Ηλίας Αργυριάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Μετατροπή κειμένου για να ουδετεροποιηθεί το περιεχόμενό του. |
αφαίρεση κρυφού κειμένου χωρίς προφανή χρήση και μετακίνηση του POV |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Φωτ. Αργυριάδη.jpg|thumb|right|200px|Ο Αργυριάδης στο Στρατοδικείο]]
Ο '''Ηλίας Αργυριάδης''' (1910 – 1952) ήταν Έλληνας κομμουνιστής, στέλεχος του [[ΚΚΕ]]. Συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1951 στη βίλα ΑΥΡΑ στη [[Γλυφάδα]], στο πλαίσιο της εξάρθρωσης του μηχανισμού των ασυρμάτων του παράνομου ΚΚΕ. Τον Φεβρουάριο του 1952, δικάστηκε από το Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών μαζί με άλλους 28 συγκατηγορουμένους, στο Αρσάκειο Δικαστικό Μέγαρο, με την κατηγορία της κατασκοπείας, και καταδικάστηκε «δις εις θάνατον». Εκτελέστηκε στις 30 Μαρτίου 1952, στο [[Γουδή]], μαζί με τους [[Νίκος Μπελογιάννης|Νίκο Μπελογιάννη]], Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.
Γραμμή 24 ⟶ 23 :
== Απελευθέρωση ==
Κατά την παραμονή του στον Τύρναβο, γνωρίζεται και ζει με την Κατερίνα Δάλλα, με την οποία αποκτά δύο κόρες, την Ιωάννα (1945) και την Ολυμπία (1949). Μετά την απελευθέρωση, ως στέλεχος του Κόμματος, επιστρέφει στην Αθήνα. Ακολουθούν τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944 και η ήττα του [[ΕΛΑΣ]]. Συλλαμβάνεται από τους Εγγλέζους μέσα στα γραφεία του [[ΕΑΜ]] (Αμερικής 6), όπου και έμενε. Κρατείται στο «Ελληνικό» (Χασάνι), αλλά μερικές μέρες αργότερα δραπετεύει κολυμπώντας. Φτάνει στο Κατσιπόδι (σημερινή Δάφνη), από εκεί στους Ποδαράδες (σημερινή Νεα Ιωνία) για να καταλήξει στα [[Τρίκαλα]], όπου είχε καταφύγει η ηγεσία του ΚΚΕ. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας ξαναγυρίζει στην Αθήνα. Το 1945, έχοντας την πλήρη εμπιστοσύνη του κόμματος και προσωπικά του Ν. Ζαχαριάδη (ο οποίος είχε επιστρέψει στην Ελλάδα στις 29-5-1945), μένει μέσα στα γραφεία του Πολιτικού Γραφείου, στην οδό Πειραιώς 7. Ιδού η μαρτυρία της Ηρώς Μπαρτζιώτα<ref
'''Μπαρτζιώτα Ηρώ''': '''<nowiki/>'''«Σύντροφος και άνθρωπος», αναμνήσεις με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 29 χρόνων από το θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη, «Ριζοσπάστης», 18 Αυγούστου 2002).
</ref>: ''«Στα γραφεία μας δεν υπήρχαν γραμματείς και παρατρεχάμενοι για κάθε στέλεχος. Ο Νίκος Ζαχαριάδης σήκωνε μόνος του το ακουστικό, όταν χτυπούσε το τηλέφωνό του, έκανε τις συνεργασίες του, όπως και τα άλλα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ ή του ΠΓ. Μόνιμοι ήμασταν ο Ν.Ι., ο Ηλίας Αργυριάδης (ακροναυπλιώτης), υπεύθυνος για την ασφάλεια και την καθαριότητα, κι εγώ. Όλοι οι άλλοι πηγαινοέρχονταν».''
== Στο δίκτυο των ασυρμάτων ==
Αργότερα (1946), το [[ΚΚΕ|Κόμμα]], σκοπεύοντας να προετοιμάσει τον παράνομο μηχανισμό των ασυρμάτων, τον εγκαθιστά στη βίλα «Αύρα» στη [[Γλυφάδα]], στο γνωστό σπίτι, όπου θα εξελιχθούν πολλά από τα κατοπινά γεγονότα. Εκεί, σκάβει υπόγεια κρύπτη (βοηθούμενος από τον νεαρό τότε Τάκη Λαζαρίδη, συλληφθέντα μετά την ανακάλυψη των ασυρμάτων και καταδικασθέντα σε θάνατο), όπου εγκαθίστανται οι ασύρματοι μαζί με δικής του κατασκευής πολύγραφο. Το Ιούλιο του 1947 συλλαμβάνεται στην ΑΥΡΑ μαζί με τον Τ. Λαζαρίδη και εξορίζονται στην [[Ικαρία]]. Με εντολή του [[ΚΚΕ|Κόμματος]] υπογράφει δήλωση και επιστρέφει για να συνεχίσει την παράνομη δουλειά. Γράφει ο Τ. Λαζαρίδης<ref>
</ref>: ''«Συνέλαβαν εμένα και τον Αργυριάδη και μας πήγαν μαζί με χιλιάδες άλλους στην Ψυτάλλεια, όπου ψηθήκαμε όλη μέρα στον καυτό ήλιο χωρίς τροφή αλλά κυρίως χωρίς νερό. Το βράδυ μας φόρτωσαν κοπαδιαστά στ’ αμπάρια ενός αρματαγωγού και το πρωί βρεθήκαμε στην Ικαρία. Σε λίγες μέρες ο Αργυριάδης έκανε “δήλωση” και αφέθηκε ελεύθερος. Δεν χρειαζόταν φιλοσοφία για να καταλάβω ότι αυτό έγινε ύστερα από υπόδειξη του Βαβούδη προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λειτουργία του ασυρμάτου».''
Γραμμή 684 ⟶ 35 :
== Η αυτοκτονία της γυναίκας του Κατερίνας Δάλλα ==
Στην ΑΥΡΑ κρατούνται φρουρούμενοι η Κατίνα Δάλλα και τα τρία από τα τέσσερα παιδιά του: η Έφη, η Ιωάννα και η Ολυμπία. Το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου 1951, οι αξιωματικοί της Ασφάλειας Αθηνών Αγγελόπουλος και Λάμπρου, πηγαίνουν στην ΑΥΡΑ και ανακρίνουν την Έφη Αργυριάδη<ref>'''Αργυριάδη Έφη: '''Πληροφορίες από αφήγησή της.<
== Η δολοφονία ==
Τον Φεβρουάριο του 1952, ο Ηλίας Αργυριάδης δικάζεται, μαζί με άλλους 28 συγκατηγορούμενους, από το Διαρκές Στρατοδικείο και, ύστερα από μια δίκη-παρωδία, καταδικάζεται δις εις θάνατο. Στις 4.15 τα ξημερώματα της Κυριακής, 30ής Μαρτίου 1952, εκτελείται-δολοφονείται στο Γουδή από στρατιωτικό απόσπασμα, υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών οχημάτων, μαζί με τους [[Νίκος Μπελογιάννης|Ν. Μπελογιάννη]] (δις εις θάνατο), Ν. Καλούμενο και Δ. Μπάτση.
{{POV}}
== Εξαφάνισαν τα δύο μικρά παιδιά του ==
Οι κρατικές υπηρεσίες, μέσω του ΠΙΚΠΑ, από τον Δεκέμβριο του 1951, έδωσαν, επί πληρωμή, σε ξένη οικογένεια - τροφό (η οποία διέμενε στη Δάφνη), τις δύο μικρές κόρες του Αργυριάδη, Ιωάννα (ετών 6) και Ολυμπία (ετών 3). Στο τέλος του 1953 αποκόβουν βίαια την Έφη Αργυριάδη από κάθε επαφή με τις αδελφές της και σκαρώνοντας παράνομη υιοθεσία το 1955, τις εξαφανίζουν. Μόλις τον Δεκέμβριο του 1980, ύστερα από μαραθώνιες άκαρπες προσπάθειες 26 χρόνων της αδελφής τους ΄Εφης, και στο πλαίσιο έρευνας της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», αποκαλύφθηκε ότι τα δύο παιδιά είχαν δοθεί σε πλούσιο ομογενή επιχειρηματία στη Λυν της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ.
| |||