Αμύντας Γ΄ της Μακεδονίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αμύντας Γ'''΄, γιός του Αρριδαίου, ήταν βασιλιάς της [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονίας]] την περίοδο [[393 π.Χ.]] με [[370 π.Χ.]]. Ήταν επίσης ο πατέρας του [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φιλίππου Β]]΄ και ο παππούς του Αλέξανδρου Γ΄ μετέπειτα γνωστού και ως [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μέγα Αλέξανδρου]]. Θεωρείται ιστορικά, ο ιδρυτής του εννιαίου Μακεδονικού βασιλείου και έμπειρος πολιτικός και διπλωμάτης με την σύναψη σημαντικών συμμαχιών.

 

Ο Αμύντας ανέλαβε τον θρόνο μετά από τα δέκα έτη αναστάτωσης τα οποία ακολούθησαν τον θάνατο του [[Αρχέλαος Α΄ της Μακεδονίας|Αρχέλαου Α]]΄, και αντιμετώπισε σημαντικές δυσκολίες στη διάρκεια της θητείας του.

 

Για να θωρακίσει επιπλέον την έκταση του βασιλείου από τους Ιλλυρίους, ο Αμύντας σύναψε συμμαχία με το [[Κοινό των Χαλκιδέων]] κυρίαρχη πόλη του οποίου ήταν η [[Όλυνθος Χαλκιδικής|Όλυνθος]] της Χαλκιδικής. Σε ανταλλαγή για την υποστήριξη αυτή, ο Αμύντας πρόσφερε τα δικαιώματα απόκτησης ξυλείας από τα δάση της Μακεδονίας, τα οποία μεταπωλούνταν στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] για την κατασκευή και διατήρηση του στόλου της. Με την Όλυνθο να έχει σημαντικό κέρδος από τις εξαγωγές αυτές, η δύναμη της μεγάλωσε. Την ίδια στιγμή, ο Αμύντας συνέχισε την αναζήτηση συμμάχων, και σύναψε επαφές με τον [[Κότυς Α'|Κότυ Α']], βασιλέα του [[Θράκες|θρακικού φύλου]] των [[Οδρύσαι|Οδρύσων]]. Ο Κότυς είχε ήδη παντρέψει την κόρη του με τον Αθηναίο στρατηγό [[Ιφικράτης|Ιφικράτη]]. Καθώς ο Αμύντας δεν κατάφερε να κάνει το ίδιο και να παντρευτεί κάποιο από τα μέλη της οικογένειας του Κότυ, βρήκε μια εναλλακτική λύση, και υιοθέτησε τον Ιφικράτη σαν τον δικό του γιό, οπότε έγινε έμμεσα μέλος της οικογένειας με τον Κότυ.

 

Το 385 π.Χ. οι Ιλλύριοι υπό τον [[Βάρδυλης|Βάρδυλη]] έκαναν την εμφάνιση τους ξανά στον Ελληνικό χώρο, και επιτέθηκαν στην [[Αρχαία Ήπειρος|Ήπειρο]], με την βοήθεια του [[Διονύσιος ο Πρεσβύτερος|Διονυσίου των Συρακουσών]],<ref>''A History of Greece to 322 B.C.'' by N. G. L. Hammond. ISBN 0-19-873095-0, 1986, σελ. 479</ref> και σε συνενόηση με τον[[Αλκέτας Α΄ της Ηπείρου| Αλκέτα Α΄ της Ηπείρου]] ο οποίος ήθελε να ξανακερδίσει τον θρόνο των [[Μολοσσοί|Μολοσσών]]. Η [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτη]] εντωμεταξύ ήδη από το 387 π.Χ. είχε αποφασίσει ως στρατηγικό στόχο να επαναδραστηριοποιηθεί στην Βόρεια Ελλάδα, έτσι όταν ο Αμύντας αναζήτησε την Σπαρτιατική βοήθεια ενάντια στην ολοένα και πιο ισχυρή Όλυνθο, οι Σπαρτιάτες βρήκαν ακριβώς την ευκαιρία που έψαχναν. Επίσης, η Όλυνθος υποστηρίζονταν από τους Αθηναίους και τους [[Αρχαία Θήβα|Θηβαίους]], αντίπαλους της Σπάρτης για τον έλεγχο της Ελλάδας, οπότε οι Σπαρτιάτες είχαν ακόμα μια παραπάνω καλή αφορμή για να επέμβουν. Ο Αμύντας επομένως συμμάχησε με τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι τον βοήθησαν να περιορίσει σημαντικά την δύναμη της Ολύνθου. Επίσης έκανε ακόμα μια επιτυχή συμμαχία με τον [[Ιάσων των Φερών]] της Θεσσαλίας, και με επιμέλεια και προσοχή ξεκίνησε να επιδιορθώνει την σχέση του με την Αθήνα. Το 371 π.Χ., στην πανελλήνια συγκέντρωση των συμμάχων των Λακεδαιμονίων, ψήφισε υπέρ των Αθηναίων και υποστήριξε την πλευρά των Ελλήνων οι οποίοι υποστήριξαν πως η [[Αμφίπολη]] έπρεπε να δωθεί στους Αθηναίους<ref>[[Αισχίνης]] - Περί της Πρεσβείας [http://www.fordham.edu/Halsall/ancient/aeschines-embassy.html 2.32]</ref><ref>{{Cite web|url = http://books.google.com/books?id=5hcPAAAAYAAJ&pg=PA336&dq=371+BC+Amyntas+Amphipolis#PPA339,M1|title = History of Greece από τον George Grote}}</ref> (σύμφωνα με ένα από τους όρους της [[Νικίειος Ειρήνη|Νικίειου Ειρήνης]] το 421 π.Χ., ο οποίος δε τηρήθηκε ποτέ από τους Σπαρτιάτες).