Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αμαλρίκ''' ή εξελληνισμένα Αμαλάριχος '''Αμαλάριχος Α΄ των Ιεροσολύμων''' ([[1136]] - [[1174]]), ήταν βασιλιάς των [[Ιερουσαλήμ|Ιεροσολύμων]] ([[1162]] - [[1174]]), δεύτερος γιος των βασιλέων των Ιεροσολύμων [[Φούλκων των Ιεροσολύμων|Φούλκωνος του Ανζού]] και [[Μελισσάνθη της Ιερουσαλήμ|Μελισσάνθης του Ρεθέλ]]. Στην εμφύλια μάχη ανάμεσα στην μητέρα του Μελισσάνθη και τον μεγαλύτερο αδελφό του [[Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο Γ']] πήρε το μέρος της μητέρας του. Μόλις ενηλικιώθηκε ([[1151]]) του παραχωρήθηκε η κομητεία της [[Γιάφα]], ενώ όταν ο αδελφός του Βαλδουίνος Γ' κατέλαβε την [[Άσκαλον|Ασκαλών]] ([[1153]]), προστέθηκε στα εδάφη του Αμαλρίκ.

Διαδέχθηκε τον αδελφό του Βαλδουινο Γ' ([[1162]]) και συνάντησε μεγάλη αντίσταση από την αριστοκρατία των Ιεροσολύμων, που δεν ήθελε να δεχτεί την σύζυγο του, Αγνή. Το μίσος που συνάντησε από την αριστοκρατία η Αγνή περιγράφεται γλαφυρά από τον γνωστό συγγραφέα των
Ιεροσολύμων [[Γουλιέλμος της Τύρου|Γουλιέλμο της Τύρου]]. Ο Αμαλρίκ ανέβηκε στον θρόνο χωρίς την σύζυγο του δίπλα, που κράτησε απλά τον τίτλο της κόμισσας της Γιάφας και Ασκαλών. Στην συνέχεια η Αγνή παντρεύτηκε τον [[Ούγος του Ιμπελέν|Ούγο του Ιμπελέν]], τον οποίο είχε αρραβωνιαστεί πριν γνωρίσει τον Αμαλρίκ, ενώ τα παιδιά της με τον Αμαλρίκ αναγνωρίστηκαν επίσημα και διατήρησαν τα δικαιώματα διαδοχής.

== ΕπιτυχημένεςΠετυχημένες εκστρατείες στην Αίγυπτο ==

Το κύριο ενδιαφέρον του μετά την εξασθένηση της Βυζαντινής επιρροής ήταν η κατάκτηση της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], που εδιοικείτοδιοικούνταν από την εξασθενημένη μουσουλμανική οικογένεια των [[Φατιμίδες|Φατιμιδών]]. Οι Σταυροφόροι ήθελαν να κατακτήσουν το [[Κάιρο]] από την εποχή του βασιλιά Βαλδουίνου Α΄ και η κατάκτηση της Ασκαλών από τον Βαλδουίνο Γ΄ διευκόλυνε τα σχέδια τους.

Ο Αμαλρίκ έκανε την πρώτη εκστρατεία του στην Αίγυπτο το [[1163]], με την δικαιολογία ότι οι Φατιμίδες δεν πλήρωσαν τον ετήσιο φόρο που είχε καθιερωθεί από τον βασιλιά Βαλδουίνο Γ΄. Ο [[βεζύρης]] Ντιργκάμ είχε πρόσφατα ανατρέψει τον βεζύρη [[Σαουάρ]] και έσπευσε να αντιμετωπίσει τον Αμαλρίκ, αλλά ηττήθηκε και συνθηκολόγησε στο [[Μπιλμπέις]]. Οι Αιγύπτιοι άνοιξαν τα φράγματα του [[νείλος|Νείλου]] προκειμένου να πλημμυρίσει, κάτι που θα εμπόδιζε τα στρατεύματα του Αμαλρίκ να διέλθουν, αλλά ο Σαουάρ έστειλε τον στρατηγό του, [[Σιρκούχ]], στον Νουραντίν ([[1164]]) για να ζητήσει την βοήθεια του. Απαντώντας ο Ντιργκάμ ζήτησε την βοήθεια του Αμαλρίκ, αλλά πριν την παρέμβαση του βασιλιά των Ιεροσολύμων δολοφονήθηκε από τους ΣαουάρΣάουαρ και Σιρκούχ.

Ο Σαουάρ αμέσως μετά φοβήθηκε την αύξηση της δύναμης του στρατηγού Σιρκούχ, ζητώντας ο ίδιος αυτή την φορά την συμμαχία του Αμαλρίκ που επιτέθηκε στον Σιρκούχ στο Μπιλμπέις, αναγκάζοντας τον να οπισθοχωρήσει στην [[Δαμασκός|Δαμασκό]]. Αλλά ο Αμαλρίκ δεν πρόλαβε να χαρεί την επιτυχία του στην Αίγυπτο, γιατί ο Νουραντίν είχε ήδη επιτεθεί στην [[Συρία]] και αιχμαλωτίσει τον [[Βοημούνδος Γ΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδο Γ΄ της Αντιόχειας]] και τον [[Ραϊμόνδος Γ' της Τρίπολης|Ραϊμόνδο Γ΄ της Τρίπολης]] στην [[μάχη του Χαρίμ]]. Κατάφερε να εξασφαλίσει την απελευθέρωση του Βοημούνδου ([[1165]]), και έστειλε αντιπρόσωπο στον ΡωμαίοΒυζαντινό αυτοκράτορα ([[1167]]) ζητώντας συμμαχία προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Νουραντίν.

Ο Νουραντίν στέλνει τον Σιρκούχ στην Αίγυπτο και ακολουθώντας τον ο Αμαλρίκ στρατοπέδευσε στο [[Κάιρο]], στην απέναντι πλευρά του Νείλου. Ο Αμαλρίκ οπισθοχώρησε στο Κάιρο και ο Σιρκούχ κατέλαβε την [[Αλεξάνδρεια]]., Οο Αμαλρίκ με την βοήθεια νέου στόλου από τα Ιεροσόλυμα τον πολιόρκησε και τον ανάγκασε να συνθηκολογήσει. Με την ειρηνική συνθήκη που κλείστηκε, παραχωρήθηκε η [[Αλεξάνδρεια]] στον Αμαλρίκ.

Του παραχωρήθηκε σαν νύφη η μικρανιψιά του Βυζαντινού αυτοκράτορα [[Μανουήλ Α΄]], [[Μαρία Κομνηνή]], που την παντρεύτηκε τον Αύγουστο του [[1167]] στην [[Τύρος|Τύρο]], συμφωνώντας για μια νέα οργανωμένη εκστρατεία κατά της Αιγύπτου. Η δικαιολογία ήταν ότι ο Σάουαρ απαρνήθηκε την συμμαχία μαζί του και πήγε να ζητήσει βοήθεια από τον Νουραντίν. Οι [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιωαννίτες ιππότες]] πρόθυμα δέχτηκαν να ενωθούν μαζί του, κάτι που αρνήθηκαν οι [[Ιππότες του Ναού|Ναΐτες]]. Επιτέθηκε και κυρίευσε το [[Μπιλμπέις]], του οποίου οι κάτοικοι είτε σφαγιάστηκανσφάχτηκαν είτε πουλήθηκαν σαν δούλοι. Βάδισε προς το [[Κάιρο]] αλλά δέχθηκε από τον Σάουαρ 1.000.000 χρυσά νομίσματα προκειμένου να συνθηκολογήσει. Ο Αμαλρίκ το έκανε μονάχα όταν άκουσε ότι ο Νουραντίν στέλνει νέο στρατό υπό τον Σιρκούχ.

Τον Ιανουάριο του [[1169]] ο Σιρκούχ δολοφόνησε τον Σαουάρ και πήρε την εξουσία στην Αίγυπτο, αλλά σε δύο μήνες πέθανε και ο ίδιος και τον διαδέχθηκε ο δυναμικότατος ανεψιόςανιψιός του, [[Σαλαντίν]]. Ο Αμαλρίκ έστειλε τον [[Φρειδερίκος ντε λα Ρος|Φρειδερίκο του Ρος]] σε όλες τις Ευρωπαϊκές αυλές για βοήθεια, αλλά έφτασε μόνο ένα Βυζαντινό στρατιωτικό απόσπασμα τον Οκτώβριο και ο Αμαλρίκ άρχισε να πολιορκεί την Δαμιέττα. Η πολιορκία ήταν μακρόχρονη χωρίς εφόδια και ο στρατός του αποδεκατίστηκε, ενώ οι Βυζαντινοί κατηγόρησαν τους Σταυροφόρους για την ήττα λόγω της διαφθοράς τους.

Ο Νουραντίν πέθανε το [[1174]] και ο Αμαλρίκ πολιόρκησε την πόλη Μπανιάς, αλλά στον δρόμο της επιστροφής προσβλήθηκε από [[δυσεντερία]]. Παρ' όλες τις επίμονες προσπάθειες πολλών διασήμωνδιάσημων γιατρών της εποχής, δεν μπόρεσε να ανακάμψει και οδηγήθηκε στον θάνατο στις [[11 Ιουλίου]] [[1174]]. Τον διαδέχθηκε ο λεπρός γιος του [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ]] από την πρώτη σύζυγό του [[Αγνή του Κουρτεναί]], που επανήλθε στην αυλή.