Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αναίρεση έκδοσης 4847508 από τον 194.63.239.233 (Συζήτηση)
Γραμμή 1:
Ο '''Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ''' ([[1177]] - [[1186]]) ήταν [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ|βασιλιάς της Ιερουσαλήμ]] ([[1185]] - [[1186]]). Υιός της [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας τουτης ΑνζούΙερουσαλήμ]] και του πρώτου συζύγου της, Γουλιέλμου του Μομφεράτου, διάδοχος του θείου του, [[Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Γ΄ της Ιερουσαλήμ]]. Τέθηκε υπό την επίβλεψη του θείου του, [[Ραϊμόνδος Γ΄ της Τρίπολης|Ραϊμόνδου Γ΄ της Τρίπολης]], με πολλές εμφύλιες έριδες να εγείρονται γύρω από την διαδοχή. Ο Βαλδουίνος Δ΄ έπασχε εκ γενετής από [[λέπρα]] και ήταν αδύνατο γι' αυτόν να κάνειγίνει παιδίδιάδοχος, οπότε η διαδοχή θα εξασφαλιζόταν μεταξύ της αδελφής του, [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας]], και της μικρής ετεροθαλούς αδελφής της Ισαβέλλας.
 
== Αποκήρυξη του Γκυ των Λουζινιάν από τον Βαλδουίνο Δ΄ ==
[[Αρχείο:BaldwinIVdeath-BaldwinVcrowned.jpg|thumb|right|300px|Ο θάνατος του βασιλιά της Ιερουσαλήμ [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Δ΄ του Ανζού]] και η στέψη του Βαλδουίνου Ε΄ του Μομφεράτου- Χειρόγραφο της Άκρας (13ος αι.) από περιγραφή του [[Γουλιέλμος της Τύρου|Γουλιέλμου της Τύρου]]]]
Ο Ραϊμόνδος Γ΄ της Τρίπολης, που είχε τεθεί αντιβασιλιάς του θείου του στα δύο τελευταία χρόνια πριν ενηλικιωθεί, ήταν άλλος ένας μνηστήρας για το θρόνο, αλλά ούτε αυτός είχε διαδόχους. Όταν ενηλικιώθηκε ο [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος Δ΄]], ήθελε να ανακόψει τις φιλοδοξίες της οικογένειας [[Ιμπελέν|Ιβελίν]], από τηνστην οποία η μητριά του (και μητέρα της Ισαβέλλας) Μαρία Κομνηνή είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο της τον [[Μπάλιαν του Ιμπελέν]]. Ο Ραϊμόνδος ήθελε να παντρέψει την Σιβύλλα του Ανζού με τον Βαλδουίνο του Ιβελίν, μεγαλύτερο αδελφό του Μπάλιαν, αλλά ο Βαλδουίνος Δ' αντί για αυτό πάντρεψε την Σιβύλλα σε δεύτερο γάμο της με τον [[Γκυ των Λουζινιάν]] Ανδεγαυό, υποτελή του βασιλιά της Αγγλίας [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Β΄ του Ανζού]], εξαδέλφουξαδέλφου του Βαλδουίνου Δ΄. Καθώς η ασθένειααρρώστια του Βαλδουίνου Δ' εντεινόταν, δημιουργήθηκε η ανάγκη για να βρεθεί διάδοχος του βασιλείου. Όταν ο [[Ραϊνάλδος του Σατιγιόν]] ενοχλούσε τα καραβάνια του Σαλαντίν και ο [[Σαλαντίν]] για απάντηση επιτέθηκε στο βασίλειο, ο γαμπρός του, Γκυ ([[1183]]), δείλιασε να τον αντιμετωπίσει, οπότε και τον αποκήρυξε από διάδοχο. Προσπάθησε ταυτόχρονα αλλά χωρίς επιτυχία το διαζύγιο της αδελφής του, καθώς ήταν η νόμιμη διάδοχος, και ο Βαλδουίνος Δ΄ αποφάσισε να ανακηρύξει τον πεντάχρονο γιο της, Βαλδουίνο του ΜομφεράτουΜομφερράτου, διάδοχο και συμβασιλέα.
 
== Θάνατος του ανήλικου βασιλιά ==
Η κρίση διαδοχής είχε τρομοκρατήσει τον [[χριστιανισμός|χριστιανικό]] κόσμο των Ιεροσολύμων και έτσι μια αποστολή απόυπό τον πατριάρχη [[Ηράκλειος της Ιερουσαλήμ|Ηράκλειο]] ([[1184]]) γύρισε τις Ευρωπαϊκές αυλές, προκειμένου να εξασφαλιστεί ένας ισχυρός μονάρχης για τα [[Ιεροσόλυμα]]. Προσανατολίστηκε στον [[Φίλιππος Αύγουστος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας]], εξάδελφοξάδελφο του πατέρα του Βαλδουίνου Ε΄, και τον [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκο Β΄ της Αγγλίας]], εξάδελφοξάδελφο του Βαλδουίνου Δ΄, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Μερικοί υποστήριζαν τον παππού του Βαλδουίνου Ε΄, [[Γουλιέλμος Ε΄ ο Μομφερατικός|Γουλιέλμο Ε΄ του ΜομφεράτουΜομφερράτου]]. Ο Βαλδουίνος Δ΄ υπέκυψε τελικά από την λέπρα ([[1185]]) και λίγο πριν τον θάνατόθάνατο του πρόσταξε ο νεαρόςμικρός ανεψιόςανιψιός του Βαλδουίνος να στεφθεί βασιλιάς. Ο Μπάλιαν του Ιβελίν τον μετέφερε στους ώμους του, όχι γιατί ήταν ψηλός, αλλά για να δείξει ότι η οικογένεια της Ισαβέλλας δεν αμφισβητεί την διαδοχή.
 
Η βασιλεία του μικρού παιδιού κράτησε μόνο έναν χρόνο, οπότε και πέθανε στην [[Άκρα]] το καλοκαίρι του [[1186]]. Νόμιμη διάδοχος του θρόνου παρέμενε η μητέρα του Σιβύλλα του Ανζού, που έπρεπε, προκειμένου να εξασφαλίσει την διαδοχή, να απαρνηθεί τον δεύτερο σύζυγο της [[Γκυ των Λουζινιάν]] και να επιλέξει ελεύθερα όποιον σύζυγο θέλει. Αυτή αρνήθηκε επίμονα να το κάνει και ο πατριάρχης αναγκάστηκε να τους καλέσει στον θρόνο των Ιεροσολύμων, με τις όποιες αντιδράσεις της οικογένειας της Ισαβέλλας να πέφτουν στο κενό. Τελικά η βασιλεία του Γκυ θα ήταν καταστροφική για τα Ιεροσόλυμα, καθώς την αμέσως επόμενη χρονιά ([[1187]]) θα υφίσταντο τρομερή ήττα στη [[μάχη του Χαττίν]], κάτι που θα στεκόταν η αρχή του τέλους για το βασίλειο των Ιεροσολύμων.
 
{| align="center" width="70%" class="toccolours"