Αντίοχος Δ΄ Επιφανής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 41:
[[Αρχείο:AntiochusIVEpiphanes.jpg|thumb|300px|Νόμισμα του Αντίοχου Δ'. Η ανάποδη όψη δείχνει τον θεό Απόλλωνα καθισμένο σε ομφαλό. Αναγράφεται "''ΑΝΤΙΟΧΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΙΦΑΝΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ''" (Αντίοχου, της εικόνας του θεού, αυτός που φέρει τη νίκη).]]
Κατά τη νεανική του ηλικία, όπως όρισε η [[Συνθήκη της Απάμειας]] ανάμεσα στους Σελευκίδες και τους [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρωμαίους]] ( [[188 π.Χ.]] ), ο Αντίοχος έζησε στη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] με την ιδιότητα του ομήρου. Όντας το τρίτο από τα αρσενικά αδέρφια του, δεν τίθοταν θέμα διαδοχής για εκείνον. Την επιστροφή του εξαγόρασε ο αδερφός του, ο Σέλευκος Δ', στέλνοντας σε αντάλλαγμα στην [[Ιταλία]] το νόμιμο διάδοχό του, αργότερα γνωστό με το όνομα [[Δημήτριος Α' Σωτήρ]]. Ο Αντίοχος εκμεταλλεύτηκε αυτή την κατάσταση και μετά τη δολοφονία του αδερφού του από τον [[Ηλιόδωρος (υπουργός)|Ηλιόδωρο]], ανακήρυξε τον εαυτό του συμβασιλέα του μικρού γιου του Σέλευκου, του [[Αντίοχος (γιος Σέλευκου Δ')|Αντίοχου]], του οποίου το φόνο κανόνισε μερικά χρόνια αργότερα.
Λίγο μετά την ενθρόνισή του, ο Αντίοχος φρόντισε να τοποθετήσει στην άδεια θέση του Ανώτατου Ιερέα της [[Ιερουσαλήμ]] – την οποία είχε προσαρτήσει στην αυτοκρατορία ο πατέρας του 15 χρόνια πριν περίπου – έναν εξελληνισμένο [[Ιουδαίοι|Ιουδαίο]] ιερέα με το ελληνικό όνομα [[Ιάσων (ιερέας)|Ιάσων]]. Τον αντικατέστησε όμως, το [[172 π.Χ.]] με τον αδερφό του, το [[Μενέλαος (ιερέας)|Μενέλαο]], αφού εκείνος του υποσχέθηκε μεγαλύτερο φόρο. Για να κερδίσουν την υποστήριξη του Αντίοχου, αυτοί οι αντιμαχόμενοι ιερείς εξελλήνισαν εντελώς την Ιερουσαλήμ, η οποία μετονομάστηκε προσωρινά σε '''Αντιόχεια''', προωθώντας τον ελληνικό πολιτισμό και χτίζοντας ένα γυμνάσιο για ολυμπιακά αθλήματα.
Γραμμή 81:
|-
! 178 π.Χ.
| Ο Σέλευκος στέλνει στη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] το γιο και διάδοχό του, το [[Δημήτριος Α' Σωτήρ|Δημήτριο]] απελευθερώνοντας το μικρότερο αδερφό του, τον Αντίοχο.
|-
! 175 π.Χ.
| |||