Ζοακίμ Μυρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O '''Ζοακίμ Μυρά''' ή '''Ιωακείμ Μυρά''' (''Joachim Murat'', [[25 Μαρτίου]] [[1767]] - [[13 Οκτωβρίου]] [[1815]]) ήταν στρατάρχης της [[Γαλλία|Γαλλίας]]ς και [[Βασίλειο της Νάπολης|Βασιλιάς της Νάπολης]] από το [[1808]] ως το [[1815]]. Υπήρξε η πλέον εξέχουσα φυσιογνωμία των στραταρχών του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]]. Μαζί με τους [[Λουί Νικολά Νταβού|Νταβού]] και [[Μισέλ Νεΰ|Νεΰ]] αποτελούσαν την τριάδα των «''Στραταρχών Εφόδου''» του Ναπολέοντα, αναλαμβάνοντας πάντοτε τις δυσκολότερες θέσεις στο πεδίο της μάχης.

Το [[1791]] κατετάγη πάλι εθελοντικά ως απλός στρατιώτης και εξελίχθηκε σε ένθερμο αντιβασιλικό επαναστάτη. Έλαβε μέρος στο κίνημα του [[Ζαν Πολ Μαρά]] εναντίον της Βουλής και με μία ηρωική επέλαση κατάφερε να καταλάβει τα 50 πυροβόλα που απειλούσαν τους κινηματίες του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Βοναπάρτη]]. Μετά την ανδραγαθία του αυτή, ο Ναπολέων τον προήγαγε σε ταξίαρχο και ακολούθησε τον αυτοκράτορα στις εκστρατείες της [[Ιταλία|Ιταλίας]]ς και της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], όπου ανέδειξε και πάλι τις μαχητικές του ικανότητες. Σε μία έφοδό του στη [[μάχη του Αμπουκίρ]] ([[25 Ιουλίου]] [[1799]]) έκοψε με μία κίνηση τα δάκτυλα του αρχηγού των [[Μαμελούκοι|Μαμελούκων]], ενώ την επόμενη στιγμή δέχθηκε μία εχθρική βολίδα η οποία διαπέρασε τις παρειές του–ένα τραύμα το οποίο κατέστρεψε λίγη από τη γοητεία του, αλλά συνέβαλε έντονα στην αύξηση της δημοτικότητάς του. Το [[1800]] υποστήριξε ένθερμα τον Ναπολέοντα στην αναρρίχησή του στην εξουσία και συνδέθηκε ερωτικά με την αδελφή του, Καρολίν, την οποία νυμφεύθηκε με τις ευλογίες του ίδιου του αυτοκράτορα. Το [[1804]] προήχθη σε στρατάρχη. Υπήρξαν αρκετές στιγμές απειθαρχίας και συγκρούσεων με τον Ναπολέοντα, αλλά η συμβολή του στη νίκη του [[Μάχη του Αούστερλιτς|'Αουστερλιτς]] έκανε τα πάντα να ξεχαστούν.

Στο πεδίο της μάχης ηγείτο προσωπικά των ανδρών του, πάντοτε υπερήφανος, αλαζονικός και καλοντυμένος, με το ξίφος στο χέρι. Το [[1808]], με πίεση της Καρολίν, ο Ναπολέων προσέφερε στον Μυρά το [[Βασίλειο της Νάπολης|Βασίλειο της Νεάπολης]] αναμένοντας από αυτόν να λειτουργήσει ως πιόνι της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής. Ο Μυρά προσπάθησε να διασώσει τον θρόνο του από την επιβουλή της [[Αυστρουγγαρία|Αυστρίας]], αλλά τελικά, παρά τις προσπάθειές του, οι Αυστριακοί ανακατέλαβαν την ιταλική χερσόνησο και ο Γάλλος στρατάρχης έχασε το στέμμα του. Ακολούθησε τον Ναπολέοντα στην εκστρατεία της [[Ρωσία|Ρωσίας]]ς και η μετωπική επέλαση των 15.000 ιππέων του εναντίον του ρωσικού πεζικού στη [[μάχη του Μποροντίνο]] θα παραμείνει θρυλική στην ιστορία, δικαιώνοντας την επωνυμία του «''Το καλύτερο σπαθί της Αυτοκρατορίας''». Το [[1815]], καθώς ο Ναπολέων επέστρεφε από την εξορία του στην [[Έλβα]], ο Μυρά, συνοδευόμενος από 600 μισθοφόρους, επιχειρούσε την δική του απόβαση στην [[Νάπολη]] σε μία τελευταία προσπάθεια να ανακτήσει το βασίλειό του. Συνελήφθη από τους Αυστριακούς και στις [[13 Οκτωβρίου]] [[1815]] στάθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Πάντοτε γοητευτικός και αλαζόνας μέχρι το τέλος, παρακάλεσε τους στρατιώτες να μην τον πυροβολήσουν στο πρόσωπο.

# {{note|1}} - Η εικόνα μας είναι γνωστή: την διαβάζουμε στους «[[Τρεις Σωματοφύλακες]]» του [[Αλέξανδρος Δουμάς (πατέρας)|Αλέξανδρου Δουμά]] ο οποίος εμπνεύστηκε την αρχή του έργου και τον ήρωα Ντ’ Αρτανιάν, από το συγκεκριμένο περιστατικό της ζωής του Μυρά. Λέγεται μάλιστα ότι όλο το έργο ήταν εμπνευσμένο από την ζωή των στρατηγών του Ναπολέοντα με τις εξής αντιστοιχίες: [[Ντ’ Αρτανιάν]] = Μυρά, [[Πόρθος]] = [[Ζαν Λαν|Λαν]], [[Άθως (σωματοφύλακας)]] = [[Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ|Μπεσσιέρ]], [[Άραμις]] = [[Ντεσσαί]], [[Καρδινάλιος Ρισελιέ|Ρισελιέ]] = [[Σάρλ Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν-Περιγκόρ|Ταλλεϋράνδος]]. Ο Δουμάς ήταν οπαδός του Ναπολέοντα, αλλά έζησε την εποχή της μοναρχίας, όπου υπήρχε έντονη λογοκρισία, οπότε το όλο έργο αποτελούσε την συγκάλυψη ενός φιλο-βοναπαρτικού μηνύματος σε όσους θυμόντουσαν ακόμα τα πρόσωπα και τις εποχές του 1790-1800.