Διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο αγώνας για την επικράτηση άρχισε αμέσως μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου και στην αρχή εκδηλώθηκε με την αντίθεση της φάλαγγας των πεζών κατά του ιππικού των εταίρων[[Εταίροι|Εταίρων]] και των στρατηγών, συνεχίστηκε δε με την προσπάθεια του [[Περδίκκας|Περδίκκα]] για επικράτηση. Μετά την αποτυχία και το βίαιο τέλος του, ο σπουδαιότερος σύμμαχός του [[Ευμένης ο Καρδιανός]], συνέχισε τον αγώνα υπέρ της βασιλικής οικογένειας με κυριότερο αντίπαλό του τον [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονο τον Μονόφθαλμο]]. Ο Ευμένης τελικά εξοντώθηκε και ο Αντίγονος, έχοντας συμπαραστάτη τον γιο του [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριο τον Πολιορκητή]], προσπάθησε να καταστεί ο μόνος κληρονόμος του κράτους του Αλέξανδρου. Η μάχη της Ιψού ήταν το τέλος για τα όνειρα και την ζωή του Αντίγονου, ενώ στα πλαίσια της διαμάχης των Διαδόχων εξοντώθηκε ολόκληρη η βασιλική οικογένεια. Αυτός που πλησίασε περισσότερο από κάθε άλλον το όραμα της μονοκρατορίας ήταν ο [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκος]] που, όντας ο κύριος συντελεστής της νίκης της [[Μάχη της Ιψού|Ιψού]], κατέλυσε το κράτος του [[Λυσίμαχος|Λυσίμαχου]] της Θράκης και αναμενόταν να επικρατήσει επί της πτολεμαϊκής Αιγύπτου, της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδος. Δολοφονήθηκε όμως και από το σημείο εκείνο η κατάσταση σταθεροποιήθηκε. Τα τέσσερα ελληνιστικά βασίλεια που δημιουργήθηκαν κυριάρχησαν στην Μακεδονία, Μικρά Ασία, Συρία και Αίγυπτο, μέχρι την βαθμιαία υποταγή τους στους Ρωμαίους.

Αμέσως μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, κι ενώ ήταν άταφος ακόμη, σημειώθηκε ένταση και αψιμαχίες μεταξύ των στρατηγών και του ιππικού των εταίρων[[Εταίροι|Εταίρων]] αφενός και των απλών πεζών της φάλαγγας αφετέρου, που εκδήλωσαν προθέσεις στασιαστικές, ζητώντας να γίνει βασιλιάς ο ετεροθαλής αδελφός του Αλέξανδρου [[Φίλιππος Γ' της Μακεδονίας|Φίλιππος Αρριδαίος]]. Ο [[Περδίκκας]], επί κεφαλής της πρώτης παράταξης ως κάτοχος του δαχτυλιδιού που του παρέδωσε ο Αλέξανδρος πεθαίνοντας και υπέρ της άποψης της επιτροπείας μέχρι να γεννήσει γιο η [[Ρωξάνη]] (όπως εύχονταν όλοι), κατόρθωσε να επιβληθεί στους πεζούς και θανάτωσε τους πρωταίτιους της στάσης και τον αρχηγό τους [[Μελέαγρος (στρατηγός)|Μελέαγρος]], έχοντας πάρει με το μέρος του τον άβουλο Φίλιππο Αρριδαίο.