Σιβύρτιος (σατράπης): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
Ο '''Σιβύρτιος''' (4ος αιώνας π.Χ.) ήταν Έλληνας αξιωματικός από την [[Κρήτη]] στις εκστρατείες του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]].<ref>Smith, William (editor); ''Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology'', "[http://www.ancientlibrary.com/smith-bio/3148.html Sibyrtius]", Boston, (1867)</ref><ref>Helmut Berve (Das Alexanderreich auf prosopographischer Grundlage #703</ref> Με την επιστροφή του Αλέξανδρου από την Ινδία, διορίστηκε ως ο σατράπης της [[Καρμανία|Καρμανίας]].
 
Από το πόστο αυτό, σύντομα μετακινήθηκε στην επαρχία της [[Αραχωσία|Αραχωσίας]], η οποία ήταν πιο σημαντική, καθώς και αυτή της [[Γεδρωσία|Γεδρωσίας]], η οποία του δώθηκε μετά τον θάνατο του πρώην κυβερνήτη Θώα.<ref>Αρριανός, ''Αλεξάνδρου Ανάβασης'', [http://websfor.org/alexander/arrian/book6b.asp vi. 27] / Κούρτιος Ρούφιος, ''Historiae Alexandri Magni'', [http://remacle.org/bloodwolf/historiens/quintecurce/neuf.htm ix. 10]</ref> Με τον θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., σύμφωνα με τη [[Συμφωνία της Βαβυλώνας]] ο Σιβύρτιος διατήρησε την διοίκηση των επαρχιών του, όπως έγινε και με τους περισσότερους κυβερνήτες των απομακρυσμένων ανατολικών σατραπιών, όπως και τις διατήρησε επίσης και κατά την επακόλουθη [[Συμφωνία του Τριπαράδεισου]] το 321 π.Χ..<ref>Ιουστίνος, ''Επιτομή του Πομπήιου Τρόγου'', [http://www.forumromanum.org/literature/justin/english/trans13.html#4 xiii. 4] / Φώτιος, ''Βιβλιοθήκη'', [http://www.tertullian.org/fathers/photius_03bibliotheca.htm cod. 92] / Διόδωρος Σικελιώτης, ''Βιβλιοθήκη'', xviii. 39, 51, 52, 72</ref>
 
Με την έναρξη των [[Διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου|πολέμων των διαδόχων]] το 320-319 π.Χ., και τις διαιρέσεις ανάμεσα στους κυβερνήτες των επαρχιών της αυτοκρατορίας στην ανατολή, ο Σιβύρτιος συμμάχησε με τον [[Πευκέστας|Πευκέστα]] εναντίον του [[Πείθων (σατράπης)|Πείθων]] και του [[Σέλευκος Α΄ Νικάτωρ|Σέλευκου]], και αργότερα συνόδευσε τον Πείθων όταν ενώθηκε με τον [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη]] στα [[Σούσα]] το 317 π.Χ.. Η κύρια συμμαχία του όμως ήταν με τον Πευκέστα, και όχι τον Ευμένη -ο οποίος ήταν ο ανώτατος αξιωματικός-, και με τις διάφορες αντιπαλότητες που αναδύχθηκαν μεταξύ Πευκέστα και Ευμένη αργότερα, ο Σιβύρτιος υποστήριξε σθεναρά τον Πευκέστα, κάτι που προκάλεσε την οργή του Ευμένη ο οποίος τον απείλησε με δίκη για ανυποταξία, κάτι από το οποίο ο Σιβύρτιος δε θα μπορούσε να γλιτώσει παρά μόνο με φυγή. Η ανοιχτή του αυτή σύγκρουση με τον Ευμένη, έγινε αργότερα πλεονέκτημα μια και μετά την ήττα του Ευμένη από τον [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονο]], ο Αντίγονος έδειξε εύνοια στον Σιβύρτιο και τον διατήρησε στην σατραπία του, δίνοντας του και ένα σημαντικό αριθμό [[Αργυράσπιδες|Αργυράσπιδων]] υπό την διοίκηση του. Το μέτρο αυτό επιφανειακά είχε σκοπό την φύλαξη των σατραπιών από τις επιδρομές των γειτονικών βαρβαρικών φυλών, αλλά στην ουσία σκόπευε στην εξασθένηση των Αργυράσπιδων, οι οποίοι πέρα από τη φήμη ισχυρών πολεμιστών, θεωρούνταν γενικώς ταραχοποιοί και απείθαρχοι.<ref>Διόδωρος Σικελιώτης, xix. 14, 23, 48 / Πολύαινος, ''Στρατηγήματα'', [http://websfor.org/alexander/polyaenus/polyaenus3.asp iv. 6]</ref>
 
Ο [[Αρριανός]] αναφέρει πως μετά την συνθηκολόγηση του Σέλευκου με τον [[Τσαντραγκούπτα]] της Ινδίας, ο [[Μεγασθένης]], ο οποίος ήταν ιστορικός και ο πρεσβευτής του Σέλευκου στην Ινδία, έζησε με τον Σιβίρτιο, κάτι που φανερώνει πως ο Σιβίρτιος διατήρησε την εξουσία του για πολλά χρόνια.<ref>Αρριανός, [http://websfor.org/alexander/arrian/book5a.asp v. 6]</ref>
 
==Παραπομπές==