Ιλίου Πέρσις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''''Ιλίου Πέρσις''''',<ref>Η λέξη ''πέρσις'' σημαίνει άλωση, καταστροφή. Σχετίζεται με το ρήμα ''πέρθω'' (μέλ. ''πέρσω'') που σήμαινε εκπορθώ, καταστρέφω, λεηλατώ, κουρσεύω. </ref> ένα από τα χαμένα έπη του [[Τρωικός κύκλος|τρωικού κύκλου]], περιέγραφε την άλωση και την καταστροφή της [[Τροία|Τροίας]] από τους [[Αχαιοί|Αχαιούς]]. Ως δημιουργός του φερόταν ο ποιητής του 8ου π.Χ. αιώνα [[Αρκτίνος ο Μιλήσιος]], πιθανολογούμενος συγγραφέας επίσης της [[Αιθιοπίς|Αθιοπίδος]] και της [[Τιτανομαχία (έπος)|Τιτανομαχίας]].<ref>P. Kroh, Λεξικό αρχαίων συγγραφέων, εκδ. USP, 1996.</ref>

Οι Τρώες βλέποντας άδειο το στρατόπεδο των Αχαιών, εξέρχονταν από τα τείχη και εύρισκαν τον [[Δούρειος Ίππος|Δούρειο ίππο]]. Ακολουθούσε σύσκεψη στην οποία αποφασιζόταν τελικά η μεταφορά του μέσα στην πόλη παρά τις προειδοποιήσεις της [[Κασσάνδρα|Κασσάνδρας]] και τις αντιρρήσεις του [[Λαοκόων|Λαοκόωντος]]. Δυο πελώρια φίδια έβγαιναν τότε από την θάλασσα, έπνιγαν το Λαοκόωντα και έναν από τους γιούς του και κατέφευγαν στον ναό της Αθηνάς. Ο [[Αινείας]] εκλαμβάνοντας το γεγονός ως σημάδι των θεών και προαισθανόμενος τον επικείμενο όλεθρο κατέφευγε με τους δικούς του στην [[Όρος Ίδη (Τρωάδα)|Ίδη]]. Οι υπόλοιποι Τρώες έφερναν τον Δούρειο Ίππο εντόςμέσα τηςστην ΤροίαςΤροία και με απόφαση του [[Πρίαμος|Πριάμου]] γιόρταζαν το δήθεν τέλος του πολέμου. Οι κρυμμένοιπαραμονεύοντες πίσω από την Τένεδο Αχαιοί ειδοποιούνταν με πυρσούς από τον [[Σίνων|Σίνωνα]], τον κατάσκοπο που είχαν αφήσει πίσω τους, επέστρεφαν αιφνιδιαστικά και μαζί με τους κρυμμένους μέσα στην κοιλιά του Δούρειου ίππου συμπολεμιστές τους καταλάμβαναν εύκολα την πόλη. Ακολουθούσε η σφαγή των Τρώων και το ξεκλήρισμα της γενιάς του Πριάμου.<br/>

Ο νεαρός [[Νεοπτόλεμος]] σκότωνε τον γέροντα Πρίαμο πάνω στο βωμό του ''Ερκείου Διός''<ref>Ο ''Έρκειος Ζεύς'' ήταν προστάτης της οικογένειας και της οικογενειακής γαλήνης. Είχε το άγαλμα ή τον βωμό του στο προαύλιο, στο ''ἕρκος'', των οικιών.</ref> και έσερνε σκλάβα του την [[Ανδρομάχη (μυθολογία)|Ανδρομάχη]]. Ο [[Αίας ο Λοκρός]] γκρέμιζε το άγαλμα της Αθηνάς στην προσπάθεια του ν' αρπάξει την Κασσάνδρα που είχε απελπισμένα γαντζωθεί σ' αυτό. Ο [[Οδυσσεύς]] σκότωνε τον μικρό [[Αστυάναξ|Αστυάνακτα]] ρίχνοντας τον από το τείχη της πόλης και η ΄[[Πολυξένη (μυθολογία)|Πολυξένη]] σφαγιαζόταν πάνω στον τάφο του [[Αχιλλεύς|Αχιλλέως]]. Ο [[Μενέλαος]] κατακρεουργούσε τον [[Δηίφοβος|Δηίφοβο]], άνδρα της [[Ελένη (μυθολογία)|Ελένης]] μετά τον θάνατο του Πάριδος, συμφιλιωνόταν με την ίδια και την οδηγούσε στα πλοία. Ο Δημοφών και ο [[Ακάμας (μυθολογία)|Ακάμας]], οι γιοί του [[Θησεύς|Θησέως]], εύρισκαν την γιαγιά τους την [[Αίθρα (μυθολογία)|Αίθρα]] (που είχε αναγκασθεί να ακολουθήσει την Ελένη στην Τροία) και την έπαιρναν πίσω μαζί τους. Οι Αχαιοί μοιράζονταν τα λάφυρα και τις γυναίκες των Τρώων, πυρπολούσαν την πόλη και αναχωρούσαν. <br/>
Οι θεοί όμως εξοργισμένοι με τις τόσες ιεροσυλίες και ακρότητες αποφάσιζαν να τους τιμωρήσουν. Θα τους αφάνιζαν κατά την επιστροφή τους στην πατρίδα, - περιπέτειες όμως που θα διηγιόταν το επόμενο έπος του τρωικού κύκλου, οι ''[[Νόστοι]]''.