Ποτίδαια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[430 π.Χ.]], μετά τη [[Μάχη της Ποτίδαιας]], η οποία στην πραγματικότητα ήταν διετής πολιορκία, η πόλη αναγκάσθηκε να παραδοθεί λόγω λιμού που είχε ενσκήψει όπου κατά τον Θουκυδίδη οι κάτοικοι έφθασαν στο σημείο να τρώντρώνε πτώματα. Οι Αθηναίοι εγκατέστησαν στη συνέχεια 1.000 εποίκους [[Κληρούχοι|κληρούχους]], (αφού μετέφεραν τους Ποτιδαιείς κατοίκους στην [[Όλυνθος Χαλκιδικής|Όλυνθο]]). Στο τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου η Ποτίδαια περιήλθε στον έλεγχο των [[Αρχαία Σπάρτη|Λακεδαιμονίων]], οπότε και συμμετείχε στο [[Κοινό των Χαλκιδέων]]. Το [[363 π.Χ.]] οι Αθηναίοι την ανακατέλαβαν αλλά το [[356 π.Χ.]] αναγκάσθηκαν να την εγκαταλείψουν στον [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φίλιππο]], ο οποίος την κατέστρεψε και παραχώρησε τα εδάφη της στην Όλυνθο.

Αργότερα, ο Μακεδόνας βασιλιάς '''[[Κάσσανδρος]]''' έχτισε στην ίδια τοποθεσία την '''[[Κασσάνδρεια (αρχαία)|Κασσάνδρεια]]''' το 316 π.Χ., μαζί με την [[Θεσσαλονίκη]] και την [[Ουρανούπολη Χαλκιδικής|Ουρανούπολη]]. Στην νέα πόλη ενσωματώθηκε όχι μόνο η παλιά Ποτίδαια, αλλά και οι επιζώντες της [[Όλυνθος Χαλκιδικής|Ολύνθου]] και οι άλλες πόλεις της [[Κασσάνδρα Χαλκιδικής|Παλλήνης]]. Ο Μακεδών βασιλεύς προίκησεπροίκισε τηντη νέα του πόλη με πλούσια καλλιεργήσιμη γη και κάθε λογής δικαιώματα. Από ιστορικές μαρτυρίες μαθαίνουμε ότι η ελληνιστική Κασσάνδρεια διέθετε βουλή, νομοφύλακες, στρατηγούς, ταμίες, δήμους και φυλές.

Το 288 π.Χ. βρήκε εκεί καταφύγιο ο ηττημένος από τον [[Πύρρος της Ηπείρου|Πύρρο]], [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριος Πολιορκητής]], όπου αφού μεταμφιέστηκε, αγκυροβόλησε από το λιμάνι της για την νότια Ελλάδα. Έτσι προσωρινά η Κασσάνδρεια έπεσε στα χέρια του νικητή. Αργότερα φαίνεται πως την χάρισε ο [[Λυσίμαχος]] στην σύζυγό του [[Αρσινόη Β' της Αιγύπτου|Αρσινόη]]. Πολύ πιθανόν κατά την χρονική εκείνη περίοδο, η κόρη του Ευρυδίκη, χάρισε την ελευθερία στην πόλη που προσωρινά μετωνομάστηκεμετονομάστηκε σε '''Ευρυδίκεια'''. Κατά την διάρκεια της Λυσιμάχειας κατοχής, αναφέρεται στην Κασσάνδρεια- Ευρυδίκεια ένα επώνυμο ιερατείο. Το 281 π.Χ. μετά τον θάνατο του συζύγου της και του [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σελεύκου]], η Αρσινόη αφού μεταμφιέστηκε ρακένδυτη, έφυγε λαθραία από την [[Έφεσος|Έφεσο]] και βρήκε καταφύγιο στην μακεδονική πόλη μαζί με τους υιούς της, ελπίζοντας πως οι [[Μακεδόνες]] θα όριζαν βασιλέα τον μεγαλύτερο υιό της που ήταν 18. Σε διάστημα λίγου καιρού (280/79 π.Χ.) η αδύναμη πλέον Αρσινόη -πιεζόμενη εδώ και καιρό από τον ετεροθαλή της αδελφό [[Πτολεμαίος Κεραυνός|Πτολεμαίο Κεραυνό]] να την νυμφευθεί- τον υποδέχθηκε στην Κασσάνδρεια. Ο ραδιούργος Πτολεμαίος, αφού την νυμφέυθηκενυμφεύθηκε και την έστεψε βασίλισσα της Μακεδονίας, δολοφόνησε εν ψυχρώ τα παιδιά της Φίλιππο και Λυσίμαχο, αθετώντας τους όρκους που είχε πάρει. Έκτοτε ήταν στην κυριαρχία του Πτολεμαίου (280-279 π.Χ.).

Μετά την εισβολή των [[Γαλάτες|Γαλατών]] στην Μακεδονία (279 π.Χ.) τύραννος στην Κασσάνδρεια κατέστη ο σκληρός '''Απολλόδωρος''' (279-277 π.Χ.). Στην αρχή εξήγειρε τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της πόλεως εναντίον των πλουσίων –με την βοήθεια μισθοφόρων της Αρσινόης- σκότωσε μερικούς από αυτούς και στην συνέχεια μοίρασε την περιουσία στους οπαδούς του. Αν και ο ηρωικός Μακεδών στρατηγός [[Σωσθένης της Μακεδονίας|Σωσθένης]] πολιόρκησε ανεπιτυχώς την Κασσάνδρεια, ο Απολλόδωρος την έκανε ανεξάρτητη από το υπόλοιπο Μακεδονικό βασίλειο και συνήψε συμμαχία με τον [[Αντίοχος Α' Σωτήρ|Αντίοχο]] των [[Σελευκίδες|Σελευκιδών]] και την [[Σπάρτη]]. Κατά την διάρκεια όμως της εξουσίας του συνέρρευσε πλήθος Κελτών μισθοφόρων, οι οποίοι επεδόθησανεπιδόθηκαν σε βαρβαρισμούς επί των Κασσανδρέων. Στην συνέχεια όταν ο '''[[Αντίγονος Β' Γονατάς|Αντίγονος]]''' έγινε βασιλεύς της Μακεδονίας, ξεκίνησε την πολιορκία της Κασσάνδρειας που κράτησε περίπου 10 μήνες (277 π.Χ.). Πολιόρκησε την πόλη ανεπιτυχώς, διότι η Σπάρτη συνέδραμε τον Απολλόδωρο. Τελικά ο Αντιγονίδης βασιλεύς άφησε δύναμη υπό τον Φωκέα πειρατή Αμεινία, μαζί με [[Αιτωλοί|Αιτωλούς]] πειρατές και 2.000 πεζούς. Ταυτόχρονα παραπλάνησε τον ΑπολλοδωροΑπολλόδωρο με συνθήκη ειρήνης, γιατί από την δεκάμηνη πολιορκία οι Κασσανδρείς υπέφεραν από έλλειψη τροφίμων. Με αυτό το τέχνασμα ο τύραννος εφυσήχασεεφησύχασε και με αιφνιδιαστική επίθεση του Αμεινίου, τα ελλιπώς φρουρούμενα τείχη της πόλεως έπεσαν, όπως έπεσε και χωρίς αντίσταση η πόλη. Ο ίδιος ο Απολλόδωρος βρήκε μαρτυρικό θάνατο.

Το 199 π.Χ. -στα πλαίσια του [[Μακεδονικοί Πόλεμοι|Β΄ Μακεδονικού πολέμου]] (200-196 π.Χ.), ο ρωμαϊκός στόλος του Λευκίου Απουστίου που συνέπραξε με τον περγαμηνό του [[Άτταλος Α' της Περγάμου|Αττάλου]], πολιόρκησαν ανεπιτυχώς την Κασσάνδρεια, χάρη στην πείσμονα αντίσταση της μακεδονικής φρουράς της. Η πόλη ως ίδρυμα του Κασσάνδρου, ήταν παραδοσιακή εχθρός των [[Δυναστεία των Αντιγονιδών|Αντιγονιδών]], επειδή ο Κάσσανδρος ήταν αντίπαλος του Αντιγόνου Μονοφθάλμου. Αυτό φάνηκε περισσότερο κατά το φθινόπωρο του 183 π.Χ.: όταν αποκαλύφθηκε συνομωσίασυνωμοσία εις βάρος του [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φιλίππου]] από τον φιλορρωμαίο υιό του Δημήτριο για να τον ανατρέψει, ο πρώτος -για να σβήσει τις φιλορρωμαϊκές εστίες των παραλίων της Μακεδονίας- διέταξε να προσέλθουν άποικοι από το εσωτερικό της χώρας στα παράλια και αντίστροφα. Αν και το μέτρο αυτό οφέλησεωφέλησε την οικονομία, την βιοτεχνία και την στρατιωτική φύλαξη της Κασσάνδρειας, ωστόσο οι κάτοικοί της απεχθάνθηκανμίσησαν περισσότερο τον Αντιγονίδη βασιλιά για το μέτρο του αυτό.

Κατά την διάρκεια του τρίτου Μακεδονικού πολέμου (172-168 π.Χ.), τον Ιούνιο του 169 π.Χ., η πόλη μαζί με την Αίνεια, την Θεσσαλονίκη και την [[Αντιγόνεια Κρουσίδος|Αντιγόνη]], απέκρουσαν ηρωϊκάηρωικά τις επιθέσεις του ρωμαϊκού στόλου του Γάιου Μάρκιου Φίγλου, στον οποίο συνέδραμαν ο [[Ευμένης Β' της Περγάμου|Ευμένης]] και ο [[Προυσίας Β' της Βιθυνίας|Προυσίας]]. Όταν ο μάλιστα ο Γάιος επιτέθηκε στην Κασσάνδρεια για να την καταλάβει, η τελευταία έλαβε ενίσχυση 500 Γαλατών από την Θεσσαλονίκη και απέκρουσε για δεύτερη φορά τους εκ θαλάσσης εισβολείς.