Σχίσμα Ιππολύτου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Λυών (170 μ.Χ., επίσκοπος Ρώμης). Ως πρεσβύτερος συγκρούστηκε με τον συμπρεσβύτερό του (φιλομοναρχιανό) Κάλλιστο (που συγχωρούσε και την ακολασία, επιτρέποντας γάμο και μετά τη χειροτονία), ο οποίος τον κατηγορούσε για Διθεΐτη. Έγραψε πολλά απολογητικά (αντιαιρετικά), ερμηνευτικά και εσχατολογικά συγγράμματα. Ο Λόγος γεννήθηκε κατ’ ελεύθερη θέληση τού Θ. Πατρός, έτσι δεν είναι ισότιμος με τον Πατέρα. Η ''νέα κτίση'' παρουσιάζεται τυπολογικά ως ο τέλειος χιτώνας τού Χριστού, τον οποίο ύφαναν οι Πατριάρχες και οι Προφήτες, μέσω των οποίων εργαζόταν ο Λόγος με αργαλειό το Θείο Πάθος, στήμονα τη δύναμη τού Αγ. Πνεύματος, κρόκη (υφάδι) την αγία σάρκα, μίτο (νήμα) τη Θ. Χάρη και κερκίδα (σαΐτα) τον λόγο. Η Εκκλησία (ως παράδεισος και ναυς) είναι η νύμφη (στο ''Άσμα Ασμάτων'' και τη ''Σωσάννα'') και συνάμα η μητέρα τού Χριστού, η «''γυνή της Αποκαλύψεως''»^.είναι κοινωνία μόνο αγίων και όχι και αμαρτωλών, γι’ αυτό και ο Ιππόλυτος αρνιόταν τη συγχώρηση των βαρέων αμαρτημάτων. Πίστευε ότι η Συντέλεια θα πραγματοποιούταν το 500 μ.Χ. Ο Αντίχριστος θα είναι εβραϊκής καταγωγής (από τη φυλή τού Δαν). ==