Ουίλιαμ Ράμσεϊ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
→‎Βιογραφικά στοιχεία: 1852: Ρέιλι 10 ετών
Γραμμή 6:
 
Αρχικά ασχολήθηκε με την έρευνα της φυσιολογικής δράσης των αλκαλοειδών, όπου και αποκάλυψε τη σχέση τους με την [[περιδίνη]]. Συνεργαζόμενος με τον Τζων Σηλντς επαλήθευσε τον νόμο του Έτβες αναφορικά με την σταθερότητα της μεταβολής της επιφανειακής ενέργειας των υγρών με την θερμοκρασία.
Το 1852 ο,Ο επίσης Βρετανός, φυσικός Λόρδος [[Τζον Ουίλιαμ Στρατ|Τζων Ρέιλι]] κάνοντας μια διάλεξη ζήτησε από τους μαθητές του να εξηγήσουν γιατί το ατομικό βάρος του Αζώτου φέρεται μεγαλύτερο στην ατμόσφαιρα από εκείνο που εμφανίζει στις ενώσεις του. Έτσι ο Ράμσεϊ προσπαθώντας να εξηγήσει το φαινόμενο κατέληξε στη σκέψη ότι το στοιχείο αυτό όταν απομονώνεται από την ατμόσφαιρα θα πρέπει να περιέχει διάφορες προσμίξεις. Ερευνώντας επί της ιδέας αυτής ο Ράμσεϊ και ο Ρέιλι ανακάλυψαν το 1894 ένα αδρανές χημικά αέριο στοιχείο που αργότερα εκ της ιδιότητάς του αυτής το ονόμασαν εκ της ελληνικής Αργόν που αποτελεί ουσιαστικά το 1% της ατμόσφαιρας. Το 1895, ακριβώς τον επόμενο χρόνο ο Ράμσεϊ πέτυχε την απομόνωση ενός νέου αερίου που προερχόταν από το ορυκτό [[κλεβεΐτης]] το οποίο ονόμασε [[ήλιο]].
 
Το 1903 ο Ράμσεϊ πετυχαίνει νέα σημαντική ανακάλυψη όταν διαπίστωσε ότι το ήλιον παράγεται συνέχεια κατά την ραδιενεργό διάσπαση του ραδίου. Η ανακάλυψη αυτή ουσιαστικά αποκάλυψε τον μηχανισμό του φαινομένου της [[ραδιενέργεια]]ς.