Απελευθέρωση της Αθήνας (1944): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 20:
==Άφιξη της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας==
Στις [[18 Οκτωβρίου]] του 1944 έφτασε στην Αθήνα, μαζί με βρετανικές δυνάμεις υπό το στρατηγό Σκόμπυ και τους άνδρες του "Ιερού Λόχου" της Μέσης Ανατολής, ο πρωθυπουργός [[Γεώργιος Παπανδρέου]] με μέλη της κυβέρνησης και τους Σπηλιωτόπουλο, Ζέβγο, οι οποίοι έσπευσαν στην Ακρόπολη υψώνοντας σε πανηγυρικό κλίμα τη γαλανόλευκη. Την ελληνική σημαία παρέδωσε στον πρωθυπουργό ο νέος δήμαρχος, της απελευθερωμένης πια πόλης [[Αριστείδης Σκληρός]] παρουσία του βρετανού πρεσβευτή Λίπερ και του αντιναύαρχου Μάνσφιλντ. Αντίθετα, στις ανταρτικές δυνάμεις δεν επιτράπηκε η είσοδος στην πρωτεύουσα, πλην ενός μικρού τμήματος του 34ού συντάγματος του [[ΕΛΑΣ]] υπό τον λοχαγό [[Απόστολος Κοκμάδης|Απόστολο Κοκμάδη]] το οποίο παραστάθηκε συμβολικά στην τελετή. Εν συνεχεία η πομπή των επισήμων κατευθύνθηκε στη Μητρόπολη, όπου τελέσθηκε δοξολογία και ακολούθησε ο "''λόγος της Απελευθέρωσης''" από τον πρωθυπουργό, ο οποίος εκφωνήθηκε από κτίριο της [[Πλατεία Συντάγματος|Πλατείας Συντάγματος]] προς ένα σχεδόν παραληρούν ακροατήριο, το οποίο κραύγαζε συνθήματα για "''λαοκρατία''", "''τιμωρία των δωσιλόγων''" κ.λ.π. Ο Παπανδρέου απέφυγε να εκδηλώσει τις σαφείς προθέσεις του επί του πολιτειακού ζητήματος.
 
==Το κενό εξουσίας==
Στις τρεις ημέρες που μεσολάβησαν μεταξύ της γερμανικής αποχώρησης και της άφιξης των πρώτων βρετανικών μονάδων στο λιμάνι του Πειραιά, στην Αθήνα την εξουσία ασκούσε "σκιωδώς" ο διοικητικής της Αστυνομίας [[Άγγελος Έβερτ]], υπό την ανοχή των υπολοίπων παραγόντων. Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ δεν εξεδήλωσαν την πρόθεση να καταλάβουν βίαια την ελληνική πρωτεύουσα (όπως διέθεταν τη στρατιωτική δυνατότητα). Αντίθετα, υπάρχουν αποδείξεις {{εκκρεμεί παραπομπή}} ότι ο βρετανικός παράγων, εκφρασμένος με την πολιτική του [[Ουίνστον Τσώρτσιλ]], επεδίωξαν από πολύ πριν την διάσπαση των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων και την εμφύλια σύρραξη για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, δηλαδή για να επιβάλλουν στη μεταπολεμική Ελλάδα το καθεστώς της αρεσκείας τους.
 
==Πηγή==