Τέμπερα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''τέμπερα''' ειναι μια τεχνική στη [[ζωγραφική]]. Σύμφωνα με αυτήν, αντί για λάδι, ως συγκολλητική ουσία των χρωμάτων, χρησιμοποιείται ζωική [[κόλλα]], [[αυγόαβγό]], ιχθυόκολλα, [[γάλα]], [[γόμα]] διαλυμένη σε [[νέφτι]], [[κερί]] κλπ. Αν η συγκολλητική ουσία είναι το αυγόαβγό τότε ονομάζεται '''αυγοτέμπερααβγοτέμπερα'''. Για την παρασκευή της αβγοτέμπερας χρειάζεται ένας κρόκος φρέσκου αβγού κότας, ο οποίος αφού καθαριστεί καλά από το ασπράδι που είναι κολλημένο πάνω του, αναμειγνύεται με μια ή δυο κουταλιές της σούπας κρύο νερό και δυο ή τρεις σταγόνες ξίδι. Αυτό δρα ως συντηρητικό και καθιστά το μείγμα λιγότερο λιπαρό, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο εύκολο στη χρήση του.

Η τέμπερα πρωτοεμφανίζεται στις διακοσμητικές τοιχογραφίες ετρουσκικών τάφων του 6ου αι. π.Χ. (κυρίως στην [[Ταρκυνία]], όπου εικόνες με τέμπερα συναντώνται πάνω σε πυρόλιθο). Αργότερα, στη ρωμαϊκή εποχή, συναντάται μια παραλλαγή της, που συνδυάζεται με τη [[νωπογραφία]]. Ευρύτερη χρήση της τέμπερας άρχισε το 2ο αι. μ.Χ. Ως συγκολλητική ουσία χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα αυγούαβγού και γάλακτος. Η τέμπερα ολόκληρο το Μεσαίωνα αποτελούσε το κύριο ζωγραφικό υλικό, μέχρι την αντικατάστασή της από το ελαιόχρωμα το 15ο αι., που το πρωτοεπεξεργάστηκαν ο [[Σάντρο Μποτιτσέλι]] και ο [[Αντρέα Μαντένια]], με ρητίνη και βερνίκι πάνω σε ύφασμα. Ο [[Τζόρτζιο Βαζάρι]] αναφέρει ότι ο [[Τσιμαμπούε]], δάσκαλος του [[Τζιότο]], έμαθε την τέχνη της χρήσης αυγοτέμπεραςαβγοτέμπερας από Έλληνες.