Διάρθρωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές) εισαγωγή κειμένου από την αγγλική ΒΠ |
||
Γραμμή 6:
Κατά τον 5ο αιώνα, η [[Ασσυριακή Εκκλησία της Ανατολής|Ασσυριακή Εκκλησία]] διαχωρίστηκε από τον [[Σύνοδος της Χαλκηδόνας|Χαλκηδονιακό]] Χριστιανισμό (και διακρίνεται, επομένως, τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία), πολύ πριν από το [[Σχίσμα του 1054]]. Δεν πρέπει να συγχέεται με την Ορθοδοξία.
== Ορθοδοξία ==
Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μια [[Πλήρης κοινωνία|κοινωνία]] η οποία περιλαμβάνει δεκαπέντε ξεχωριστά πατριαρχεία και [[Αυτοκεφαλία|αυτοκέφαλες]] ιεραρχικές εκκλησίες, που αναγνωρίζονται μεταξύ τους ως «κανονικές» χριστιανικές ορθόδοξες εκκλησίες. Υπάρχει μια ουσιαστικά πολιτική διαφωνία για το αυτοκέφαλο μιας από τις εκκλησίες, της [[Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αμερική|Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική]] (OCA).
Δεν υπάρχει ενιαία κεφαλή επι της γής, όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, συγκρίσιμη με τον [[Πάπας|Πάπα]] της Καθολικής Εκκλησίας. Ο πρώτος στην τάξη [[επίσκοπος]] των Ορθοδόξων Εκκλησιών είναι ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως]], ο οποίος είναι επίσης [[αρχιεπίσκοπος]]. Ο τίτλος του είναι τιμητικός, ενώ χαρακτηρίζεται επισης «[[Primus inter pares|πρώτος μεταξύ ίσων]]». Οι κανονικές ορθόδοξες εκκλησίες είναι σε πλήρη κοινωνία μεταξύ τους, έτσι ώστε κάθε ιερέας οποιασδήποτε από αυτές τις εκκλησίες, μπορεί νομίμως να ασκεί το λειτούργημα του σε οποιοδήποτε μέλος οποιασδήποτε από αυτές, και κανένα μέλος οποιασδήποτε εκκλησίας δεν εξαιρείται από οποιαδήποτε μορφή της λατρείας σε οποιαδήποτε από αυτές, συμπεριλαμβανομένης της υποδοχής στη [[Θεία Ευχαριστία|Θεία Ευχαριστία]]. Κάθε τοπική ή εθνική Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί μέρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο σύνολό της.
Στις αρχές του Μεσαίωνα, η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία διοικούνταν από πέντε πατριάρχες: τους επισκόπους Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, οι οποίοι αναφέρονται συλλογικά ως [[Πενταρχία]]. Κάθε πατριάρχης είχε δικαιοδοσία επί των επισκόπων σε μια καθορισμένη γεωγραφική περιοχή. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 927, όταν η αυτόνομη [[Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλήσία|Βουλγαρική Αρχιεπισκοπή]] έγινε το πρώτο νεοπαγές Πατριαρχείο που εντάχθηκε στην αρχική πεντάδα.
Ο Πατριάρχης Ρώμης κατείχε την «πρώτη τιμητική θέση» μεταξύ των πέντε πατριαρχών. Η διαφωνία σχετικά με τα όρια της εξουσίας του ήταν μία από τις αιτίες του [[Σχίσμα του 1054|Μεγάλου Σχίσματος]], που συμβατικά χρονολογείται από το έτος 1054, κατά την οποία η εκκλησία χωρίζεται στην Καθολική Εκκλησία στη Δύση, με επικεφαλής τον Επίσκοπο της Ρώμης, και την Ορθόδοξη Εκκλησία, με επικεφαλής τους υπόλοιπους τέσσερις Πατριάρχες. Μετά το σχίσμα, το [[Παπικό πρωτείο|τιμητικό πρωτείο]] μετατοπίζεται προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος προηγουμένως κατείχε τη δεύτερη θέση στην τάξη της [[Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης|Πρώτης Συνόδου της Κωνσταντινούπολης]].
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Orthodox Church organization}}
| |||