Λοθαριγγία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 15:
Το 855 όταν ο Λοθάριος ήταν στο νεκροκρέβατό του στο Αβαείο του Προυμ, χώρισε το βασίλειό του μεταξύ των τριών γιών του με τη [[Συνθήκη του Προυμ]]. Ο πρεσβύτερος, [[Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας|Λουδοβίκος Β΄]], δόθηκε η Ιταλία και ο αυτοκρατορικός τίτλος. Στον μικρότερο, ακόμα ανήλικος, [[Κάρολος της Προβηγκίας|Κάρολο]] δόθηκε η [[Προβηγκία]]. Στον δεύτερο γιο του [[Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας|Λοθάριο Β΄]] δόθηκαν τα υπόλοιπα εδάφη βόρια της Προβηγκίας, ένα βασίλειο το οποίο δεν είχε εθνική ή γλωσσική ενότητα, όπως και δεν είχε ομοίως και η Μέση Φραγκία. Καθώς δεν υπήρχε αυτή η εθνική και γλωσσική ταυτότητα, οι σύγχρονοι δεν ήταν σίγουροι για το πώς να ονομάσουνε το νέο αυτό βασίλειο, και έτσι κατέληξε ως ''regnum quondam Lotharii', ή ''Lotharii regnum'', δηλαδή το "Βασίλειο [κάποτε του] Λοθάριου", και οι κάτοικοί του ''Λοθάριοι'' (από το ''Lotharius''), ''Λοθαρίνσιοι'' (από ''Lothariensis''), ή ''Lotharingi'' (το οποίο έδωσε το γερμανικό ''Lothringen'', το οποίο είναι το όνομα της περιοχής). Ο τελευταίος αυτός όρος με την κατάληξη ''-ing'', που υποδηλώνει προγονικές ή οικογενιακές σχέσεις, έδωσε τον λατινικό όρο ''Lotharingia'', (από τη λατινική κατάληξη ''-ia'', που υποδηλώνει χώρα), στα ελληνικά Λοθαριγγία. Κατοπινοί όροι όπως "Lorraine", Λωρραίνη και "Lothier", Λόθιερ, προέρχονται από αυτόν τον λατινικό όρο (Lotharingia).
 
Όταν ο Λοθάριος Β΄ πέθανε το 869 δεν άφησε κανένα νόμιμο παιδί, αλλά μόνο έναν νόθο γιο, τον [[Ούγος της Αλσατίας|Ούγο]]. Οι βασιλείς της Ανατολικής και Δυτικής Φραγκίας [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός]] και [[Κάρολος ο Φαλακρός]] <ref>Οι προαναφερθέντες γιοί του Λουδοβίκου του Ευσεβή.</ref>, συμφώνησαν να μοιράσουν μεταξύ τους την Λοθαριγγία, και το 870 ήρθαν σε συμφωνία στο Μέρσεν. Το δυτικό μισό της Λοθαριγγίας πήγε στην [[Δυτική Φραγκία]], και το ανατολικό μισό στην [[Ανατολική Φραγκία]]. Το 876 ο Κάρολος εισέβαλε στην ανατολική Λοθαριγγία, αλλά ηττήθηκε από το Λουδοβίκο στη [[Μάχη του Άντερναχτ (876)|Μάχη του ΆντερναχτΆντερναχ]]. Το 879 ο γιος του Λουδοβίκου, [[Λουδοβίκος ο νεότερος|Λουδοβίκου του νεότερου]] προσκλήθηκε από μια φράξια της αριστοκρατίας της Δυτικής Φραγκίας να διαδεχτεί στο θρόνο το γιο του Καρόλου [[Λουδοβίκος ο Τραυλός|Λουδοβίκο τον Τραυλό]]. Σε αντίδραση, οι γιοί του Λουδοβίκου του Τραυλού [[Καρλομάν Β΄ της Γαλλίας| Καρλομάν Β΄]] και [[Λουδοβίκος Γ΄ της Γαλλίας| Λουδοβίκος Γ΄]], παραχώρησαν την Δυτική Λοθαριγγία στον Λουδοβίκο. Τα σύνορα μεταξύ των δύο βασιλείων εγκαθιδρύθηκαν την επόμενη χρονιά (8880) στο Σεν Κουεντίν.
 
Όταν τον Νοέμβριο του 887 ο [[Αρνούλφος της Καρινθίας]] συγκάλεσε συμβούλιο της αριστοκρατίας της Δυτικής Φραγκίας για να εκθρονίσει τον Κάρολο τον Παχύ, ο οποίος μέχρι το 884 είχε διαδεχτεί όλα τα βασίλεια της Αυτοκρατορίας, οι Λοθαριγγιανοί ήταν μεταξύ αυτών που τον υποστήριξαν. Εξέλεξαν βασιλιά τους τον Αρνούφλο, πιθανό υπό εξαναγκασμό. Στον Αρνούφλο αντιτάχθηκε αρχικά ο Γκυ του Σπολέτο, ο οποίος τελικά αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ιταλίας, καθώς και ο Ρούντολφ Α΄ της Βουργουνδίας, ο οποίος είχε εκλεγεί βασιλιάς νότια της Λοθαριγγίας, στην Άνω Βουργουνδία. Ο Ρούντολφ σκόπευε να γίνει βασιλιάς σε όλο το βασίλειο του Λοθάριου Β΄, αλλά θα έπρεπε να συμβιβαστεί με τα υπόλοιπα ενός βασιλείου. Το 895 ο Αρνούφλος όρισε τον νόθο γιο του [[Ζβέντιμπολντ]] Βασιλιά της Λοθαριγγίας. Βασίλευσε ανεξάρτητα μέχρι την εκθρόνιση και την δολοφονία του από έναν στασιαστή μαργράβο το 900.