Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Harkoz (συζήτηση | συνεισφορές)
αφαιρεση πρωτ. ερευνας
Harkoz (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Απαρχές: θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε...
Γραμμή 3:
== Απαρχές ==
{{Κύριο|Ρωμαϊκή μυθολογία}}
Η ρωμαϊκή θρησκεία, έχοντας δεχτεί ισχυρές [[Ετρούσκοι|ετρουσκικές]] και [[Αρχαία Ελλάδα|ελληνικές]] επιρροές, ήταν μία [[πολυθεϊσμός|πολυθεϊστική]] τυπολατρική αστική θρησκεία η οποία επικεντρωνόταν στην εξασφάλιση της εύνοιας των θεών, τόσο σε οικογενειακό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο, μέσω της προσκόλλησης σε [[παράδοση|παραδοσιακές]] λατρευτικές τελετουργίες ([[θυσία|θυσίες]], [[προσευχή|προσευχές]], ύμνους, αργίες, αθλητικούς αγώνες) τις οποίες χρηματοδοτούσαν το κράτος και οι ευκατάστατες κοινωνικές ομάδες. Το [[πάνθεον]] έμοιαζε με το αντίστοιχο των ελληνικών [[πόλη κράτος|πόλεων-κρατών]], με ορισμένες μόνο ουσιαστικές διαφορές στις ιδιότητες της κάθε θεότητας και στις όψεις του κόσμου ή στις δραστηριότητες τις οποίες αυτή ρύθμιζε. Αρχικώς βέβαια δεν ήταν ανθρωπομορφικό πάνθεον ούτε υποστηριζόταν από εκτενείς [[μυθολογία|μυθολογικές]] αφηγήσεις, αλλά με το πέρασμα του χρόνου υιοθετήθηκαν πλήρως οι ελληνικοί μυθικοί κύκλοι και οι ιστορίες για τους αντίστοιχους θεούς.
 
Ωστόσο δεν οριζόταν κάποια συγκεκριμένη θρησκευτική αυθεντία η οποία είχε τον έσχατο λόγο στην τέλεση των δημόσιων ιεροτελεστιών και στην αστυνόμευση των λατρευτικών πρακτικών· οι αρμοδιότητες αυτές ήταν κατανεμημένες σε διάφορα ρεπουμπλικανικά ιερατικά αξιώματα που τα κατείχαν θρησκευτικοί άρχοντες της ρωμαϊκής πόλης-κράτους, υπόλογοι στη [[Σύγκλητος|Σύγκλητο]] και στους [[Ύπατος|Υπάτους]], οι οποίοι εκλέγονταν συνήθως από τις ρωμαϊκές Εκκλησίες του Δήμου. Το σπουδαιότερο από τα εν λόγω αξιώματα ήταν αυτό του Μέγιστου Αρχιερέα ([[Pontifex Maximus]]), του επικεφαλής των ιερειών της σπουδαίας θεάς [[Εστία (μυθολογία)|Εστίας]] (των «[[Εστιάδες Παρθένες|Εστιάδων]]») η «ιερή φλόγα» της οποίας έπρεπε να καίει αδιάκοπα στα μεγάλα δημόσια κτίρια, αλλά κανένας μεμονωμένος ιεράρχης δεν είχε ιδιαίτερα διευρυμένο, πόσο μάλλον απόλυτο, έλεγχο στις ποικίλες όψεις της κρατικής λατρείας. Η αστική ρωμαϊκή θρησκεία, προσανατολισμένη στην ευσεβή και ακριβή τήρηση της παράδοσης, είχε τις ρίζες της σε προϊστορικές αγροτικές λατρείες της γονιμότητας και γι’ αυτό δεν ήταν ασύμβατη με ιδιωτικές, [[μυστηριακές λατρείες]] που άρχισαν κατά την [[ελληνιστική εποχή]] να εισάγονται δειλά στην [[Ιταλία]] μέσω της [[Μεγάλη Ελλάδα|Μεγάλης Ελλάδας]]. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις τελευταίες, λειτουργούσε αποκλειστικά ως παράγοντας κοινωνικής συνοχής και δικαιολόγησης των κρατικών ενεργειών.