Ισορροπία Νας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην Θ[[θεωρία παιγνίων|εωρία Παιγνίων]], η Ι'''ισορροπίασορροπία Nash''' είναι ένας τρόπος επίλυσης μη συνεργατικών παιγνίων, στα οποία συμμετέχουν δύο οι περισσότεροι παίκτες. Υποθέτουμε ότι ο κάθε παίκτης γνωρίζει τις [[στρατηγική της ισορροπίας|στρατηγικές ισορροπίας]] που θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι παίκτες και κανένας παίχτηςπαίκτης δεν έχει να κερδίσει τίποτα αν αλλάξει μόνο τη δική του στρατηγική. Αν κάθε παίκτης έχει επιλέξει μία στρατηγική και κανένας παίκτης δεν έχει όφελος να αλλάξει τη στρατηγική του, θεωρώντας ότι οι υπόλοιποι παίκτες δεσμεύονται ότι δεν θα αλλάξουν τις δικές τους στρατηγικές, τότε το σύνολο το στρατηγικών αυτών ονομάζεται σημείο ισορροπίας κατά Nash.

ΣτοΣτην GameΘεωρία Παιγνίων οι επιστήμονες theory χρησιμοποιούν την έννοια της ισορροπίαςΙσορροπίας Nash γιαώστε να αναλύσουν το αποτέλεσμα της [ηστρατηγικής στρατηγικήαλληλεπίδρασης τηςενός [αριθμού | στρατηγική αλληλεπίδραση ] ] από διάφορα [ [υπευθύνων λήψης αποφάσεων | ιθύνοντες ] ] . Με άλλα λόγια, προσφέρει έναν τρόπο για να προβλέψουμε τι θα συμβεί εάν πολλά άτομα συνισφέρουν(ή στηγενικότερα λήψηοντότητες) αποφάσεων ,παίρνουν την ίδια στιγμή αποφάσεις, και αν το αποτέλεσμα εξαρτάται από τις αποφάσεις των άλλων . Η απλή ιδέα που διαπερνούσεδιέπει την ιδέαθεωρία JohnτουJohn Nash είναι ότι κανείςκάποιος δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα των επιλογών των πολλαπλών φορέων λήψης αποφάσεων , ανεάν αναλύσει κανείς τις αποφάσεις αυτές στην απομόνωσημεμονωμένα. Αντ 'αυτού Αντιθέτως, πρέπει να αναρωτηθούμε τι κάθε παίκτης θα κάνει ,ο κάθε παίκτης λαμβάνοντας υπόψη τητις διαδικασίααποφάσεις λήψης αποφάσεων από τους άλλουςτων άλλων.

Η Ισορροπία Nash έχει χρησιμοποιηθεί για την ανάλυση εχθρικών καταστάσεων στρατιωτικής φύσεως, όπως [ένας [ πολέμου ] ]πόλεμος και [ [ κούρσα ] ] s [2] (βλ. [ δίλημμα [ κρατουμένου ] ]ανταγωνισμός )στρατιωτικού εξοπλισμού, καθώς επίσης και πώς η σύγκρουση μπορεί να μετριαστεί απόμέσω τις επανειλημμένες αλληλεπίδρασης ( βλ. [ [ tit - for- tat ] ] )επαναλαμβανόμενων αλληλεπιδράσεων. Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί γιαστη ναμελέτη μελετήσειτου βαθμού σεκατά ποιοτον βαθμόοποίο οι άνθρωποι με διαφορετικές προτιμήσεις μπορούν να συνεργαστούν (βλέπε [ Μάχη [ των φύλων ( θεωρία παιγνίων ) | μάχη των φύλων ] ] ) , και αν θα πάρουν ρίσκα για να επιτευχθεί μια συνεργατική αποφαση (βλ. [ [ ελάφι κυνήγι ] ] ) . Έχει χρησιμοποιηθεί επίσης για να μελετήσει την υιοθέτηση του [ [ τεχνικό πρότυπο ] ] s { { παραπομπή που απαιτείται | Ημερομηνία = Ιούνιος 2012 } }τεχνικών προτύπων, καθώς επίσης και ητην εμφάνιση τηςτου [Τραπεζικού [ τράπεζας run ] ] sΠανικού και [ [ κρίση νομίσματος | νομισματικές κρίσεις ] ] ( βλ. [ [ παιχνίδι συντονισμού ] ] ) . Άλλες εφαρμογές περιλαμβάνουν τη ροή της κυκλοφορίας (βλ. [ [ αρχή του Wardrop ] ] ) , πώς να οργανώσουν δημοπρασίες (βλ. [ [ θεωρία της δημοπρασίας ] ] ) , το αποτέλεσμα των προσπαθειών που ασκείται από πολλούς φορείς στην εκπαιδευτική διαδικασία , [3] κανονιστική ρύθμιση, όπως περιβαλλοντικούς κανονισμούς (βλ. [ τραγωδία [ του Θεωρρήματος των Παιγνίων και η πολιτική της υπερθέρμανσης του πλανήτη : η κατάσταση των πραγμάτων και πέρα ​​] Hugh Ward , Πολιτικών Σπουδών , τόμος 44 , τεύχος 5 , σελ. 850 - 871 , Δεκέμβριος 1996 </ref> ακόμη και πέναλτι στο [ [ ποδόσφαιρο ] ] ( δείτε [ [ ταιριάζουν πένες ] ] ) . [4]