Αρτάβασδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις αρχές του 8ου αι. φέρεται να έχει τιμηθεί με το αξίωμα του «[[στρατηγός (Βυζάντιο)|στρατηγού]]» του [[Θέμα Αρμενιακών|θέματος των Αρμενιακών]]. Για τη βοήθεια που πρόσφερε στον στρατηγό του θέματος των Ανατολικών, [[Λέων Γ'|Λέοντα Γ']], ώστε να καταλάβει τον θρόνο του Βυζαντίου και να ανακηρυχθεί Αυτοκράτορας (717-741), έλαβε το αξίωμα του «[[κουροπαλάτης|κουροπαλάτη]]» και αργότερα το αξίωμα του στρατηγού του [[Οψίκιον|Οψικίου θέματος]] και του διοικητή της στρατιωτικής δύναμης που έδρευε εκεί<ref>Γ. Α. Χατζηαντωνίου, ''Εικονομάχοι στο Βυζάντιο'', εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 93.</ref>. Παρά ταύτα δεν συμφωνούσε με την πολιτική που ακολουθούσε ο αυτοκράτορας επί της [[εικονομαχία]]ς. Αντιθέτως αν και καταγόταν από την [[Αρμενία|Αρμένιος]], όπως και αρκετοί [[Εικονομαχία|εικονομάχοι]] στρατιωτικοί<ref>Γ. Α. Χατζηαντωνίου, Εικονομάχοι στο Βυζάντιο,εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 27.</ref>, ο συγκεκριμένος ήταν εικονολατρικών τάσεων.

Μετά το θάνατο του [[Λέων Γ΄|Λέοντα Γ']] ([[741]]) και την άνοδο του [[Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος|Κωνσταντίνου Ε']] στο θρόνο, ο Αρτάβασδος, ο οποίος ήταν γαμπρός του νέου αυτοκράτορα καθώς είχε νυμφευθεί την αδελφή αυτού Άννα<ref>Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, ''Το βυζαντινό κράτος'', εκδόσεις Βάνιας, δ' έκδοση, Θεσσαλονίκη 2001, σελ 137 και .</ref><ref>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη'', τόμος 15ος, σελ 378.</ref>, αφού εξασφάλισε την υποστήριξη των [[Θέμα (Βυζάντιο)|Θεμάτων]] του [[Οψίκιον|Οψικίου]], του [[Θέμα Αρμενιακών|Αρμενιακών]] και της [[Θέμα Θράκης|Θράκης]] επαναστάτησε το [[742]] κατά του [[Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος|Κωνσταντίνου Ε']] χτυπώντας τον αιφνιδιαστικά όταν αυτός και οι δυνάμεις του διέσχιζαν το [[Οψίκιον|Οψίκιο]] κατά τη διάρκεια εκστρατείας εναντίον των [[Άραβες|Αράβων]]. Μετά το τέλος της, νικηφόρας για αυτόν, μάχης, διέδωσε ότι ο Κωνσταντίνος ήταν νεκρός και μετέβη στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου εκμεταλλευόμενος την δυσαρέσκεια αφενός των αριστοκρατών, τους οποίους η συγκεντρωτική πολιτική των [[Δυναστεία Ισαύρων|Ισαύρων]] είχε περιθωριοποιήσει και αφετέρου τα εικονολατρικά αισθήματα μερίδας του λαού και του κλήρου αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας<ref name="ReferenceA">Γ. Α. Χατζηαντωνίου, Εικονομάχοι στο Βυζάντιο,εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήνα, σελ 94.</ref> και στέφθηκε από τον [[Πατριάρχης Αναστάσιος|Πατριάρχη Αναστάσιο]]<ref name=Elef>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια [[Κωνσταντίνος Ελευθερουδάκης|Ελευθερουδάκη]]'', τόμος 3ος, σελ 68.</ref>. Αμέσως ο νέος αυτοκράτορας διακήρυξε την υποστήριξή του στην εικονολατρία, ακύρωσε όλα τα εικονομαχικά διατάγματα που είχαν εκδοθεί, αποκατέστησε την τιμή στις εικόνες, ενίσχυσε τις θέσεις των εικονολατρών στις δημόσιες θέσεις<ref name="ReferenceA"/> ενώ αναγνωρίστηκε ως νόμιμος αυτοκράτορας και από τον εικονόφιλο [[Πάπας Ζαχαρίας|Πάπα Ζαχαρία]].

Όμως, ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου, [[Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος|Κωνσταντίνος]], ανασυντάχθηκε, συγκέντρωσε ισχυρή στρατιωτική δύναμη και αντεπιτέθηκε νικώντας τον Μάιο του [[743]] τον Αρτάβασδο στις [[Σάρδεις]]. Συνεχίζοντας την καταδίωξη έφτασε μετά από τέσσερειςτέσσερις μήνες έξω από τα τείχη της [[Κωνσταντινούπολη]]ς την οποία κατέλαβε δύο μήνες αργότερα<ref name="ReferenceA"/> αιχμαλωτίζοντας μάλιστα τον Αρτάβασδο, ο οποίος προσπάθησε να διαφύγει<ref name="ReferenceB">''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη'', τόμος 15ος, σελ 378.</ref>.

Μετά την επικράτησή του, ο [[Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος|Κωνσταντίνος]] τιμώρησε σκληρά όλους όσους ήταν εμπλεκόμενοι στην ανταρσία εναντίον του<ref>Βλάσιου Ιω. Φειδά, ''Εκκλησιαστική Ιστορία'', τόμος Α', γ' έκδοση, Αθήναι 2002, σελ 779</ref>: συγκεκριμένα ο Αρτάβασδος καθώς και οι δύο γιοι του, Νικήτας και Νικηφόρος, τυφλώθηκαν αφού πρώτα διαπομπεύτηκαν δημόσια στους δρόμους της πρωτεύουσας<ref name="ReferenceB"/> ενώ την ίδια τύχη φαίνεται να είχε και ο [[Πατριάρχης Αναστάσιος]]<ref name=Elef>Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 3ος, σελ 68</ref>.