Μπαρτ Λάνκαστερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μπέρτον Στίβεν Λάνκαστερ''' ([[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]] '''Burton Stephen "Burt" Lancaster''') ([[2 Νοεμβρίου]], [[1913]] - [[20 Οκτωβρίου]] [[1994]]), γνωστότερος ως '''Μπαρτ Λάνκαστερ''', ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]] για την ταινία του [[1960]] [[Είμαστε Διεφθαρμένοι;]] ''(Elmer Gantry)''. Άλλες σημαντικές του συμμετοχές ήταν στις ταινίες: ''[[Οι Δολοφόνοι (ταινία 1946)|Οι Δολοφόνοι]]'' ''(The Killers, 1946)'', ''Ο δήμιος των κολασμένων'' ''(The Brute Force, 1947)'', ''[[Όσο υπάρχουν άνθρωποι]]'' ''(From Here To Eternity, 1953)'', ''Σκοτεινοί δολοφόνοι'' ''(Sweet Smell Of Success, 1957)'', ''[[Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ]]'' ''(The Birdman Of Alcatraz, 1962)'' και ''[[Ατλάντικ Σίτι (ταινία του 1980)|Ατλάντικ Σίτι]]'' ''(Atlantic City, 1980)''. Πρώην ακροβάτης του τσίρκου ο Λάνκαστερ έχει μείνει γνωστός μέχρι και σήμερα, εκτός από τις ερμηνείες του και για την αθλητική του διάπλαση και το ξέφρενό του γέλιο. Οι πρώτες του προσπάθειες να αναδειχτεί στον κόσμο του θεάματος είχαν αποβεί άκυρες, καθώς οι παραγωγοί τον χαρακτήριζαν ως ''Ο κύριος μύες και δόντια''. Ο Λάνκαστερ κατάφερε να αναρριχηθεί σιγά σιγά στην κορυφή, από τη στιγμή που άρχισε να υποδύεται αντιήρωες κατά τα τέλη της δεκαετίας του 50'50, έχοντας αποποιηθεί την εικόνα του κλασικού Αμερικανού ήρωα. Στην καλλιτεχνική του ωρίμανση συνετέλεσε και το γεγονός ότι ίδρυσε σε συνεργασία με τον Χάρολντ ΧέχτΧεχτ μια ανεξάρτητη εταιρία παραγωγής, μέσω της οποίας λάνσαρε μερικές από τις πιο επιτυχημένες ταινίες της δεκαετίας του 50', όπως το [[Μάρτι]] ''(Marty, 1955)'' και το [[Χωριστά Τραπέζια]] ''(Separate Tables, 1958)''. Ο Λάνκαστερ στα μέσα της δεκαετίας του 50' καταπιάστηκε και με τη σκηνοθεσία. Πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα ήταν η ταινία ''Οι αλυσίδες σπάζουν'' ''(Kentuckian, 1955)'', ενώ το δεύτερο σκηνοθετικό του εγχείρημα, η ταινία ''Ο άνθρωπος του μεσονυχτίου'' ''(The Midnight Man, 1974)'' ακολούθησε σχεδόν 20 χρόνια μετά το πρώτο.<ref>Buford, Kate (2008). ''Burt Lancaster: An American Life''. Aurum Press. ISBN 1845133854.</ref> Το [[1999]], το [[Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου]] τον κατέταξε στην 19η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.<ref>{{cite web | url = http://www.afi.com/tvevents/100years/stars.aspx | title = AFI's 100 Years...100 Stars | work = American Film Institute | accessdate = 23 Οκτωβρίου 2006 }}</ref>

}}</ref> Και οι δύο γονείς του ήταν προτεστάντες, άνηκαν στην εργατική τάξη και είχαν ιρλανδική καταγωγή. Η πορεία της οικογένειας του Λάνκαστερ, σύμφωνα με το γενεαλογικό του δέντρο, ξεκινά από τη [[Γαλλία]] του 11 αιώνα,<ref name="buford"/> όπου οι πρόγονοί του ονομάζονταν ''De Lancastre'' και μετανάστευσαν πρώτα στην [[Αγγλία]] και έπειτα στο [[Μπέλφαστ]] της Ιρλανδίας. Υπάρχει η πεποίθηση ότι η μητέρα του είχε συγγένεια με τον Κόμη Φρέντερικ Ρόμπερτς. Ο Λάνκαστερ μεγάλωσε στο Ανατολικό [[Χάρλεμ]], όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια σε δρόμους και αλάνες και ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον και ικανότητα στη γυμναστική, ενώ φοιτούσε στο σχολείο Ντε Γουίτ Κλίντον.<ref name="buford"/> Η μητέρα του πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία πριν ο Λάνκαστερ τελειώσει το σχολείο, ενώ στη συνέχεια κέρδισε υποτροφία και κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του.

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β'Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], ο Λάνκαστερ κατατάχθηκε στο στρατό και αποτέλεσε μέλος της ψυχαγωγικής ομάδας που εμψύχωνε τους στρατιώτες προκειμένου να διατηρήσουν το ηθικό τους. Υπηρέτησε στη μονάδα του στρατηγού Μαρκ Κλαρκ στην Ιταλία από το [[1943]] μέχρι και το [[1945]].

Το 1953, ο Λάνκαστερ πρωταγωνίστησε σε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα δράματα του κινηματογράφου, το [[Όσο υπάρχουν άνθρωποι]] ''(From Here To Eternity)'' του [[Φρεντ Τσίνεμαν]], πλάι στον [[Μοντγκόμερι Κλιφτ]], τη [[Ντέμπορα Κερ]] και τον [[Φρανκ Σινάτρα]]. Η σκηνή της ταινίας στην οποία ο Λάνκαστερ και η Κερ κάνουν έρωτα ανάμεσα στα κύματα, σε μια παραλία της Χαβάης, θεωρείται από τις θρυλικότερες ερωτικές σκηνές όλων των εποχών, σύμφωνα με το [[Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου]]. Ο ρόλος αυτός του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον [[Γουίλιαμ Χόλντεν]] για την ταινία ''Ο καταδότης του θαλάμου 17'' (Stalag 17, 1953). Στα μέσα της δεκαετίας του 50'50, ο Λάνκαστερ άρχισε να αναλαμβάνει πιο απαιτητικούς ρόλους και την ανεξάρτητη εταιρία Hecht-Lancaster Productions, σε συνεργασία με τον Χάρολντ Χεχτ, αποτελώντας έναν από τους πρωτοπόρους του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Η εταιρία παραγωγής του λάνσαρε την ταινία ''Μάρτι'' ''(Marty, 1955)'', που βραβεύτηκε με όσκαρ καλύτερης ταινίας το [[1955]], καθώς και τις ταινίες ''Τόπο στα νιάτα'' ''(A Catered Affair, 1956)'' με τη [[Μπέτι Ντέιβις]] και το ''Χωριστά τραπέζια'' ''(Separate Tables)'' που χάρισε το όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου στο [[Ντέιβιντ Νίβεν]] το [[1958]]. Ο Λάνκαστερ έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε το [[1960]], όταν τιμήθηκε το Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, χρυσή σφαιρα και βραβείο των κριτικών Νέας Υόρκης, για την ταινία [[Είμαστε Διεφθαρμένοι;]] ''(Elmer Gantry, 1953)''. Το 1968, σε ηλικία 52 ετών, ο Λάνκαστερ εμφανίστηκε γυμνός στην ταινία του Φρανκ Πέρι, ''Αναζητώντας το παρελθόν'' ''(The Swimmer)''.

Ο Λάνκαστερ κρατούσε απόρρητη την ιδιωτική του ζωή. Υπήρξε παντρεμένος τρεις φορές και οι δυο πρώτοι του γάμοι κατέληξαν σε διαζύγιο. Με τη δεύτερη σύζυγό του, Νόρμα Άντερσον, απέκτησε πέντε παιδιά, ενώ το [[1990]] παντρεύτηκε την τρίτη του σύζυγο, Σούζαν Μάρτιν. Παρέμεινε παντρεμένος με τη Μάρτιν μέχρι και τοτον θάνατό του το 1994.

Όσο ο Λάνκαστερ μεγάλωνε, τα καρδιακό του πρόβλημα τον απομάκρυνε όλο και περισσότερο από την εργασία. Τον Ιανουάριο του 1980 κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης ρουτίνας της χοληδόχου κύστης κόντεψε να πεθάνει, ενώ το [[1983]], μετά από δύο ελαφρά καρδιακά επεισόδια, υποβλήθηκε σε τετραπλό μπάι πας. Το οξύ έμφραγμα που υπέστη το Νοέμβριο του 1990 τον άφησε εν μέρει παράλυτο και με περιορισμένη ομιλία. Ο Λάνκαστερ πέθανε από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 80 ετών, στο διαμέρισμά του στο [[Λος Άντζελες]] τον ΟκτωβριοΟκτώβριο του [[1994]]. Η κηδεία του έγινε στο Λος Άντζελες.