Χανάτο Τσαγκατάι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 25:
Το χανάτο με τη μία ή άλλη μορφή υπήρξε από το 1220 μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα, παρόλο που το δυτικό τμήμα του χανάτου είχε χαθεί λόγω της εισβολής του [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνου]] τη δεκαετία του 1360. Το ανατολικό τμήμα παρέμεινε υπό τους χάνους του Τσαγκατάι, οι οποίοι κατά καιρούς βρίσκονταν σε συμμαχία ή πολεμούσαν με τους Τιμουρίδες, τους διαδόχους του Ταμερλάνου. Τελικώς, στον 17ο αιώνα, οι εναπομείνασες κτήσεις των χάνων του Τσαγκατάι υποτάχθηκαν στο θεοκρατικό καθεστώς του Απάκ Χότζα και των απογόνων του, των Χοτζιτζάν, οι οποίοι κυβερνούσαν την περιοχή της [[Κασγκαρία]]ς (το νότιο τμήμα της περιοχής [[Σιντζιάνγκ]]) υπό την επικυριαρχία αρχικώς των [[Τζουνγκαρία|Τζουνγκάρων]] (φυλή Μογγόλων) και στη συνέχεια των [[Μαντσού]].
==Μετά το θάνατο του Τζένγκις Χαν==
Κατόπιν του θανάτου του Τζένγκις Χαν το 1227, η αχανής αυτοκρατορία του (η μεγαλύτερη σε έκταση που γνώρισε ποτέ ο κόσμος), μοιράστηκε στους τέσσερεις γιους του, τον πρωτότοκο Τζότσι (ο οποίος είχε πεθάνει περίπου 6 μήνες πριν τον Τζένγκις Χαν), τον δευτερότοκο Τσαγκατάι, τον τρίτο Ογκεντέι (ή Οκτάι) και τον μικρότερο απ' όλους Τολούι.
Ο Ογκεντέι, αν και τριτότοκος, έλαβε το χρίσμα του Μεγάλου Χάνου από τον πατέρα του. Αυτό σήμαινε ότι έπαιρνε υπό άμεσο έλεγχο τα εδάφη ανατολικά της λίμνης Μπαλκάς μέχρι τη Μογγολία με πρωτεύουσα το [[Καρακορούμ]]), διατηρώντας όμως την επικυριαρχία επί των εδαφών των αδερφών του. Ο Τζότσι πήρε τα εδάφη βόρεια της λίμνης Αράλης και της [[Κασπία Θάλασσα|Κασπίας Θάλασσας]], ο Τσαγκατάι την [[Υπερωξιανή]] (την περιοχή μεταξύ των ποταμών [[Αμού Ντάρια|Αμού Ντάρυα]] και [[Συρ Ντάρια]] στο σημερινό [[Ουζμπεκιστάν]]), καθώς και την περιοχή γύρω από την πόλη [[Κασγκάρ]], και ο μικρότερος Τολούι τη Βόρεια Μογγολία.
==Ίδρυση του χανάτου==
Όταν ο Ογκεντέι πέθανε πριν πραγματοποιήσει το όνειρο της κατάκτησης του συνόλου των εδαφών της Κίνας, η εξουσία μεταβιβάστηκε στον γιο του, Γκιουγιούκ (γεν. το 1241), υπό την αντιβασιλεία για 5 έτη της χήρας του, Τορεγκένε. Η μεταβίβαση έπρεπε να επικυρωθεί από το Κουρουλτάι (συμβούλιο των ευγενών), αλλά χωρίς την παρουσία του Μπατού, του χάνου της [[Χρυσή Ορδή|Χρυσής Ορδής]], που διακρινόταν για το ανεξάρτητο φρόνημά του και ο οποίος, ξέροντας ότι δεν θα εκλεγόταν ως Μεγάλος Χάνος, προφασίστηκε μια δικαιολογία και δεν παρουσιάστηκε ποτέ. Μετά τον θάνατο του τελικός εκλεγέντος ως Μεγάλου Χάνου Γκιουγιούκ, ο Μπατού έστειλε τον αδελφό του Μπερκέ, που συμμάχησε με τη χήρα του Τολούι, καταφέρνοντας στο επόμενο Κουρουλτάι να μεταβιβάσουν την εξουσία του Μεγάλου Χάνου στον Μόνγκε, γιο του Τολούι, ο οποίος λεγόταν ότι διάκειτο ευμενώς στη χριστιανική αίρεση του [[Νεστοριανισμός|Νεστοριανισμού]]. Η φατρία του Ογκεντέι αποδεκατίστηκε από μέλη, και μόνο αυτοί που δεν πέρασαν αμέσως στην αντιπολίτευση πήραν κάποια μικρότερα φέουδα από τη νέα εξουσία των Τολουιδών.
| |||