Ιδιώνυμο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

:''Το άρθρο αναφέρεται {{άλλεςχρήσεις4|στον ειδικό νόμο του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου.]] Γιακαι τητου [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]]|μια γενικότερηγενική έννοια του όρου στο [[Ποινικό Δίκαιο]] δείτε [[ιδιώνυμο|Ιδιώνυμο έγκλημα]].''}}

Ο όρος αναφέρεται στο '''«ιδιώνυμο»''' (ειδικό) [[αδίκημα]] όπως περιγράφεται στον νόμο N.4229/24 Ιουλίου 1929 {{nowrap|(ΦΕΚ 245/Τεύχος Πρώτον/25 Ιουλίου 192925Ιουλίου1929)}} μετά από πρόταση της κυβέρνησης [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Βενιζέλου]]. Ο τίτλος του νόμου ήταν "Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών". Ο στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη [[κομμουνισμός|κομμουνιστών]], [[αναρχισμός|αναρχικών]] και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων. Ιδιώνυμο στη Νομική Επιστήμη ονομάζεται το έγκλημα εκείνο για το οποίο προβλέπονται ιδιαίτερες ποινές σε σχέση με τα εγκλήματα της γενικής κατηγορίας, όπου αυτό υπάγεται. Ο όρος από το 1929 απέκτησε πολιτική σημασία και σήμανε κάθε κατασταλτικό μέτρο που εφαρμόστηκε έως το 1974 και ποινικοποιούσε την υποστήριξη και διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών.

Με την επίκληση του "ιδιωνύμου" διαλύθηκαν οι περισσότερες εργατικές οργανώσεις προς τα τέλη του έτους 1930. Οι [[Αλέξανδρος Παπαναστασίου|Αλ. Παπαναστασίου]] και [[Γεώργιος Καφαντάρης|Γ. Καφαντάρης]] είχαν αντιδράσει έντονα κατά την ψήφιση του ιδιωνύμου. Αξιοσημείωτη ήταν η απόρριψη από το Βενιζέλο της πρότασης του Παπαναστασίου να διώκονται με το «ιδιώνυμο» όχι μόνο οι κομμουνιστές αλλά και οι φασίστες. Πάντως, στις 7 Αυγούστου 1936, και αφού είχε γίνει το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου από τον [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]], ο [[Γεώργιος Καφαντάρης|Γ. Καφαντάρης]] (ηγέτης των Προοδευτικών) κι ο [[Αλέξανδρος Παπαναστασίου|Αλ. Παπαναστασίου]] (ηγέτης του Αγροτικού-Εργατικού κόμματος) από κοινού με τους αρχηγούς των κομμάτων των Φιλελευθέρων (Θεμ. Σοφούλης) και του Λαϊκού (Χαρ. Βοζίκης) ζητούν από τον βασιλιά Γεώργιο να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να «παταχθή αποτελεσματικώς κάθε προπαγάνδα εγκαταστάσεως οιουδήποτε καθεστώτος στηριζομένου εις την βίαν ειδικώτερον δε όπως εξουδετερωθή και διά συνταγματικών εν ανάγκη νομοθετικών μέτρων η κομμουνιστική δράσις»<ref>{{cite book|title=Η δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά, 1936-1941|year=2010|publisher=Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη|isbn=978-960-469-872-1|pages=107|author=Κούμας Μανώλης|editor=Ευάνθης Χατζηβασιλείου|chapter=Ο 'πολιτικός κόσμος' και το καθεστώς Μεταξά: στάσεις και αντίσταση, 1936-1939}}</ref>.