Κομητεία της Σερδάνια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πρώην χώρα
|εθνικό όνομα ελληνικά = Κομητεία της Σερδάνια|εθνικό όνομα = Comtat de Cerdanya|προφορά ονόματος = |διάρκεια = 798-1118|σημαία = |λεζάντα σημαίας = |πλάτος σημαίας = |εθνόσημο = |λεζάντα εθνόσημου = |πλάτος εθνόσημου = |σύνθημα = |ύμνος = |χάρτης = Comtats catalans s. VIII-XII.svg|λεζάντα χάρτη = Οι μεσαιωνικές καταλανικές κομητείες μεταξύ 8ου και 12ου αιώνα.|πλάτος χάρτη = 220px|θέση = |πρωτεύουσα = |συντεταγμένες_πρωτεύουσας = |έκταση = |πληθυσμός = |γλώσσες = |πολίτευμα = Κομητεία|τίτλοι_ηγετών = |ονόματα_ηγετών = |τύπος_κυριαρχίας = |ημερομηνίες_κυριαρχίας = |γεγονός_κυριαρχίας = |θρησκεία = |νόμισμα = |προηγούμενο_κράτος = |διάδοχο_κράτος = |σήμερα = [[Ισπανία]], [[Γαλλία]]|προηγούμενο = |επόμενο = }}
Η '''Κομητεία της Σερδάνια''' (στα [[καταλανικά]] ''Comtat de Cerdanya'', στα [[λατινικά]] ''Comitatus Ceritaniae'', στα [[ισπανικά]] ''Condado de Cerdaña'') ήταν μία από τις κομητείες που ιδρύθηκαν από τους Φράγκους στην Ισπανική Μαρκία κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 8ου αιώνα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περιφερειακή πολιτική των κομητειών της περιοχής μέχρι που το 1118 απορροφήθηκε από την [[Κομητεία της Βαρκελώνης]].
== Οι απαρχές ==
Η πρώιμη κομητεία της Σερδάνια δημιουργήθηκε το 731 όταν ο μουσουλμάνος διοικητής της περιοχής παντρεύτηκε την κόρη του δούκα της Ακουιτανίας Όντο του Μέγα, που επιθυμούσε την εξασφάλιση των νοτίων συνόρων του. Το 785 ο Καρλομάγνος κατέκτησε την περιοχή, στην οποία η μουσουλμανική εξουσία ήταν αμυδρή. Ο πρώτος γνωστός κυρίαρχος της Σερδάνια υπήρξε ο Μπορέλ Α', που εξαρτάτο από τον κόμη της Τουλούζης. Εκείνη τη στιγμή η διοίκηση της περιοχής είχε ενοποιηθεί με αυτή των κομητειών της Μπεζαλού και του Ουρζέλ και μετά από το 817 ενσωματώθηκε στο βασίλειο της Ακουιτανίας. Τόσο η Σερδάνια όσο και το Ουρζέλ παρέμειναν ενωμένες μέχρι το 897 κάτω από την επιρροή και, πολλές φορές, έλεγχο του Κόμη της Αραγόνας. Το 842 οι μουσουλμάνοι του [[Εμιράτο της Κόρδοβας|Εμιράτου της Κόρδοβας]] εισέβαλε στην Σερδάνια σε σκοπό την ανάκτηση των Πυρηναίων αλλά αποθήθηκαν από τον κόμη Σουνιφρέδο.
Μετά τον θάνατο του [[Λουδοβίκος ο Τραυλός|Λουδοβίκου του Τραυλού]] το 879, η Ακουιτανία και η Δυτική Φραγκική Αυτοκρατορία έζησαν μια περίοδο αστάθειας και ανταραχών που προκάλεσε την εκ των πραγμάτων ανεξαρτητοποίηση των κομητειών της ιβηρικής σε σχέση με την κεντρική αυτοκρατορική εξουσία. Κατα την εποχή αυτή ο τίτλος του κόμη έγινε κληρονομικός.
== Διάσπαση κι επανένωση ==
Ο 10ος αιώνας χαρακτηρίστηκε από συνεχείς αναμοιρασμούς των εδαφών μεταξύ των μελών της κυβερνώντος οίκου της κομητείας. Οι κύριοι της Σερδάνια χρησιμοποιούσαν τον τίτλο του ''marchio'' («[[
Το 897, ο [[Βιλφρέδος ο Τριχωτός]] πέθανε και μοίρασε τα εδάφη και τους τίτλους των κομητειών της μετέπειτα Καταλονίας (που τεχνικά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια σειρά από δημόσια αξιώματα) μεταξύ των τεσσάρων γιων του. Η Σερδάνια, το [[Κονφλέν]] και η [[Μπέργα]], μαζί με το Φενουιλιέδες, το Καπσί και την κομητεία της Μπεζαλού αποδόθηκαν στον Μίρο, ο οποίος με τη σειρά του τα επαμοίρασε μεταξύ των δικών του γιων. Ο μεγαλύτερος, Σουνιφρέδος, έλαβε την Σερδάνια και την επικυριαρχία πάνω στα αδέλφια του. Στο τέλος του 10ου αιώνα, τα εδάφη του Μίρο επαναενώθηκαν κάτω από την εξουσία του Ολίβα Καβρέτα.
Γραμμή 50 ⟶ 15 :
Η κομητεία του συμπεριλάμβανε μεγάλο μέρος των περιοχών της σημερινής Βόρειας και Κεντρικής Καταλονίας και του Ενπορδά, αποτελώντας έτσι το αντίπαλον δέος του Μπορέλ Β', κόμη της Βαρκελώνης εκείνη την εποχή. Ο Ολίβα έφτασε την δύναμη της Σερδάνια στο ζενίθ και με την αποχώρησή του από την εξουσία, έχρισε τον δευτερότοκό του Βιλφρέδο, κύριο της Σερδάνια και του Κονφλέν. Αυτός, το 1002 ενσωμάτωσε και την Μπέργα.
== Φεουδαρχία και παρακμή ==
Κατά τη διάρκεια του 11ου αιώνα, η Σερδάνια υιοθέτησε σε μεγάλο βαθμό την φεουδαρχία και τέθηκε κάτω από την επιρροή των κομητειών της [[Κομητεία της Τουλούζης|Τουλούζης]] και του [[Κομητεία της Φουά|Φουά]]. Οι μεν κόμεις της Τουλούζης επιθυμούσαν να ελέγχουν το πέρασμα του Πουιμορέν στην Σερδάνια, ενώ αυτοί του Φουά επιθυμούσαν να ελέγχουν κάπως το συνόρο με το μουσουλμανικό βασίλειο της [[Λιέιδα|Αλ-Λαρίδα]]. Από την πλευρά τους, οι κόμεις της Σερδάνια βολιδοσκοπούσαν την ιερατική διοικητική εξουσία της ευρύτερης περιοχής της σημερινής Καταλονίας και του γαλλικού Μιντί. Στον έλεγχο εκ μέρους τους των σημαντικότατων μοναστηριών του Αγίου Μιχαήλ του Κουϊσά και του [[Μοναστήρι του Ριπόλ|Ριπόλ]] (ήδη από τον 10ο αιώνα), προστέθηκε η αγορά της κυριότητας των αρχιεπισκοπών της Ναρβόννης και του Ουρζέλ.
| |||