανειλημμένες επιθέσεις των γερμανικών βομβαρδιστικών, η οργάνωση των καταδιωκτικών σχηματισμών, των αεροδρομίων, των δυνάμεων υποστήριξης, των παρατηρητών και του ραντάρ και ο μεταξύ τους συντονισμός είχαν ως τελικό αποτέλεσμα οι Γερμανοί να ματαιώσουν τοτον "Θαλάσσιο Λέοντα", μη καταφέρνοντας να εκμηδενίσουν τη Βρετανική Αεροπορία, η οποία ποτέ δεν έχασε τον έλεγχο του εναέριου χώρου πάνω από τα νησιά. Ο Ντάουντινγκ θεωρείται σήμερα το πρόσωπο χάρη στο οποίο κερδήθηκε η Μάχη της Αγγλίας.
 
Όταν οι Γερμανοί άλλαξαν αντικειμενικό σκοπό και επιδόθηκαν στους "τρομοκρατικούς βομβαρδισμούς" (Terrorangriff) και ιδιαίτερα κατά τη νύκτα, ο Ντάουντινγκ είχε ήδη αρχίσει να σχεδιάζει ένα σύστημα άμυνας, όπως δείχνει μια επιστολή που συνέταξε λίγο καιρό μετά τη μάχη της Αγγλίας. Ωστόσο, ο Ντάουντινγκ αντιμετώπισε σφοδρή κριτική από το εσωτερικό της χώρας, καθώς του αποδόθηκαν διάφορα σφάλματα τακτικής, κακή χρήση του ραντάρ κτλ. Αυτό που πραγματικά έλειπε από τον Ντάουντινγκ ήταν η διπλωματία και το πολιτικό πράττειν, ώστε να αντιμετωπίζει τις ίντριγκες και τις προκλήσεις στο εσωτερικό της ίδιας της Υπηρεσίας του.
 
Έτσι ο Ντάουντινγκ απομακρύνθηκε από την υπηρεσία του και παρέδωσε τη διοίκηση της Διοίκησης Καταδίωξης στον ως τότε ανταγωνιστή του Σόλτο Ντάγκλας (Sholto Douglas). Με την αποστρατεία του έλαβε τοτον Μεγάλο Σταυρό των Ιπποτών της Τάξης του Μπαθ. Αποσύρθηκε στην κατοικία του και άρχισε να συγγράφει το βιβλίο "Twelve Legions of Angels" (Δώδεκα Λεγεώνες Αγγέλων), το οποίο είχε έτοιμο το 1942. Η έκδοση του βιβλίου απαγορεύτηκε, καθώς η Βρετανική Κυβέρνηση θεώρησε ότι περιείχε πληροφορίες που θα μπορούσε να είναι χρήσιμες στους Γερμανούς. Η έκδοση του βιβλίου πραγματοποιήθηκε μετά τη λήξη του Πολέμου, το 1946. Εξέδωσε και άλλα βιβλία, κυρίως σχετικά με τον πνευματισμό, προς τον οποίο είχε επιδείξει από παλαιότερα ισχυρό ενδιαφέρον (ισχυριζόταν ότι μπορούσε να επικοινωνήσει με τους πιλότους του που είχαν σκοτωθεί στις αερομαχίες).<ref name="Καρτιέ, ό.π"/>
 
== Μετά τον Πόλεμο ==