Μάικλ Κέιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έλαβε μέρος σε περισσότερες από 100 τηλεοπτικές παραγωγές συνεργαζόμενες με βρετανικές εταιρείες θεάματος και τελικά έπαιξε στο εμβληματικό έργο "''The Long and the Short and the Tall. Zulu''" ([[1964]]), όταν κέρδισε την παγκόσμια προσοχή ερμηνεύοντας εξαιρετικά το ρόλο ενός αριστοκράτη αξιωματούχου. Ωστόσο, η ερμηνεία του σαν ''Harry Palmer'' στην ταινία "''The Ipcress File''" του [[1965]] και "[[Άλφι, ο Σατράπης|Alfie]]" ([[1966]]) ήταν εκείνες που του χάρισαν την καθιέρωση. Αξιοσημείωτες ήταν οι παρουσίες του καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '60 έως ακόμη και τις αρχές του '00, με έργα όπως τα "''Gambit''" (1966), "''Funeral in Berlin''" (1966), "''Play Dirty''" ([[1969]]), "''Battle of Britain''" (1969), "''The Italian Job''" (1969, μαζί με τον εμβληματικό [[Νόελ Κάουαρντ]]), "''Too Late the Hero''" ([[1970]]), "''The Last Valley''" ([[1971]]), "''Get Carter''" (1971) κ.α. Πραγματοποίησε ακόμη, μια εντυπωσιακή παρουσία με συμπρωταγωνιστή το [[Σον Κόνερι]] στο μνημειώδες "''The Man Who Would Be King''" του [[1975]] καθώς και στο "''The Eagle Has Landed''" ([[1976]]) όταν υποδύθηκε έναν [[Γερμανία|γερμανό]] ανώτερο αξιωματικό. Στον αντίποδα, κατηγορήθηκε από τα τέλη του '70 έως τις αρχές του '80 ότι έπαιρνε μέρος σε κατώτερης ποιότητας παραγωγές, για οικονομικούς και μόνο λόγους<ref>[http://www.thebiographychannel.co.uk/biographies/michael-caine.html "''Critics and media journalists blamed this on his poor choice of roles... not on the basis of the script but simply because of the huge fee''"]</ref>.