Αθανάσιος Παπαδόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 3:
Ο Αθ. Παπαδόπουλος καταγόταν από εύπορη δεκαμελή οικογένεια (3 αγόρια, 5 κορίτσια), αφού ο πατέρας του Γρηγόριος Παπαδόπουλος ήταν [[φαρμακοποιός]] και ο θείος του ιατρός στον [[Πάνορμος|Πάνορμο]]. Ύστερα μάλιστα από παρότρυνση του τελευταίου, ο Παπαδόπουλος μετέβη στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου σπούδασε στη ''Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου'' του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικού Πατριαρχείου]]. Εν συνεχεία παρέμεινε και εργάσθηκε στην ''Πόλη'', σαν υπάλληλος εμπορικής εταιρείας. Το [[1922]] ξέσπασε στην [[Τουρκία]] η [[Μικρασιατική Καταστροφή]] και οι συγγενείς του εκδιώχθηκαν ως πρόσφυγες στην ηπειρωτική [[Ελλάδα]]. Ένα χρόνο μετά ([[1923]]) τους ακολούθησε και ο ίδιος, μετά την [[Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923|ανταλλαγή των πληθυσμών]]. Αρχικά απασχολήθηκε ως λογιστής στην Εταιρεία Μεταλλουργείων [[Λαύριο|Λαυρίου]], Στις [[30 Απριλίου]] του [[1930]] η οικογένειά του μεταστεγάσθηκε στο Αιγάλεω.
==Δημόσιος βίος==
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις [[Ελληνικές αυτοδιοικητικές εκλογές 1934|δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου του 1934]] εκλέχθηκε πανηγυρικά πρώτος Πρόεδρος της τότε Κοινότητας (από το [[1943]] Δήμος Αιγάλεω) και αγωνίσθηκε σκληρά για να εγκαταστήσει σε αυτήν τις αρχικές στοιχειώδεις δομές. Προΐστατο 15μελούς κοινοτικού συμβουλίου, αναλαμβάνοντας πολλές πρωτοβουλίες που προσέδωσαν στην παραγκούπολη που παρέλαβε τα πρώτα χαρακτηριστικά συγκροτημένης κοινωνίας. Η σύνθεση του πρώτου κοινοτικού συμβουλίου ήταν η εξής<ref>Μαρία Ι. Βαμβακοπούλου, "ΑΙΓΑΛΕΩ, οι δρόμοι της προσφυγιάς", σελ. 75 ([[2012]])</ref>: ''Αθανάσιος Παπαδόπουλος (πρόεδρος), Νίκος Προπατορίδης, Σ. Τζαβαρής, Ιωάννης Σταματάκης, Θ. Γεωργιάδης, Σ. Κατερινάκης'', [[Σωσίπατρος Μώρος]], ''Π. Παντελιάδης, Χ. Μαραμενίδης, Ιωάννης Σουρμελής, Σάββας Τσινόπουλος, Ιωάννης Μουτάφης, Α. Πασχάλης.'' Η δικτατορία του [[Ιωάννης Μεταξάς|Ι. Μεταξά]], λόγω του σημαντικού έργου που είχε επιτελέσει ο Αθ. Παπαδόπουλος, δεν τον αντικατέστησε άμεσα, αλλά μόλις στα τέλη του [[1939]], οπότε στο δημοτικό θώκο τον διαδέχθηκε ο γυναικολόγος ιατρός Γεώργιος Κουρούσης<ref>Μαρία Ι. Βαμβακοπούλου, "ΑΙΓΑΛΕΩ, οι δρόμοι της προσφυγιάς", σελ. 128</ref>.
==Προσωπική ζωή==
| |||