Εκλάμψεις ακτίνων γ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Gamma ray burst.jpg|thumb|250px|O κύκλος ζωής ενός μεγάλου άστρου]]
Οι '''εκρήξεις ή εκλάμψεις ακτίνων γ''', με διεθνή αναφορά και συμβολισμό '''GRB''' ('''G'''amma-'''R'''ay '''B'''urst), είναι συγκεντρώσεις συμπυκνωμένης [[Ακτίνες γ|ακτινοβολίας γ]] που δημιουργούνται κατά τη γέννηση [[Μαύρη τρύπα|μαύρων
==Πρώτη ανίχνευση==
Γραμμή 8:
==Περαιτέρω μελέτες==
Τριάντα χρόνια αργότερα, μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του επιστημονικού δορυφόρου-αστεροσκοπείου ακτίνων γ "Compton [[GRO]]" αφορούσε τη φύση των εκρήξεων ακτίνων γ. Μέχρι τότε, οι περισσότεροι αστρονόμοι πίστευαν ότι προέρχονταν από [[αστέρας νετρονίων|αστέρες νετρονίων]] στην άλω του δικού μας [[Γαλαξίας|Γαλαξία]], σε αποστάσεις κάτω των 200.000 [[έτος φωτός|ετών φωτός]]. Λίγοι μόνο αστρονόμοι, όπως ο Bohdan Paczynski του Πανεπιστημίου
Η συνεργασία του [[GRO]] με τον ευρωπαϊκό τεχνητό δορυφόρο [[BeppoSAX]], που ανιχνεύει [[ακτίνες Χ]], έδειξε ότι εκρήξεις ακτίνων γ (στις [[28 Φεβρουαρίου]] [[1997]] και το Μάιο 1997 στους αστερισμούς [[Ωρίων (αστερισμός)|Ωρίωνα]] και [[Καμηλοπάρδαλις|Καμηλοπάρδαλη]] αντίστοιχα) συνοδεύονταν από εκπομπή ακτίνων Χ. Επειδή οι ανιχνευτές του BeppoSAX μπορούν να εντοπίσουν με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια τη θέση της πηγής στον ουρανό, πραγματικός συναγερμός σήμανε σε αμφότερες τις περιπτώσεις στη διεθνή αστρονομική κοινότητα και, όσο γινόταν γρηγορότερα, τα ισχυρότερα [[τηλεσκόπιο|τηλεσκόπια]] του κόσμου στράφηκαν προς τις διευθύνσεις που υπέδειξαν οι δορυφόροι. Στην πρώτη περίπτωση εντοπίσθηκε ένα αμυδρό φωτεινό σημείο, ένα εκατομμύριο φορές αμυδρότερο απ' ό,τι μπορεί να διακρίνει το γυμνό μάτι, που εξαφανίσθηκε πριν μελετηθεί καλά. Στη δεύτερη περίπτωση όμως εντοπίσθηκε ένα λίγο φωτεινότερο σημείο λίγες ώρες μετά τον συρμό ακτίνων γ, και οι αστρονόμοι πρόλαβαν να καταγράψουν το [[φάσμα]] του με το τηλεσκόπιο Keck II στη [[Χαβάη]] τρεις ημέρες αργότερα ([[11 Μαΐου]] [[1997]]). Γραμμές [[σίδηρος|σιδήρου]] και [[μαγνήσιο|μαγνησίου]] στο φάσμα αυτό εμφανίζουν [[μετατόπιση προς το ερυθρό]] ίση με 0,8, που αντιστοιχεί σε απόσταση 4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός.
Τις 25 Δεκεμβρίου 2010 παρατηρήθηκε μια έκλαμψη ακτίνων γ η οποία διήρκησε περίπου 2 ώρες, πολύ περισσότερο από τις συνήθεις εκλάμψεις που διαρκούν λίγα δευτερόλεπτα. Άλλη μια τέτοια έκρηξη παρατηρήθηκε τον Δεκέμβριο του 2011 και διήρκησε 7 ώρες, η διαρκέστερη που έχει παρατηρηθεί. Θεωρείται ότι η πηγή αυτών των τεράστιων εκλάμψεων είναι η καταστροφή αστέρων που
==Ισοκατανομή==
Ο χάρτης των εκρήξεων ακτίνων γ που εντόπισε το GRO κατά τα πρώτα έτη της λειτουργίας του
==Σενάριο καταστροφής==
Αν μία έκλαμψη
Μετά από μερικές εβδομάδες το μονοξείδιο και το διοξείδιο του αζώτου αργά αργά καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος. Καθώς το όζον καταστρέφεται η ποσότητα των [[υπεριώδης ακτινοβολία|υπεριωδών
Δέκα χρόνια μετά το μονοξείδιο και το διοξείδιο του αζώτου μεταφέρονται σε χαμηλότερα υψόμετρα και αντιδρούν με το [[νερό]] δημιουργώντας [[νιτρικό οξύ]], ενώ
Μετά από 15 χρόνια η [[ατμόσφαιρα]] επιστρέφει στο κανονικό, αλλά η ζημιά έχει γίνει ήδη. Το μεγαλύτερο τμήμα της ζωής έχει αφανιστεί ενώ το καφέ νέφος έχει καλύψει τον [[Ήλιος|Ήλιο]] και έχει μπλοκάρει το [[φως]] και την [[θερμότητα]], προκαλώντας μια νέα Εποχή Παγετώνων.
|