Αντιγένης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Αντιγένης''' ήταν στρατηγός του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]],<ref>Smith, William (editor); ''Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology'', "[http://www.ancientlibrary.com/smith-bio/0194.html Antigenes (1)]", Boston, (1867)</ref> ο οποίος είχε υπηρετήσει και υπό τον [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φίλιππο Β']], χάνοντας το ένα του μάτι κατά την πολιορκία της [[Πέρινθος|Περίνθους]] το 340 π.Χ..

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ., απέκτησε την σατραπεία της Σουσιάνας([[Σούσα]]). Το 321 π.Χ., συμμετείχε υπό τον αντιβασιλέα της αυτοκρατορίας [[Περδίκκας|Περδίκκα]] εναντίον του [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίου]], και μετά την ήττα του Περδίκκα στην Αίγυπτο, τον δολοφόνησε στη σκηνή του μαζί με τον [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη τον Καρδιανό]] και τον [[Σέλευκος Α΄ Νικάτωρ|Σέλευκο]].

Μετέπειτα, ως διοικητής των [[Αργυράσπιδες|Αργυράσπιδων]] ακολούθησε τον Ευμένη κατά την διαμάχη του τελευταίου με τον [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονο τον Μονόφθαλμο]] στους πολέμους των διαδόχων. Με την ήττα του Ευμένη, ο Αντιγένης τον πρόδωσε συλλαμβάνοντας τον και παραδίδοντας στον [[Νικάνωρ (σατράπης)|Νικάνωρ]], σύμμαχο του Αντίγονου. Ο Αντίγονος όμως δεν είχε εμπιστοσύνη στον Αντιγένη, ενώ αντίθετα είχε σε μεγάλη εκτιμηση τον Ευμένη, από τις παλιές μέρες που πολεμούσαν μαζί υπό τον Αλέξανδρο, αν και μετά από μια εβδομάδα αιχμαλωσίας τον εκτέλεσε. Έτσι, ο Αντίγονος με τη σειρά του συνέλαβε τον Αντιγένη, τον οποίο και τιμώρησε σκληρά τοποθετώντας τον μέσα σε ένα λάκκο και καίγοντας τον ζωντανό.<ref>[[Πλούταρχος|Πλούταρχου]], ''[[Βίοι Παράλληλοι]]'', "Αλέξανδρος", [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Plut.+Caes.+70.1 70], "Ευμένης", [http://www.attalus.org/old/eumenes.html#13 13]; Φώτιος, ''Βιβλιοθήκη'', cod. [http://www.tertullian.org/fathers/photius_03bibliotheca.htm 92]; Διόδωρος ο Σικελιώτης, ''Βιβλιοθήκη'', xviii. 62, xix. 12, 44</ref>
 
==Παραπομπές==